• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Eugeniusz – Eugeniusz

Nazwaliśmy go Eugene-Eugene. Obaj ojcowie noszą to drugie imię, którego błagali nas, abyśmy nie kontynuowali, i myśleliśmy, że będzie to zabawne przezwisko w macicy. Nasz pierwszy, zadzwoniliśmy do Oscara, jak u Oscara Myersa, jego nazwisko. Oskaru, teraz znany jako Zev, ma prawie 5 lat i nigdy nie wiedział, że jest prawie starszym bratem.

W tym tygodniu, strona internetowa powiedziała mi, że jest wielkości maliny. Perfekcyjnie, rosnąca malina z kręgosłupem i bijącym sercem z powiekami, zajętymi wypuszczaniem palców u rąk i nóg z płetw. Wkrótce zacząłem się pokazywać i przekazywałem bliskim wspaniałą nowinę. Wszystko szło zgodnie z planem. Planuję wszystko – kiedy robię pranie, kiedy myję psa, kiedy zajdę w ciążę. Rozpoczęłabym urlop macierzyński zaraz po rozpoczęciu przez Zev przedszkola. Mielibyśmy razem miesiąc, tylko dwoje z nas, a potem pięć miesięcy, kiedy we trójkę chodziliśmy z nim do i ze szkoły. Doskonały. Byłabym najbardziej w ciąży późnym latem, gdzie mogłabym rozluźnić moje stawy w stanie nieważkości w basenie i nie walczyć z tymi intensywnymi hormonami podczas przerażających, zimne miesiące, kiedy wydaje mi się, że naturalnie walczę z chęcią dąsania się w domu. Tak. Miałbym 36 lat. Starszy, ale nie tak stary, że musiałem odpisać możliwość trzeciego w dół drogi. Zaplanowałem to doskonale. Przeprowadziłem burzę mózgów, jak zmieścić łóżeczko wśród płyt CD i karmy dla kotów. Spędziłam godziny lunchu, zamawiając online ubrania ciążowe. Odkładałem gotówkę na dłuższy urlop. Czytam ponownie każdą książkę o ciąży, przyglądał się imionom, które przewijały się pod koniec sitcomów. Pozwoliłem sobie tylko na pokarmy bogate w błonnik, kwas foliowy, i wapń. Jadłem łososia i nienawidzę łososia.

Kiedy pielęgniarka podczas mojej pierwszej wizyty prenatalnej nie mogła wykryć bicia serca w Dopplerze, powiedziała mi, żebym nie wyciągał pochopnych wniosków. Aby się upewnić, zamówiła USG. To była moja pierwsza wskazówka. Kiedy druga pielęgniarka nie mogła znaleźć bicia serca na USG, powiedziała to samo:dodawanie, „Jeśli zaczniesz krwawić, udaj się na ostry dyżur”. Kiedy wróciłem do domu, Nie spakowałam się na weekendowy wyjazd z siostrami zgodnie z planem. Miałem przeczucie, że nie pójdę.

Tego wieczoru o 6:30, Wezwałem męża do łazienki. Spojrzał w toalecie na masę grubą, gruba krew osiadła na dole. Zapytałam, mając nadzieję, że przesadzam, "Muszę iść, prawda? Chciałem, żeby poszedł ze mną. On też zrobił, ale poprosiłem go, aby został z naszym synem. Nie dramatyzuj. Nie angażuj swojej rodziny. Nic mi nie będzie… Zacząłem sam.

Pielęgniarka na oddziale była cierpliwa, kiedy bełkotałem, dlaczego tam jestem. Ochroniarz wręczył mi chusteczkę. Pielęgniarka spytała mnie, jak daleko jestem, gdybym używał narkotyków, gdybym potrzebował więcej podpasek i mojej grupy krwi. Flebotomista zapytał, czy ma zimne ręce. Pojawił się mój mąż (dzięki, że choć raz mnie nie posłuchał!) i siedział ze mną przez kolejne 7 godzin.

Trzymaliśmy się towarzystwa z asortymentem ludzi. Niektórzy bezdomni, głodny i zmarznięty. Punkowe dzieciaki potrzebujące zszycia ich wojennych ran. Była uczennica z listy honorowej z wstrząśnieniem mózgu z praktyki i tak wiele mam i ich zmęczonych, gorączkowe niemowlęta. Te mamy, zmęczyli się, nie ruszający się, bojąc się, że ich obudzą i będą trzymać ich spocone głowy w sednie ich szyi. Pilnowaliśmy nawzajem swoich miejsc, bo każdy z nas był wzywany do różnych okien. Wiadomości lokalne. Późne przedstawienie. Peelingi (co dziwne, Powiedziałem mojemu mężowi, kiedy przybył po raz pierwszy, to miejsce nie było podobne). Znowu lokalne wiadomości. Patrzyłem, jak jeden nieznajomy daje koc drugiemu, kto był przygnębiony, przywiązany do wózka inwalidzkiego, kaszel, i utknął w tunelu aerodynamicznym drzwi automatycznych. Gdzie była jego rodzina? Myślałem o tym w kółko, gdy owinąłem się w ramię mojej rodziny i próbowałem zasnąć.

Adam powiedział mi później, że nie mógł zobaczyć naszego dziecka na USG tak jak tego popołudnia. Powiedział mi, że będzie dobrze. Zapewnił mnie, że niedługo spróbujemy ponownie i że już zrobiłem piekło dzieciaka – zrobię to jeszcze raz i wierzyłem w to wszystko, także. Cały czas powtarzałem sobie, jak to się działo. Tak nie miało być i że w ten sposób natura mówi, że to nie było właściwe. Nadal w to wierzę, ale nie tak bardzo, jak myślałem.

Zawsze będę się irracjonalnie dziwić, że zrobiłem to. Czy nie powinienem był wyprowadzać tego źle wytresowanego stukilowego szczeniaka? Tego dnia w pracy chłodnica wody wymagała wymiany. Nie prosiłam o pomoc, bo nikt nie wiedział, że jestem w ciąży. Czy to zrobiło to? Może nie zjadłem wystarczającej ilości kwasu foliowego. Może jestem za stary.

Chociaż nauczyłem się, że tak wcześnie była taka możliwość, zawsze była możliwość dla kogoś innego, nie ja. Moje przygotowanie nic dla mnie nie zrobiło następnego dnia, gdy przechodziłem obok książek dla dzieci na stoliku do kawy, rosnąca lista pytań do lekarza na lodówce, kiedy odkryłam pigułki prenatalne w szafce, lub kiedy otworzyłem tego e-maila, który czekał w mojej skrzynce odbiorczej z informacją, w co cudownie zmieniła się moja malina w ciągu zaledwie tygodnia. Następnie, była łazienka. Nikt nie pisze o łazience. Ciągłe przypominanie, że twoje ciało oczyszcza się z jakiegoś obcego obiektu. Za każdym razem, Wchodziłam na palcach i byłam świadkiem tego szkarłatnego sznurka, z kawałkami mojego dziecka kapiącymi ze mnie w nieruchomym ruchu. Musiałbym to wytrzeć i spłukać na pożegnanie. Czy to moje dziecko widziałem dziś rano? Czy to jest to? To malina, w końcu. To nie jest małe. Proszę, niech to będzie wszystko. A potem są te przeklęte ubrania ciążowe, które nie zostały jeszcze dostarczone.

Pierwszy dzień, Drzemałem. Drugi dzień, Płakałam podczas mojej wizyty u lekarza, kiedy pielęgniarka zapytała, czy potrzebuję przytulenia, i załamałam się w niej. Nie planowałem tego. Ale miałem dobre życie, Przypominam sobie. Muszę coś z tego wyciągnąć. Nawet jeśli teraz nie do końca w to wierzę, każdego dnia muszę się trochę bardziej przekonywać.

Zmuszam się do wyjścia na zewnątrz, żeby mieć rześkie słońce na policzkach i patrzeć, jak mój 4-latek bawi się w błocie. mam dobre życie, Powtarzam w kółko. Nie tarzaj się! Daję sobie wykład:nie mogę wszystkiego zaplanować i to jest w porządku. Tak, to dobra lekcja. I również, są tam naprawdę autentyczni ludzie, Stawałem się sceptykiem. Postanawiam, aby każdy skurcz, który wciąż odczuwałem, przypominał raczej tych ludzi, których widziałem w ciągu ostatnich kilku dni, niż osobę, którą straciłem. Są nieznajomi, którzy oddadzą ci swój koc i uratują ci miejsce. Niektórzy zaoferują ci przytulenie. Masz przyjaciół, którzy zostawią kwiaty i ulubione ciastko na wyciągnięcie ręki. A jeśli masz szczęście jak ja, masz męża, który będzie pilnował domu, gdy będziesz w zwolnionym tempie, który będzie spał na kanapie, podczas gdy ty przez całą noc będziesz przytulać swojego syna w vice-grip. A ten głupi szczeniak, który galopuje, gdy wyrzucasz śmieci? Jego jedynym celem w życiu jest być twoim kumplem (i jeść swoje klapki).

Kilka dni po moim poronieniu mój dobry przyjaciel przysłał mi wiadomość. Powiedziało, „Zgromadź wszystko, co teraz czujesz, aby za pięć lat kiedy twoje dzieci krzyczą na siebie wysokimi jękami banshee i rzucają sobie przedmiotami w głowy, będziesz wiedział, że macierzyństwo to radość, której niełatwo przychodzi.” Mam cel, aby nie przywiązywać tak dużej wagi do przyszłych planów, Mały, czy duży. Ale ta – ta myśl, którą mój wspaniały przyjaciel włożył mi do głowy – to plan, którego nie spodziewam się bezczynności.

Po kilkukrotnym przeczytaniu jej rad, otworzyłem lodówkę, odrzucił tę masę szpinaku i brokułów i znalazł butelkę szampana.
nalałem dwie szklanki, polane sokiem pomarańczowym, i posypane malinami w każdym. "Zdrowe jedzenie, ” Powiedziałem do Adama:jak brzęknęliśmy. Z ostatnim łykiem Połknęłam malinę, która smakowała tak dobrze. Kąciki moich ust ożywiły się, moje plecy wyprostowane, po raz pierwszy, odkąd to wszystko się wydarzyło. Pocieszające było myślenie, że nie minie dużo czasu, zanim znów będę miała w sobie kolejną idealną malinę.

Związane z :Co zrobić, gdy twój przyjaciel ma poronienie