• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Zapakowałem pompę - dla nas obojga

Zapakowałem pompę. Dobrze, lakierki, ponieważ próbowałem wszystkiego, aby zbudować swoją podaż. Ale są spakowane, wraz ze wszystkimi gadżetami i akcesoriami. Biustonosze do karmienia. Organiczne gnojki z cyckami. Wszystko jest spakowane, ponieważ musiałem podjąć tę decyzję za nas.

Odciągałem przez 200 dni.

Wiem, że to niewiele, w mamusi. Ale dla nas to było wystarczająco. Kiedy urodziłeś się po raz pierwszy, Pompowałem przez całą dobę; Zrobiłam co w mojej mocy, aby wykonać przepisane 8-10 sesji odciągania po każdej pielęgniarce, którą zrobisz, aby zapewnić mi laktację. To nie zadziałało. Większość Twojego pierwszego tygodnia spędziliśmy z konsultantem laktacyjnym; wykluczyliśmy problemy z tarczycą, cukrzyca, itp.

Próbowaliśmy wszystkiego.

Osłony na sutki, pompowanie mocy, SNS (suplementarny system pielęgnacyjny) na mojej piersi, a następnie przyklejony do naszych palców, aby nie bać się dezorientacji sutków, i wtedy, wreszcie, butelka. Nakarmiłem cię, co mogłem, czy to przy piersi, czy po godzinach odciągania pokarmu, by dostarczyć Ci tyle mleka, ile tylko mogłam.

W ciągu kilku dni od zostania twoją mamą, Poczułem swoją pierwszą i (do tej pory) największą porażkę:sam nie mógłbym cię wyżywić. I wydaje mi się, że wybaczenie sobie tego zajmie mi wieki.

Wciąż czasami czuję wstyd, kiedy mieszam ci butelkę.

„Fed jest najlepszy” rozbrzmiewa w mojej głowie. Ja wiem. Coś czuję ukłucie – zazdrość, wyrzuty sumienia, rozczarowanie – kiedy patrzę, jak ktoś pielęgnuje, mowić, błąkać się po parku z dzieckiem w nosidełku. I wiem, że nie znam drogi tej kobiety, lub jak ciężko pracowała, aby podtrzymać karmienie piersią. Ale nadal Czuję ukłucie. Zawsze się zastanawiam, czy wystarczająco się starałem. Prawdopodobnie zawsze będę.

Jesteś zdrowy, silny, i niesamowite.

I za to, Jestem wiecznie wdzięczny. Przypominałam sobie o wdzięczności za każdym razem, gdy mocowałam się z pompą, i dał marne 60/30/15/10 ml. Twój tata mnie zachęcił, oklaskiwał mnie, i starałem się pomóc mi wybaczyć sobie brak współpracy mojego ciała. I, gdy patrzył, jak w kółko płaczę, wspierał mnie, mówiąc mi, że każda kropla, którą ci dałem, była korzystna i że mogę i powinnam przestać, kiedy tylko będę gotowa.

I, kiedyś w zeszłym tygodniu, Chyba zdecydowałem, że jestem gotowy.

Całkowicie przestałeś karmić, kiedy wprowadziliśmy pokarmy stałe (i och, jak kochasz jedzenie), jednak odciągałem pokarm przez grubo ponad miesiąc. Wiem, że najlepiej by było, gdybyś miała moje mleko do 12 miesiąca życia. I przez większość dni Czułem, że mogę iść dalej, nawet za kilka uncji.

Ale kiedy moja już i tak mała podaż zmniejszyła się i zacząłem liczyć sekundy, aż wróciłem do pracy i zacząłeś żłobek, Patrzyłem, jak mijają minuty, które zajęło uzyskanie 10 ml. I zdecydowałem, że ten łyk które zajęło 20 minut, aby wyciągnąć z mojego ciała, nie było warte 20 minut grania z tobą. 20 minut chichotania z tobą. 20 minut ciągłego śpiewania „Żółtej łodzi podwodnej”, aby uspokoić Cię do snu.

Odciągałem przez 200 dni, mimo że zachęcano mnie do rozważenia zatrzymania się po 10.

Może kiedyś niedługo uwierzę, kiedy powiem, że wystarczająco mocno się starałem. Może przestanę odtwarzać wszystkie miejsca, w których myślę, że popełniłem błąd, i po prostu zaakceptuj, że moje ciało nie mogło wykonać tej części macierzyństwa, ale najważniejszą częścią było to, że dało mi tobie.

Jeśli jestem szczery, Czuję ulgę.

Za każdym razem, gdy odciągałem przez ostatnie kilka tygodni, Z niepokojem obserwowałem, jak skąpe krople zbierają się w kubkach, i biłem się za malejące kwoty. czuję się wyzwolony, że możemy wyjść na godziny i nie martwić się harmonogramem odciągania. Że mogę się obudzić i po prostu bawić się z tobą. Że mogę iść spać po tym, jak pożegnamy się z tobą. Że nie muszę ciągnąć maszyn tam iz powrotem do pracy. I z tą ulgą przychodzi trochę poczucia winy, jak sobie mówię, prawdopodobnie nie powinienem rozkoszować się tym wyzwoleniem. Nie musisz się wstydzić, ludzie. Sam mam to pod kontrolą.

Ale wiesz co? Do diabła z tym.

Tak jak zamierzam objąć twoją wyprawę do przedszkola i powrót do pracy i innych części mojego dorosłego życia, Postaram się, aby poczucie winy nie wygrało. Zrobiłem dla ciebie wszystko, co w mojej mocy, mały, i zawsze będę to robił. A robienie dla ciebie wszystkiego, co w mojej mocy, oznacza pożegnanie się z pompą i winą mamy, i spędzam ten czas na tobie, kochanie.

Nasze kolejne recos:oblałam karmienie piersią