• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Wanneer beginnen baby's op hun duim te zuigen?

Waar is Thumbkin? De kans is groot dat baby's hun schattige kleine duimen in hun mond hebben lang voordat hun volwassenen dit populaire kinderliedje met hen beginnen te zingen. Doktoren bevestigen zelfs dat het niet ongebruikelijk is om echografische beelden te zien van hand- en duimzuigende foetussen in utero.

"Baby's beginnen al vroeg in hun leven op hun duimen te zuigen", zegt dr. Whitney Casares, door Stanford opgeleide privé-kinderarts in Portland, Oregon en auteur van "The Working Mom Blueprint:Winning at Parenting Without Losing Yourself. "Ongeveer 90% van de pasgeborenen", zegt ze, "vertoont een soort van handzuiggedrag binnen twee uur nadat ze zijn geboren."

Waarom? "Alle baby's worden geboren en moeten weten hoe ze moeten zuigen met hun mond en tong", legt dr. Sara Siddiqui uit, kinderarts en klinisch assistent-professor in de afdeling Kindergeneeskunde van het Hassenfeld Children's Hospital van NYU Langone in New York, en merkt op dat duimzuigen kan worden gerelateerd aan de natuurlijke reflex om te eten. "Duimzuigen kan al in de kindertijd beginnen - of eerder - en doorgaan tot ver in de peuterleeftijd."

Hoewel er geen pasklaar antwoord is op het wanneer en waarom van duimzuigen, zijn kinderartsen het erover eens dat duimzuigen een absoluut normale gewoonte is voor veel baby's en jonge kinderen.

Wanneer beginnen baby's op hun duim te zuigen?

"Baby's kunnen de duim relatief gemakkelijk vinden, vooral in de vroege babyperiode", legt Siddiqui uit. Van het vroege handzuigen in de baarmoeder tot maanden later, wanneer baby's hun handen beginnen te vouwen en ze rond de 4 maanden naar het mondgebied brengen, er is geen enkel moment of exact bereik waarop het duimzuigen kan beginnen. Siddiqui merkt echter op dat het ongebruikelijk is dat baby's na een leeftijd van 6 of 7 maanden op hun duim beginnen te zuigen.

Amy Kravetz, moeder van twee uit Princeton, New Jersey, zegt dat ze zich niet precies herinnert wanneer haar nu bijna 2-jarige begon, maar dat haar dochter op haar duim heeft gezogen sinds ze een baby was. "Ze begon al vrij vroeg op haar duim te zuigen om zichzelf te kalmeren - ik was heel blij!" zegt Kravetz. “Ze zuigt het nog steeds voor comfort en als ze moe is. Voor ons is het nog geen probleem. Ze is bij de tandarts geweest, die zei niet dat we ons zorgen moesten maken over haar gebit. Voor nu ben ik blij dat ze een manier heeft om zichzelf te helpen als ze van streek is.'

Waarom zuigen baby's op hun duim?

Net als Kravetz brengen de meeste ouders en kinderartsen duimzuigen in verband met slaap, comfort en zelfverzachting. "Veel baby's zuigen op hun duimen als een rustgevend mechanisme als ze moe of hongerig zijn, maar sommige zuigen gewoon als een reflex", legt Casares uit, en merkt op dat 80% van de baby's en kinderen op een bepaald moment op hun duim zuigen.

Siddiqui is het ermee eens dat duimzuigen vaak een zelfverzachtende techniek is die baby's helpt kalmeren als ze nerveus of overstuur zijn. "Terwijl het zenuwstelsel zich ontwikkelt, wordt er veel sensorische input ontvangen in het mond- en tonggebied, wat bij baby's kan worden gekalmeerd door te zuigen", voegt ze eraan toe. Ze merkt echter wel op dat wanneer baby's en baby's op hun duim zuigen als ze honger hebben, ze stoppen wanneer ze beseffen dat ze niet gevoed worden.

Dat gezegd hebbende, elke baby en elke variatie op duimzuigen is anders. Sommigen kiezen misschien de ene duim boven de andere. Sommigen, zoals Siddiqui uitlegt, kunnen ook op de rest of op sommige andere vingers zuigen. Wanneer het tandjes krijgen begint, kunnen sommige kleintjes hun vingers en duimen in hun mond stoppen voor comfort, hoewel Siddiqui een verschil opmerkt tussen op de duim zuigen om zichzelf te kalmeren en gewoon vingers in de mond steken om te kauwen of proberen het tandvlees te masseren.

Voor Seth Canetti, vader van twee uit Lancaster, Pennsylvania, begon de gewoonte van zijn zoon om duim te zuigen op 2 1/2, kort nadat zijn kleine zusje was geboren. "We dachten dat het een fase was die over zou gaan als hij eenmaal aan haar gewend was, maar 15 maanden later begint hij nu pas langzaamaan minder op zijn duim te zuigen", zegt Canetti. "Aan de positieve kant, hij slaapt veel beter!"

Moeten ouders zich zorgen maken of hun baby's wel of niet op hun duim zuigen ?

Over het algemeen zegt Casares dat duimzuigen geen reden tot zorg is, vooral voordat de voortanden uit de tandvleesrand beginnen te barsten, en dat de meeste kinderen tussen 2 en 4 jaar oud stoppen met duimzuigen zonder tussenkomst van buitenaf. Ze merkt wel op dat als je infecties, eelt of pijnlijke duimen opmerkt - of als je vermoedt dat duimzuigen de oorzaak kan zijn van bijtproblemen of vooruitstekende tanden - je de kinderarts en/of tandarts van het kind moet raadplegen.

Natuurlijk stopt niet elk kind van nature met duimzuigen binnen deze precieze leeftijdscategorie - en een grote groep kinderen blijft op hun duimen zuigen na de leeftijd van 4 jaar. "Het is zeker waar dat deze kinderen nog steeds over dit gedrag heen kunnen groeien", voegt Casares toe.

Maar wat als u zich nog steeds zorgen maakt over het langdurige duimzuigen van uw kind? "Mijn advies zou zijn om contact op te nemen met uw kinderarts", adviseert Casares. Ze zegt dat een arts kan helpen bij het opsporen van andere factoren, zoals stress of zintuiglijk zoekend gedrag, die de gewoonte kunnen verlengen. Siddiqui noemt ook slaapproblemen als een andere mogelijk bijdragende factor.

Shira Newman, een moeder uit Ardsley, New York van twee kinderen in de basisschoolleeftijd, zegt dat haar beide zonen op 10 weken oud op hun duimen begonnen te zuigen. "Tijdens de kindertijd zogen ze allebei heel vaak op hun duim, meestal als ze moe waren en in slaap vielen, maar ook tijdens het slapen", zegt ze. Haar oudste zoon ontgroeide uiteindelijk de gewoonte, maar haar jongste zoon zuigt nog steeds op zijn duim als hij moe is of troost nodig heeft - maar niet op school of in het openbaar. "Als voormalig duimzuiger zie ik geen probleem met deze zelfverzachtende gewoonte. Ik weet dat mijn kinderen het in hun eigen tijd zullen ontgroeien.”

"Elke baby volgt zijn eigen traject als het gaat om ontwikkeling en gedrag, vooral als het gaat om zelfverzachting", legt Casares uit, die opmerkt dat duimzuigen geen ontwikkelingsmijlpaal is en nooit gedwongen mag worden. “Alle kinderen zijn anders en vinden unieke manieren om zichzelf te kalmeren. Er is echter niets om je zorgen over te maken als je kind geen duimzuiger is."

Ze merkt ook op dat sommige experts om verschillende redenen voorstellen om een ​​fopspeen aan te bieden, maar nooit te dwingen, een fopspeen voor baby-duimzuigers (volgens deze richtlijnen van de American Academy of Pediatrics) - uit onderzoeken die aantonen dat het het risico op Sudden Infant Death kan helpen verminderen Syndroom (SIDS) om fopspenen gemakkelijker schoon te maken en iets zachter dan vingers.

De kern van duimzuigen?

Baby's en duimzuigen gaan gewoon hand in hand. Maar zoals bij elke zelfverzachtende methode, kan het een moeilijke gewoonte worden om uiteindelijk te breken.

"Net als bij andere gewoonten, zoals het nemen van de fles of de fopspeen, is het moeilijker om te stoppen met de gewoonte [duimzuigen] naarmate de baby ouder wordt en meer afhankelijk wordt van de gewoonte", legt Siddiqui uit. "Het is handig als de baby meerdere modaliteiten gebruikt om zichzelf te kalmeren om te voorkomen dat één ding een langdurige gewoonte wordt." Een manier om dit te doen, adviseert Siddiqui:"Ik moedig ouders altijd aan om het positieve gedrag te benadrukken en aan te moedigen en te proberen [anderen] te negeren om gedrag dat moet worden verminderd, te verminderen."

En zowel zij als Casares geven een duim omhoog aan ouders voor het bespreken van alle problemen over de groei en ontwikkeling van hun kleintjes met hun kinderarts of zorgverlener.