• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Jak delikatne rodzicielstwo pozwala czarnym rodzicom na przeformułowanie starych narracji

Powszechna narracja na temat czarnego rodzicielstwa polega na tym, że czarni rodzice mają surowe i stanowcze zasady i granice dla swoich dzieci, są mniej tolerancyjni wobec ich odpowiedzi i tak dalej. Rzuć okiem na hashtag #blackparentsbelike, a zobaczysz. W rzeczywistości, kiedy przeprowadziłem wywiad z mamą, wpływową osobą w mediach społecznościowych i autorem Destiny Bennett do tego artykułu, zapytałem ją, co według niej jest powszechną narracją o czarnych rodzicach. Jej odpowiedź? „Nie gramy”.

To, czego większość ludzi często nie bierze pod uwagę w tej narracji, to dlaczego. Historia jest przesiąknięta strachem, traumą i rasizmem. Czarni rodzice „nie bawili się” i utrzymywali ścisły styl rodzicielski, aby przygotować swoje dziecko do radzenia sobie z białym dorosłym. „Chcieli zaszczepić swojemu dziecku:„ Jeśli grasz, możesz zginąć ”- mówi dr Mia Smith-Bynum, profesor nauk rodzinnych i zdrowia na University of Maryland School of Public Health.

Bennett mówi również, że społeczeństwo również postrzega czarnych rodziców jako „gwałtownych”. Z tego powodu trend się zmienia wśród współczesnych rodziców. Wraz z tą zmianą widzimy wśród rodziców pragnienie stworzenia nowej narracji na temat rodzicielstwa czarnych i tego, jak to wygląda.

Dziś pojawia się nowa fala czarnych rodziców, którzy na wiele sposobów aktywnie oddalają się od starej narracji. Rodzice ćwiczą i dzielą się łagodnym rodzicielstwem jako sposobem na wyleczenie traumy pokoleniowej i przeformułowanie wspólnych poglądów na temat rodzicielstwa czarnych i rozszerzenie rozmowy.

Jak historia ukształtowała czarne rodzicielstwo

„Ludzie wychowują dzieci w taki sposób, w jaki byli wychowywani”, wyjaśnia Smith-Bynum, „w czym nie chodzi o rasę”. Niestety dla niektórych rodzicielstwo z miejsca przeżycia lub strachu stało się normą w niektórych rodzinach i zostało przekazane innym pokoleniom.

„Czarni rodzice, którzy byli bardziej surowi i stosowali kary cielesne w ramach swojego stylu rodzicielskiego, mieli obawy o bezpieczeństwo swojego dziecka” – mówi Smith-Bynum. Posuwa się dalej, mówiąc, że błędy popełniane przez czarne dzieci poza opieką rodziców, zwłaszcza w erze Jima Crowa, mają generalnie większe konsekwencje. I niestety nadal tak jest. „Żaden rodzic nie chce, aby ich dziecko było kolejnym Trayvonem Martinem” – dodaje.

Ale Smith-Bynum mówi również, że ważne jest, aby rozwiać stereotypy, które przedstawiają surowe rodzicielstwo jako nadużycie. „Czarni rodzice musieli być bardziej restrykcyjni, ale błędne przekonanie jest takie, że nie było ciepła. Czarne rodziny łączyły wysoki poziom surowości z ciepłem i zaangażowaniem”.

Jak dostęp do badań (czyli lanie nie działa) zmienia rodzicielstwo style

Smith-Bynum mówi, że pojawienie się czarnych rodzin wchodzących do klasy średniej i posiadanie środków finansowych i czasu na kontynuowanie edukacji pozwala „na większą wnikliwość, aby odróżnić dobre informacje od złych informacji”.

Podobnie dr Adrea Theodore, czarnoskóry pediatra z Północnej Karoliny, mówi:„Ponieważ coraz więcej osób zdobywa wiedzę na temat zachowań dzieci, myślę, że ludziom łatwiej jest odejść od surowych praktyk”.

Theodore przypisuje badaniom pediatrycznym dużą zasługę w zwiększaniu świadomości i edukacji rodziców w zakresie najlepszych praktyk dotyczących dyscypliny. „Amerykańska Akademia Pediatrii (AAP) i inne organizacje od wielu lat zalecają „nie dawanie klapsów” i/lub stosowanie innych form dyscypliny. Istnieje wiele badań, które pokazują, że nie pomaga w zachowaniach (i często je pogarsza).

Meclina Gomes, mama studentki, licealisty i pierwszoklasisty, z New Bedford w stanie Massachusetts, mówi, że zaczęła studiować psychologię dziecięcą 19 lat temu od swojego pierwszego dziecka. Wyjaśnia, że ​​chciała „odejść od autorytatywnej struktury i twardej, agresywnej energii”, którą postrzegała jako standardowy sposób dyscyplinowania dzieci.

Gomes przyznaje, że nie może powiedzieć, że nigdy nie dawała klapsów swoim dzieciom, ale nigdy nie była to jej strategia dyscyplinowania. Wyjaśnia:„Wcześnie dowiedziałam się, że łyżka cukru działa o wiele lepiej niż ocet”.

Jak media społecznościowe pomagają dzielić się nową perspektywą:delikatne rodzicielstwo

Dzisiaj na TikTok i Instagramie można znaleźć wiele czarnych „momfluencerów” budujących platformy, na których nowe pokolenia rodziców mogą stać i pracować nad dzieleniem się praktykami i korzyściami łagodnego rodzicielstwa i świadomej dyscypliny.

Jedna z wpływowych osób, Destini Ann, używa humoru i wielu przykładów, aby przekazać swoje przesłanie. W jednym z filmów opisuje swoją rolę rodzicielską jako 51% udziałowca, w którym ma ostatnie słowo w sprawie zapewnienia bezpieczeństwa swojej córce. Uwzględnia również wagę wyznaczania granic.

Inna wpływowa Erica M. Burrell, która nazywa się @_theteacherlady, poświęca czas, aby przypomnieć rodzicom, że wdrażanie każdego aspektu łagodnego rodzicielstwa może sprowadzać się do przywilejów.

Dr Ann Louise Lockhart, psycholog dziecięcy, używa swojej strony na Instagramie, aby udzielać rodzicom delikatnych wskazówek dla rodziców. W jednym poście proponuje spotkania rodzinne, jasne zasady, przeprosiny i konsekwencję jako alternatywę dla „krzyczenia, dawania klapsów, nadmiernego pouczania, narzekania, gróźb lub czegokolwiek innego, co jest niepotrzebnie bolesne dla dziecka”.

Jak łagodne rodzicielstwo ma podejście skoncentrowane na dziecku

Tonya Abari, mama dwójki dzieci z Nashville w stanie Tennessee, mówi, że najlepszym aspektem delikatnego rodzicielstwa jest „traktowanie dziecka jako całej osoby z uczuciami”. Jednak przyznaje, że nie było to coś, czego ani ona, ani jej mąż nauczyli się w domu, gdy byli dziećmi.

„Było wiele okazji do rozmowy i wyrażenia siebie, ale często nie było żadnych namacalnych postanowień i [było] DUŻO wykładów, czyli rozmowy z nami, a nie z nami”. Mówi, że rozmowy często kończyły się słowami „tak po prostu jest” lub „w tej chwili nie rozumiesz, ale zrozumiesz, gdy będziesz miał własne dzieci”.

„To sprawiło, że byłem bardzo niespokojnym dzieckiem”, wyjaśnia Abari, „ponieważ wiedziałem, że będę pouczał, a moje uczucia nie będą brane pod uwagę. Dla mojego małżonka, który jest Amerykaninem pierwszego pokolenia z Nigerii, w ogóle nie miał okazji opowiedzieć o swoich uczuciach”.

Abari mówi, że jest podekscytowana tym, jak jej rodzicielstwo wpłynie na jej dzieci. „Najbardziej jestem podekscytowany korzyściami płynącymi z przewodzenia ze współczuciem, którym już jesteśmy. Nasze dzieci nie muszą się martwić, że „wpadną w kłopoty” z powodu myślenia lub odczuwania w określony sposób. Zamiast tego poruszamy się po tym wszystkim razem. Tak, mamy granice i naturalne konsekwencje, ale wyeliminowanie potencjalnego niepokoju z rozmowy z nami jest dla nas ważną szansą, aby zrobić to dobrze z naszymi własnymi”.

Jakie powszechne nieporozumienia powstają wokół delikatnego rodzicielstwa

Destiny Bennett, mama trójki dzieci z Las Vegas TikTok, jest nie tylko wpływową osobą w mediach społecznościowych, ale także autorką książki „Poprawione nie powtórzone:przewodnik brązowej mamy po przełamywaniu przekleństw pokoleniowych w rodzicielstwie”.

Bennett należy do wpływowych matek, które dzielą się korzyściami płynącymi z łagodnego rodzicielstwa. Publikuje również scenariusze wideo na swoich stronach TikTok i Instagram oraz prowadzi kursy dla rodziców, którzy chcą dowiedzieć się więcej.

Bennett mówi, że istnieją powszechne nieporozumienia dotyczące łagodnego rodzicielstwa, które mogą przeszkadzać niektórym rodzicom. Na początku mówi, że osądy innych ludzi powstrzymywały ją od dzielenia się swoimi przekonaniami. Niektóre z rzeczy, które słyszała? „Nie będziesz mieć żadnej kontroli nad swoimi dziećmi”, „Twoje dzieci będą okazywać brak szacunku” i „Rozpieszczasz je”. Mówi, że ludzie zakładają, że łagodne rodzicielstwo to rodzicielstwo bez granic.

„Ludzie myślą zbyt daleko w lewo i nie wiedzą, co to znaczy być świadomym rodzicem. Chodzi o nauczenie ich (swoich dzieci), jak mieć z tobą dobre relacje oraz o bycie świadomym ich mózgów i ich rozwoju” – mówi Bennett.

W jednym z filmów Bennett dzieli się techniką, której używa, aby skupić swoje dzieci, gdy wielokrotnie pytają „dlaczego?” kiedy otrzymują wskazówki, musi ich przestrzegać.

Dlaczego nie jest łatwo porzucić stare sposoby

Dla wielu rodziców nie jest to tak proste, jak wybranie nowego stylu rodzicielskiego i trzymanie się go. Istnieją poważne wyzwania.

„Istnieje nieproporcjonalna liczba czarnych rodzin żyjących poniżej granicy ubóstwa i prowadzonych przez domy samotnych rodziców. Połącz lukę majątkową i różnicę płac ze względu na płeć, ze skutkami systematycznego rasizmu i przemocy na tle rasowym, a masz wielu zestresowanych rodziców, którzy mają mniej emocjonalnych rezerw na cierpliwość, na przemyślenie, jak podejść do dyscypliny lub zachować spokój ”. mówi Smith-Bynum.

„Najtrudniejsze”, mówi Gomes, „jest zachowanie spokoju i współczucia oraz trzymanie przestrzeni dla moich dzieci i nie bycie pobudzonym emocjonalnie przez niektóre z ich działań”. Mówi, że zachowanie spokoju sprowadza się do „emocjonalnej przepustowości”, a nie wszyscy ją mają.

Theodore mówi, że istnieje wiele powodów, dla których niektórzy rodzice wciąż nie stosują starych praktyk. „Ludzie również mają problem z odejściem od tradycji („Moi rodzice zrobili to w ten sposób, a ja wyszło mi dobrze”), ale myślę, że ludzie są również otwarci na to, że może być lepszy sposób, ponownie, bez lekceważenia naszych rodzice i sposób, w jaki robili rzeczy, w oparciu o to, co wiedzieli, oraz ich własne obawy lub błędne wyobrażenia”.

Jak ewoluują narracje wokół czarnego rodzicielstwa

Dostęp do zasobów, powolne przechodzenie do bardziej sprawiedliwych norm społecznych oraz wyjątkowe zdolności emocjonalne i umysłowe każdego rodzica będą nadal kształtować style rodzicielskie. Ale to nie koniec.

Głębokie pragnienie odejścia od przeszłych wspomnień przemocy i strachu prowadzi wielu czarnoskórych rodziców do łagodniejszego podejścia. Czarni rodzice, którzy wybierają łagodne rodzicielstwo, bardziej słuchają swoich dzieci. To, co można uznać za styl rodzicielski dla uprzywilejowanych, szybko staje się nową narracją i realną rzeczywistością dla niektórych czarnych rodzin.