• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Mąż krzyczy na dzieci

P Mam dwie córki w wieku czterech i dwóch lat. Mój mąż jest na nich niecierpliwy i często krzyczy na nich, gdy źle się zachowują. Próbowałem z nim o tym porozmawiać, ale nie chce słuchać. Popiera dawanie klapsów i uważa, że ​​nasze dzieci słuchałyby lepiej, gdybyśmy skorzystali z tej metody. Martwię się o moje dzieci. Kiedyś powiedziałem mu, żeby odszedł, ale moja starsza córka płakała i powiedziała:„Nie zmuszaj mojego taty do odejścia”. Kiedy jest w dobrym humorze i zachowują się, bawi się z nimi i wszystko wydaje się w porządku. Nie wiem co robić. Czy powinienem go zostawić, zanim dzieci ucierpią emocjonalne blizny? A Wyczuwam, że w twoim małżeństwie musi być znacznie więcej niepokoju niż tylko ta kwestia twojego męża krzyczącego i krzyczącego na twoje dzieci, kiedy źle się zachowują. Większość małżonków nie rozważa rozwodu z dwójką małych dzieci tylko z tego powodu. Stwierdzasz, że on wierzy w dawanie klapsów, ale nie wspominasz, że daje im klapsy lub ich bije. Być może jego słowne znęcanie się nad nimi, gdy źle się zachowują, zdarza się zbyt często, co sprawia, że ​​czujesz, że nigdy się nie zmieni i że twoje dzieci będą z tego powodu emocjonalnie przestraszone.

Czterolatki i dwulatki nie będą przez cały czas „dobre”. Jestem pewna, że ​​twój mąż ma nierealistyczne oczekiwania co do ich odpowiedniego do wieku zachowania i ich zdolności do zachowywania się tak, jak on sobie tego życzy. W przeciwieństwie do twierdzenia, że ​​on się myli i masz rację, jeśli chodzi o to, jak dyscyplinujesz swoje dzieci, zasugeruj mu, że oboje musicie znaleźć lepsze sposoby wychowywania swoich dzieci, zwłaszcza na arenie dyscypliny. Twój mąż krzyczy na twoje dzieci, ponieważ nie nauczono go lepszego sposobu radzenia sobie z nimi. Słyszeliście zdanie:„Kiedy wiesz lepiej, robisz lepiej”. Zamiast mówić mu on jest problem i potrzebuje pomocy w opanowaniu swojego temperamentu, zasugeruj, że chcesz zobaczyć z nim rodzinnego terapeutę i być może także wziąć udział w zajęciach dla rodziców, próbując wspólnie ustalić, w jaki sposób wychowujesz dzieci. Pochwal go za to, co robi dobrze z dziećmi i przyznaj, że sam pragnie i potrzebuje pomocy. Powiedz mu, że chcesz czuć się jak zgrany zespół, że wspieracie się nawzajem. Gdy zaczniesz terapię i zajęcia dla rodziców, będzie miał okazję nauczyć się różnych technik dyscyplinowania twoich dzieci.

Mówienie mu, że musi się zmienić albo go opuścisz, nie przyniesie zmian, których potrzebuje twoja rodzina. Jeśli odrzuci każde twoje zaproszenie na wspólne spotkanie i nadal będzie maltretować dzieci emocjonalnie, będziesz musiał zastanowić się, czy twoje dzieci rzeczywiście będą miały się lepiej bez jego codziennej obecności.