Co robić, a czego nie robić w komunikacji

Oto kilka punktów, o których należy pamiętać podczas komunikowania się z dzieckiem:

  • Słuchaj aktywnie.
  • Nawiąż i utrzymuj kontakt wzrokowy.
  • Poszukaj podstawowych wiadomości w tym, co mówi Twoje dziecko. Jaki jest ton emocjonalny lub klimat?
  • Okazuj szacunek dla jego pomysłów i uczuć. Trzymaj się z dala od sarkazmu, krzywdzącego dokuczania, obwiniania, poniżania i wyszukiwania błędów.
  • Używaj wiadomości „ja” i unikaj wiadomości „ty” i poniżeń.
  • Bądź szczery.
  • Bądź wrażliwy na czasy i miejsca, które sprzyjają rozmowie. Jeśli Twoje dziecko wraca do domu ze szkoły zmęczone, daj mu trochę czasu na odpoczynek lub przekąskę, zanim powiesz o tym, co myślisz. Jeśli wrócisz do domu zmęczony, sam odpocznij. Wybierz cichy, prywatny obszar, w którym będziesz rozmawiać.
  • Chwal lub nagradzaj swoje dziecko od czasu do czasu, gdy wykazuje dobre nawyki słuchowe. Może być zmotywowany do uważnego słuchania i kontynuowania tego, co mówisz, jeśli jego wysiłki zostaną docenione.

Jeśli ty i twoje dziecko macie ciągłe problemy z komunikacją, poproś swojego pediatrę o wskazówki. Może zasugerować, aby Twoje dziecko zostało ocenione pod kątem problemów, które mogą przeszkadzać, takich jak deficyty językowe i uwagi lub problemy rodzinne. Twój pediatra może również skierować Ciebie i Twoje dziecko do doradcy rodzinnego, który może rozwiązać problemy, które mogą poprawić Twoje umiejętności komunikacyjne.


  • Silna sieć wsparcia jest ważna dla nowych rodziców. Oto kilka rad, które pomogą Ci zapewnić, że będziesz otoczony przez zespół wsparcia, który pomoże Ci zostać rodzicem, którym chcesz być. Dla wielu rodziców głównym źródłem wsparcia jest ich par
  • Pomieszczenia dla problemów z pamięcią To bardzo charakterystyczne dla dzieci z ADHD, że źle radzą sobie w szkole, ponieważ zapominają wykonać swoje zadania i/lub zapomnieć przekazać te zadania nauczycielowi — nawet jeśli je wykonał! Ponieważ ich
  • W idealnym świecie rozwiedzeni rodzice byliby w stanie bezproblemowo współrodzić. Zasady pozostałyby spójne. Konsekwencje przenosiły się z jednego domu do drugiego. A oboje rodzice pracowaliby razem, aby zapobiec problemom z zachowaniem, zanim zaczną