• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Zwiększanie empatii dla dzieci z problemami w nauce

Właśnie wróciłam z podróży do Europy, która dała mi wiele wglądu w to, jak musi się czuć być dzieckiem z trudnościami w nauce.

Tak jak wiele dzieci z trudnościami w nauce ma problemy z porozumiewaniem się w swoim ojczystym języku z powodu zrozumienia lub wypowiadania się za pomocą języka, ja miałem te same problemy, gdy próbowałem rozmawiać z kimś po francusku lub włosku, ponieważ nie mówię w ich języku.

Codzienne interakcje społeczne stają się bardzo trudne i frustrujące. Kilka razy prawie zrezygnowałem z proszenia o konkretny posiłek lub wskazówki, ponieważ po prostu nie mogłem porozumieć się z osobą, z którą próbowałem się porozumieć, lub nie mogłem zrozumieć, co próbowali mi powiedzieć.

W podobny sposób nasze dzieci i pacjenci często „mówią innym językiem”, gdy próbują się z nami porozumieć. Mogą na przykład powiedzieć, że coś, co uważamy za bardzo ważne, jest „nudne”.

Przez lata nauczyłem się, że odpowiedź „nudna” może oznaczać wszystko, od „to jest dla mnie zbyt trudne” do „już to wiem”. Zwykle oznacza to coś pośrodku tych dwóch skrajności, a to daje ci możliwość zrewidowania tego, co próbowałeś przekazać i spróbowania ponownie.

Na przykład pewnej nocy próbowałem wyjaśnić „eksternalizującą” osobowość jednemu z moich pacjentów i ich rodzicom. Zewnętrzni ludzie mają tendencję do akceptowania uznania za rzeczy, które robią dobrze i odmawiają odpowiedzialności za niewłaściwe postępowanie.

Mój pacjent wyglądał na znudzonego i bezinteresownego podczas dyskusji na ten temat, gdy nasza czwórka była razem w pokoju, a później zapytałam go na osobności, co sądzi o informacjach, którymi się podzieliłem.

„To było nudne”, powiedział. Zamiast czuć się urażony, że nie był olśniony moją mądrością lub wściekły na niego za to, że nie okazał większej troski o moje uczucia w swojej odpowiedzi, przyjąłem jego odpowiedź jako oznakę zaangażowania i zadałem mu pytania dotyczące jego przyjaciół i znajomych, którzy wyświetlaj takie wzorce.

W końcu okazało się, że jeden nauczyciel, z którym miał duże trudności w szkole, ma wiele cech eksternalizatora i wspólnie opracowaliśmy plan, jak skuteczniej radzić sobie z tym nauczycielem.

Podobnie jakoś udało mi się przedostać przez Europę, zjeść, zwiedzać i dobrze się bawić pomimo problemów komunikacyjnych i braku zrozumienia języka. Jeśli pamiętamy, że nasze dzieci często mówią innym podzbiorem naszych języków ojczystych niż my, może to prowadzić do większego zrozumienia, cierpliwości, a ostatecznie do skutecznej komunikacji i rozwiązywania problemów.