• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Składniki dobrej komunikacji

Oto elementy dobrej komunikacji, o których należy pamiętać w kontaktach z dzieckiem w średnim wieku.

Umiejętności słuchania

Istotną częścią komunikacji z dzieckiem jest otrzymywanie od niej wiadomości. Mogą to być komunikaty werbalne (pytania, prośby) lub niewerbalne (działania lub zaniechania). Słuchanie jest umiejętnością wyuczoną i z wysiłkiem możesz stać się w tym lepszy. W tym procesie będziesz dawać dobry przykład swoim dzieciom, a one również staną się lepszymi słuchaczami.

Aktywne słuchanie jest centralnym elementem komunikacji. Kiedy stajesz się aktywnym słuchaczem, mówisz dziecku, że kanały komunikacji są otwarte. Rozpoznajesz, że Twoje dziecko ma potrzebę i/lub chęć podzielenia się swoimi uczuciami i myślami oraz że jesteś na nie otwarty.

Istnieje kilka umiejętności i technik związanych z aktywnym słuchaniem, które zmniejszą prawdopodobieństwo, że będziesz osądzać lub krytykować, albo będziesz pouczać lub umniejszać. Umiejętności te pozwalają Ci pomóc dziecku w zbliżeniu się do tego, co naprawdę czuje i myśli, przeanalizować to i spojrzeć na to z innej perspektywy, tak aby problemy nie wydawały się większe, niż są w rzeczywistości. Zbuduje również więź między tobą a twoim dzieckiem i sprawi, że będzie bardziej podatna na to, co jest na Twoim umysł.

Aby zostać aktywnym słuchaczem:

• Poświęć czas na słuchanie. Zablokuj rozpraszacze tak bardzo, jak to możliwe. Aby usłyszeć i zrozumieć, co Twoje dziecko ma do powiedzenia, musisz chcieć to zrobić i pomóc dziecku we wszelkich obawach, jakie ma do powiedzenia w tej chwili. Niektórzy rodzice i dzieci odkrywają, że najlepiej potrafią komunikować się tuż przed snem lub podczas wieczornej przekąski.
• Odłóż na bok własne myśli i punkty widzenia i ustaw się w nastroju do otrzymywania informacji od dziecka. Poświęć jej całą swoją uwagę i spróbuj postawić się na jej miejscu, abyś mógł lepiej zrozumieć, czego ona doświadcza. Spraw, by poczuła, że ​​cenisz jej myśli i uważasz je za ważne oraz że jesteś wrażliwy na jej punkt widzenia.
• Wysłuchaj, podsumuj i powtórz dziecku wiadomość, którą słyszysz. Nazywa się to słuchaniem refleksyjnym. W razie potrzeby delikatnie powiedz, co Twoim zdaniem może próbować powiedzieć. Nie tylko papuguj to, co słyszysz, ale idź pod powierzchnię tego, co może myśleć i czuć twoje dziecko. Pamiętaj, że wypowiadane słowa mogą nie być prawdziwym lub kompletnym przesłaniem. Podstawowe wiadomości mogą obejmować uczucia, lęki i obawy twojego dziecka. Przypisz tym uczuciom nazwę lub etykietę („Wydaje mi się, że się boisz… smutny… zły… szczęśliwy”).
• Utrzymuj kontakt wzrokowy podczas mówienia dziecka. Okaż zainteresowanie, kiwając głową i od czasu do czasu wtrącając słowa „otwieracze drzwi” lub niezobowiązujące odpowiedzi typu „Tak… Rozumiem… Och… A co powiesz na to”. Zachęć ją do mówienia. Chociaż mogą się one wydawać pasywne, są ważną częścią komunikacji.
• Zaakceptuj i okazuj szacunek dla tego, co wyraża Twoje dziecko, nawet jeśli nie jest to zgodne z Twoimi własnymi wyobrażeniami i oczekiwaniami. Możesz to zrobić, zwracając uwagę na to, co komunikuje twoje dziecko, nie krytykując, nie osądzając ani nie przerywając.
• Stwórz dziecku możliwości rozwiązania problemów, z którymi może się zmagać. Zachęcaj ją i prowadź. Poproś ją, aby odrzuciła od ciebie pomysły, które mogą ostatecznie zasugerować rozwiązania problemów.

  Kiedy rodzice są aktywnymi słuchaczami, inni ludzie mogą opisywać ich jako posiadających dobrą intuicję i jako „dostrojonych” do swoich dzieci. Proces aktywnego słuchania pomoże Twojemu dziecku zrozumieć jego uczucia i mniej bać się tych negatywnych. Zbuduje mosty i stworzy ciepło między tobą a twoim dzieckiem. Pomoże jej również rozwiązać własne problemy i uzyskać większą kontrolę nad swoim zachowaniem i emocjami. A jeśli Twoje dziecko postrzega Cię jako aktywnego słuchacza, sprawi to, że będzie chętniej słuchać Ciebie i innych.

  Możesz monitorować, jak aktywnie słuchasz, obserwując sygnały, których nie słuchasz dobrze. Jeśli czujesz się znudzony rozmową, rozkojarzony, rozglądasz się lub oddalasz, czujesz się pospieszny lub czujesz, że marnujesz czas, nie słuchasz aktywnie.

  Nawet jeśli uważasz, że ty i twoje dziecko wykonujecie dobrą robotę polegającą na słuchaniu i komunikowaniu się, dobrze jest od czasu do czasu sprawdzać to wrażenie. Możesz poprosić ją, aby jak najlepiej powtórzyła to, co próbowałeś powiedzieć — słowa lub uczucia. Podobnie powinieneś spróbować podsumować i powtórzyć to, co słyszałeś, jak mówi.

  Techniki mówienia

  Kiedy rozmawiasz z dzieckiem, powinieneś starać się, aby był to pozytywny dialog, zamiast narzucać osąd lub obwiniać. Zwykle oznacza to wybieranie wiadomości „ja” zamiast „ty”, zwłaszcza gdy próbujesz zmienić lub zachęcić do określonego zachowania.

  Wiadomości typu „ja” to stwierdzenia typu „Na pewno mam problem ze znalezieniem rzeczy na moim biurku, które nie zostały wyprostowane przez ostatnią osobę, która z nich korzystała”. „Potrzebuję ciszy, kiedy próbuję czytać”. „Skoro jestem tak zmęczona, na pewno potrzebuję pomocy w sprzątaniu naczyń po obiedzie”.

  Te stwierdzenia „ja” komunikują wpływ zachowania lub działań dziecka na rodzica. Ale są mniej groźne dla dziecka niż komunikaty „ty”, mimo że nadal przekazują szczere uczucie lub przesłanie. Przekazują również, w jaki sposób zachowanie dziecka wpływa na rodziców i zachęcają je do wzięcia odpowiedzialności za uporządkowanie biurka taty lub pomoc w sprzątaniu kuchni. Przekazują zaufanie — wykazując chęć rodziców do wyrażania własnych uczuć i przekonania, że ​​ich dziecko zareaguje w pozytywny, odpowiedzialny sposób.

  Natomiast komunikaty „ty” to stwierdzenia typu „Nigdy nie powinieneś tego robić”. – Tak mnie denerwujesz. "Dlaczego nie zwracasz uwagi?" Te wiadomości są bardziej skoncentrowane na dziecku i są bardziej prawdopodobne, że wywołają walkę między tobą a twoim dzieckiem, zmuszą dziecko do defensywy, zachęcają do osobistych kontrargumentów i zniechęcają do skutecznej komunikacji.

  Jeszcze gorsze są wiadomości „poniżające”, które osądzają lub krytykują młodego człowieka. Mogą obejmować wyzwiska, wyśmiewanie lub zawstydzenie dziecka. Te wiadomości mogą mieć poważny negatywny wpływ na dziecko i jego samoocenę. Jeśli przekazujesz wiadomość, że Twoje dziecko jest złe, głupie, nierozważne, rozczarowane lub porażką, prawdopodobnie tak będzie postrzegać siebie nie tylko w dzieciństwie, ale przez wiele lat później.

  Jednak dzięki stwierdzeniom „ja” dzieci odbierają przesłanie w bardziej pozytywnym świetle. Często mówią takie rzeczy jak „Nie zdawałem sobie sprawy, że hałas, który robię, przeszkadza ci”. Lub „Cieszę się, że powiedziałeś mi, że jesteś taki zmęczony. Pomogę ci z dodatkowymi obowiązkami”. Dzieci często chętnie przyjmują bardziej odpowiedzialne role, jeśli uświadamia im się sytuację oraz uczucia i potrzeby innych i nie są „poniżane” w tym procesie.

  Oczywiście nawet przy wiadomościach „ja” nie masz gwarancji sukcesu. Dzieci mogą zlekceważyć przesłanie, zwłaszcza gdy po raz pierwszy zaczniesz używać stwierdzeń „ja”. Jeśli tak się stanie, powtórz swoją wiadomość „ja”, być może wypowiadając ją w inny sposób i z większą intensywnością. Bądź gotów powiedzieć coś w stylu „Tak właśnie się czuję i nie doceniam ignorowania moich uczuć”.

  Jeśli konsekwentnie okazujesz, że jesteś otwarty i szanujesz uczucia i myśli twojego dziecka, prawdopodobnie będzie ono bardziej reagowało na twoje własne stwierdzenia „ja”. Daj mu trochę czasu. Dzieci w średnim wieku zwykle szybko się łagodzą.

  Ponadto, komunikując się z dzieckiem, bądź wrażliwy na ton głosu. Powinien być zgodny z Twoim przesłaniem. Nie pozwól swoim emocjom zmylić wiadomości, którą próbujesz przekazać.

  Bądź jak najbardziej konsekwentny ze wszystkimi swoimi dziećmi. Powinnaś mieć takie samo podejście i styl komunikacji z każdym dzieckiem, chociaż unikalne aspekty każdego związku i temperament każdego dziecka mogą wymagać pewnych modyfikacji. Nie wydaje się grać w ulubione lub bardziej akceptować jednego młodzieńca niż drugiego.