• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Skąd wiesz, że Twoje dziecko ma kłopoty?

Strona 1

Skąd wiesz, że Twoje dziecko ma kłopoty?

Czasami kłopoty są oczywiste. Życie twojego dziecka to katastrofa, podobnie jak twoje gospodarstwo domowe. Napięcie, walki, kłamstwa i oszustwa, bałagan – zarówno fizyczny, jak i metaforyczny. Twoje dziecko jest niepoprawne, przygnębione lub maniakalne, głodzi się lub rzeźbi się brzydkimi czarnymi tatuażami. Albo wraca do domu z podbitym okiem, a ty w łazienkowym koszu znajdziesz różdżki z testami ciążowymi. Być może to tylko jej stopnie – skok z B na D w jeden semestr. Albo boisz się dzwoniącego telefonu, bojąc się, że to gliny – znowu wandalizm. Boisz się o nią, obwiniasz się (a część ciebie nienawidzi jej za to, że sprowadziła to wszystko na ciebie). Jeśli chodzi o ciebie, od tygodni ledwo spałeś.

Dobra, weź się w garść, twoje dziecko ma kłopoty. Chociaż może nie być żadnych szybkich rozwiązań, istnieją podejścia. I oczywiście pierwszym podejściem jest uświadomienie sobie, że jest problem i że jesteś ponad głową.

Zachowuj się!

Mówi się, że najtrudniejszą częścią wprowadzania zmian jest uświadomienie sobie jej potrzeby.

To dobry pomysł!

Zaangażowanie w szkole to doskonały sposób na kontrolowanie dobrego samopoczucia dziecka. Nauczyciele odpowiadają dzieciom, których rodzice są zaangażowani. Jeśli nauczyciele wiedzą, że jesteś zatroskanym rodzicem, będą bardziej uważni na Twoje dziecko i będą mogli Ci powiedzieć, czy coś jest nie tak. Nie licz na to, że zadzwonią do Ciebie przepracowani nauczyciele. Zadzwoń do nich!

To dobry pomysł!

Nagła podwyżka ocen gwarantuje „Co słychać?” też — chociaż zwykle nie oznacza to kłopotów.

Kiedy niebo jest zachmurzone

Czasami nie jest tak oczywiste, że Twoje dziecko ma problemy. „Wskazówki tam były, gdybym tylko spojrzał!” woła matka młodocianego przestępcy. Nie zawsze jest prawdą, że można z góry przewidzieć, kiedy dziecko wpada w duże kłopoty (a niesprawiedliwe jest bicie się po fakcie—). Ale często pojawiają się wskazówki, że nie wszystko jest w porządku. Wskazówka numer jeden:szukaj zmian w zachowaniu. Im starsze jest Twoje dziecko, tym bliżej powinieneś zwracać uwagę na oznaki poważnych problemów, depresji lub zachowań autoagresywnych (zwłaszcza w wieku nastoletnim).

Zmiany w szkole

Większość dzieci znajduje w szkole rowek i ślizga się po nim; radzi sobie bardzo dobrze, dobrze się dogaduje lub po prostu sobie radzi. Zmiana schematu Twojego dziecka gwarantuje pytanie „Co słychać?” Czy nagle opuścił dużo szkoły? Czy zostaje w domu, czy tnie? A co z jego ocenami? Czy spadli? Może być tak, że w samej szkole dzieje się coś strasznego (co oznacza wycieczkę lub telefon) lub może to być reakcja na inne rzeczy, które dzieją się w jego życiu. Tak czy inaczej, powinieneś zbadać.

Zmiany w znajomych

Spotykasz się z innym tłumem? A może przeszła od spędzania czasu z tłumem do posiadania tylko jednego przyjaciela, nowego chłopaka, z którym wydaje się być zbyt blisko, lub w ogóle nie ma przyjaciół. Nie wyciągaj pochopnych wniosków. Okres dojrzewania robi dzieciom dziwne rzeczy. Prawie wszystkie dzieci bawią się tożsamościami i grupami rówieśniczymi, a jeśli reszta jej życia wydaje się być w porządku — nadal jest w klubie dramatycznym i dostaje dobre oceny — prawdopodobnie nie ma się czym martwić. Jeśli jej starzy przyjaciele nie chcą jej w pobliżu, jej zachowanie jest „niegrzeczne”, a szkoła nie działa, sprawdź to. Mogą pojawić się problemy.

Strona 2

Zmiany zachowania w domu

Znasz swoje dziecko i jeśli przestaniesz się mu przyglądać, prawdopodobnie poczujesz, że coś jest nie tak. Możesz nie wiedzieć, co go denerwuje – to zupełnie inny temat. Jak on cię traktuje? (Jeśli jest nastolatkiem, może cię strasznie traktować; to często normalne). Jeśli jego waga, apetyt lub higiena osobista uległy drastycznej zmianie, jeśli szaleńczo ćwiczy lub spędza cały czas słuchając death rocka i malując ściany jego pokoju czarne, jeśli napięcie między wami jest nieznośnie napięte, mogą pojawić się tutaj problemy, a twoja rodzina może potrzebować dodatkowej pomocy.

To dobry pomysł!

Potrzebujesz pomocy z zewnątrz w kwestii rodzicielstwa, gdy zagrożone jest zdrowie lub bezpieczeństwo kogokolwiek z rodziny, a nie jesteś w stanie nic z tym zrobić.

To dobry pomysł!

Gniew, niepokój i rozpacz nastolatków — a także zachowanie, które wyrażają w bólu — to najciemniejsza część okresu dojrzewania również dla rodziców. Chcemy, aby nasze dzieci były szczęśliwe i zdrowe, a to jest niezwykle przykre, kiedy tak nie jest. Jeśli Twoje dziecko ma teraz bardzo ciężkie życie, Ty też potrzebujesz wsparcia i zasługujesz na nie.

Co możesz zrobić, a czego nie

Pozytywne rodzicielstwo oznacza wytrwanie w okazywaniu troski, troski i pozytywnego wzmocnienia, nawet gdy dziecko traktuje cię strasznie. Często dziecko (nawet starsze) postrzega rodziców jako zewnętrzne przedłużenie siebie. Im gorzej się czuje do siebie (i im więcej ma kłopotów), tym gorzej będzie cię traktował. Tak, zasługujesz na troskę, szacunek i troskę. Nawet jeśli protestujesz w sposób, w jaki on do ciebie mówi, nie ustawaj w traktowaniu dziecka tak, jak sam chciałbyś być traktowany. Uwierz mi, usłyszy troskę w twoim głosie i to ma znaczenie. Danie dziecku poczucia własnych mocnych stron pomoże mu nauczyć się szanować swoje ciało, szacunek i troskę o siebie, a także czuć się wystarczająco pewnie, aby oprzeć się presji rówieśników.

Wiele problemów, które mają dzieci, można rozwiązać w rodzinie lub poprzez skorzystanie z pomocy nauczycieli, trenerów i innych ważnych dorosłych w życiu dziecka. Czasami problemy są większe. Kiedy zwracasz się po pomoc z zewnątrz? Ogólna zasada jest taka, że ​​potrzebujesz pomocy, gdy zagrożone jest zdrowie lub bezpieczeństwo (kogokolwiek) i nie jesteś w stanie nic z tym zrobić. Najtrudniejszą częścią jest ocena sytuacji, aby dowiedzieć się, czy jesteś bezsilny. Gdy zdecydujesz się uzyskać pomoc w sytuacji swojego dziecka, przekonasz się, że dostępnych jest wiele zasobów.