• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Ekstremalna przemoc u sześciolatków

Pyt. Bardzo martwię się o moje sześciolatki. W przyszłym tygodniu skończy 7 lat i zaczyna pierwszą klasę. Nie martwię się o to, jak sobie poradzi w szkole, bo w zeszłym roku spisał się świetnie. Martwię się, że może coś jest z nim nie tak. Wydaje się, że nie ma sumienia i ranił swojego młodszego (2) brata, a wczoraj uderzył swojego młodszego brata (7 tygodni), gdy dziecko spało. Wykazał oznaki problemów behawioralnych, takich jak oddawanie moczu w swoim pokoju i po prostu niczego nie słucha. Zapytałem go, dlaczego uderzył dziecko, a on powiedział:„bo lubię być wredny”, a ja powiedziałem:„Lubisz być wredny?”. i powiedział:„Tak, Bóg mnie takim stworzył”. Martwię się i bardzo się denerwuję, że może mieć z nim coś nie tak. Nie chcę, żeby skończył jako Charlie Manson lub coś w tym stylu, ale nie wiem, co robić, proszę o pomoc. On też wcześniej krzywdził zwierzęta i po prostu dziwnie się zachowuje. Masz powód do niepokoju. Nie będę słodził mojej opinii. Twój 7-letni syn natychmiast potrzebuje profesjonalnej pomocy. Jego czyny sugerują wielką wewnętrzną udrękę, zamęt, brak kontroli impulsów i, co najbardziej niepokojące, brak sumienia. Fakt, że celowo zranił swojego śpiącego, bezbronnego 7-tygodniowego brata, jest dość przerażający. Gdyby to było odosobnione działanie, można by pomyśleć o zazdrości rodzeństwa, ze względu na całą uwagę, jaką otrzymuje dziecko. Ale też celowo, wielokrotnie krzywdził swojego 2-letniego brata, a także zwierzęta. Ma przecież 7 lat i jest w wieku i stadium, w którym jego sumienie powinno być w pełni rozwinięte.

Jestem bardziej zaniepokojony tym, że powiedział ci bardzo rzeczowo, że uderzył dziecko „ponieważ lubię być złośliwy” i że „tak, Bóg stworzył mnie w ten sposób”. Te stwierdzenia „faktu”, zgodnie z jego poczuciem rzeczywistości, wskazują, że wierzy on, iż nie ma kontroli nad swoim brutalnym zachowaniem... oto kim jest i jak pozostanie. Fakt, że przypisuje swoją podłość Bogu, czyniąc go w ten sposób, odbiera mu wszelką odpowiedzialność za te akty okrucieństwa i przemocy.

Musisz nawiązać sieć kontaktów w swoim lokalnym systemie zdrowia psychicznego, aby zidentyfikować terapeutów, którzy pracowali z dziećmi wykazującymi takie zachowania i brak sumienia. Biorąc pod uwagę jego odniesienie do Boga, możesz również chcieć, aby jego terapia obejmowała pewną pomoc duchownych. Te zachowania nie przejawiają się w ADD/ADHD. Twoi terapeuci powinni zdecydowanie brać pod uwagę dynamikę rodziny, kiedy go leczą. Prosimy o jak najszybsze objęcie go leczeniem i nie pozwalaj mu być sam na sam z rodzeństwem lub zwierzętami. W tym momencie nie można mu ufać, że będzie kontrolował swoją wściekłość i brutalne działania wobec nich. Będę miał dla Was dobrą myśl.