Op de parkbank:hoe deze oppas die voor kinderen met speciale behoeften zorgt, vooruit blijft gaan

Ana Deferrari, een verzorger in New York City met meer dan 25 jaar ervaring, beschrijft zichzelf als een levenslange leerling. Ze studeerde af aan Hunter College, studeerde voor- en vroegschoolse educatie aan het City College van New York, is van plan een masteropleiding te volgen en bezoekt regelmatig cursussen en conferenties om haar kennis uit te breiden. Maar in haar huidige baan, waar ze zorgt voor een 11-jarig meisje in een rolstoel met speciale behoeften, zegt ze dat ze het meeste leert van het kind en haar familie.

"De ouders en vooral het kleine meisje leren het mij, niet andersom", zegt Ana. “Ze hebben de uitdagingen van het leven in de stad met een handicap tot in de wetenschap. Bovendien is hun optimisme aanstekelijk en opbeurend.”

Ana zegt dat de familie een uitstekend ondersteuningssysteem biedt, met respect voor haar tijd en haar behoefte om voor zichzelf te zorgen om voor het meisje en haar oudere zus te kunnen zorgen. Voor Ana is deze samenwerking en wederzijds respect het geheim van hun meer dan drie jaar durende succesvolle samenwerking.

Tussen haar werk voor dit gezin en andere gezinnen waar ze voor zorgt, hebben we Ana 10 vragen gesteld over alles wat ze onderweg heeft geleerd.

1. Wat is jouw favoriete snack voor kinderen?

Zodra duidelijk is welk voedsel veilig is voor elk kind, ga ik voor gezond - dat wil zeggen geen bewerkte voedingsmiddelen en ook leuke snacks. Op mijn shortlist staan ​​fingerfood (handen eerst gewassen, alsjeblieft!), zoals pindakaas en appels, selderij met pindakaas en rozijnen (AKA, mieren op een blok) of zelfgemaakte avocadotoost. Voor niet-actieve snacks werken de gedroogde fruitreepjes van Trader Joe goed.

2. Wat zijn je favoriete kinderboeken?

  • 'I Dissent' door Debbie Levy (over Ruth Bader Ginsburg)

  • 'The Snowy Day' door Ezra Jack Keats

  • “Sprookjes” door E.E. Cummings

3. Wanneer al het andere faalt?

Bij een meltdown zorg ik er altijd voor dat de kinderen veilig zijn. Vanaf daar is mijn "ga naar" niet schreeuwen, maar eerder standvastig zijn en luisteren. Ik heb deze technieken geleerd door te werken met diep autistische kinderen. Toen ik een keer keyboard speelde, was ik licht geïrriteerd toen een jongen een tafel had gegooid. Ik heb hem laten afkoelen. Ik vertoonde geen tekenen van frustratie. Ik heb hem gewoon laten staan. Door deze ervaring heb ik geleerd om kinderen wat ruimte te geven, een gelijkmatige toon te behouden en me te concentreren op het vinden van de wortel en het identificeren van de onmiddellijke behoefte.

4. Favoriete herfstactiviteit voor kinderen?

Het is echt mijn favoriete tijd van het jaar! Ik ben graag buiten, in het park en vind rustige dingen om te doen, zoals vogels zoeken en voeren. Het doel is om zoveel mogelijk met de natuur om te gaan en echt te genieten van de lucht, de lucht - alles!

5. Schuldigste plezier?

Ik ben dol op melkchocolade gedoopt in pindakaas!

6. Wat zit er altijd in je tas?

Dat is een lange lijst! Het bevat:iets om mee te schrijven, tissues, plastic zakken, doekjes, cheddar goudvis, mueslirepen, water, willekeurig speelgoed, handdesinfecterend middel, lippenbalsem en natuurlijk een paraplu.

7. Wat is één ding aan kinderen waarvan je zou willen dat elke volwassene het wist

Eigenlijk is elk gedrag — positief of negatief — een kind dat probeert te communiceren of iets uit te drukken. Ik wou dat meer volwassenen zich hiervan bewust waren en vanuit dit perspectief werkten bij het omgaan met kinderen.

8. Is het ooit oké om een ​​slapende baby wakker te maken?

Ik probeer het niet te doen. Ik word alleen wakker als er verstikkingsgevaar is of als ouders of een medische zorgverlener zeggen dat ze alsjeblieft niet langer dan X mogen slapen, als ze betrokken zijn bij routinematige ontwikkeling. Dus mijn antwoord is nee, tenzij ik anders wordt aangegeven. Dit komt vooral omdat ik geloof dat baby's echt weten wat ze nodig hebben.

9. Het beste advies voor zelfzorg?

Nou, dat is een paradox! Als het gaat om de zorg voor iemand, gaan ze voor je uit, maar je moet ook jezelf beschermen. Ik denk dat het van cruciaal belang is om echte pauzes te nemen op het werk om een ​​burn-out te voorkomen. Ik ga naar buiten, omdat frisse lucht en een verandering van verlichting zo belangrijk zijn. Naast mijn werk blijf ik fysiek actief door middel van yoga. Ik geniet van het schrijven en lezen van poëzie. Ik ben op dit moment Haiku aan het lezen.

10. Wat komt er daarna voor jou?

Ik bepaal welke master ik ga volgen (studie handicap of spraakpathologie) en ga ervoor! En in de verdere toekomst ben ik van plan een kinderboek te schrijven.


Previous:

Next: