• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De vier woorden die nog krachtiger zijn dan ik van je hou

Het heksenuur begon rond 17.00 uur. elke dag. Ik had twee handen en drie baby's:tweelingjongens van 18 maanden en een dochtertje, die allemaal voortdurend in de greep waren van een crisis, val of onvoorspelbare stoelgang. Mijn man zou thuiskomen van een nieuwe baan en drie uur heen en terug reizen, en mijn stiefdochter zou van de middelbare school komen met tienerbehoeften. Ze liepen altijd een oorlogsgebied binnen.

Ik hoefde niet te kletsen en gevraagd te worden:"Hoe was je dag?" Ik had 'ik hou van je' ook niet nodig, of zelfs 'bedankt voor alles wat je doet'. Ik had de persoon nodig om door de deur te lopen, de mouwen op te stropen, de situatie te overzien en in te grijpen. Ik had hulp nodig, stat.

Dus hoe kon ik mijn medesoldaten snel op de hoogte krijgen en me helpen waar de crisis het hevigst was? Ik wilde dat ze klaar waren, en ik moest het plan communiceren. Dus ik vroeg mijn man en stiefdochter me het volgende te vragen zodra ze door de deur liepen:"Hoe kan ik helpen?"

Vier kleine, krachtige woorden. Ze brachten ons onmiddellijk in samenwerking, in een plaats van teamwerk. Het was de snelste manier om ze in het moment te integreren en de hulp te krijgen die ik nodig had. Ze waren niet langer waarnemers van crisis; het waren EMT's en we gingen naar de volgende stap, zij aan zij.

Soldaten, dokters op de eerste hulp en iedereen die in crisissituaties werkt, heeft een afkorting voor "Ik ben hier; zet me aan het werk waar je me het meest nodig hebt." Ik had jarenlang in restaurants gewerkt en ik wist hoe het voelde om diep in het onkruid te zitten - en nog belangrijker, hoe ik een collega-kok uit het onkruid kon helpen. Ik was regelmatig op live-tv verschenen en ik had netwerkploegen ook een vorm van dit zien doen.

Nu ik in de mantelzorgmodus was, reageerde ik altijd op wat iedereen nodig had - of anticipeerde ik op de behoeften van degenen die niet konden praten. Wat ik nodig had, was iemand die mij kon helpen .

Zodra mijn man en stiefdochter de mantra begonnen te gebruiken (en gevolg gaven aan het verzoek dat werd gedaan), die stapel borden in de gootsteen, die vuile luier die moest worden verschoond, dat hongerige kind dat een snack wilde - plotseling, die to-do-items werden van mijn lijst geschrapt, wat mijn mentale belasting verlichtte. Ik had minder gewicht om te dragen.

In het voorjaar van 2017 schreef een cartoonist genaamd Emma een geïllustreerd verhaal over de 'mentale belasting', het impliciete projectmanagementwerk dat in de schoot belandt van (meestal vrouwelijke) primaire zorgverleners. Dit resoneerde wereldwijd en al snel werd de term 'mentale belasting' overal op sociale media gepleisterd.

"Hoe kan ik helpen?" lost niet op de mentale belasting, maar het erkent de rol van de verzorger als teamleider en de andere volwassenen in huis als onderdeel van het team. Iemand moet de logistiek van kinderen strateeg. Maar dezelfde persoon kan niet de quarterback zijn en de ontvanger. "Hoe kan ik helpen?" stelt je in staat om quarterback te spelen en creëert een huiselijke cultuur van ontvangers die klaar zijn voor de pass, klaar om het spel te voltooien.

Het is nooit te vroeg om werk aan anderen te delegeren. Kelli DeFlora, eigenaar van Montclair B.A.B.Y., een centrum voor geboorte, belangenbehartiging, borstvoeding en yoga in Montclair, New Jersey, raadt aan om een ​​lijst op de koelkast te hebben zodra de baby is geboren. "Er is altijd de was te doen, de afwas te doen en maaltijden te bereiden. Als goedbedoelende vrienden en familieleden binnenkomen, kun je zeggen dat de beste manier waarop ze kunnen helpen is om een ​​item van de lijst te nemen en het door te strepen als het klaar is", zegt DeFlora.

"Ik zie tegenwoordig te veel ouders die alles voor hun kind proberen te doen en ze daarbij uitschakelen", zegt Peter Della Bella, MD, een psychiater en hoogleraar kinderpsychiatrie aan de New York University. Dr. Della Bella ondersteunt de "Hoe kan ik helpen?" benadering van gezinsproblemen. "Vooral jongere kinderen worden in de positie gebracht dat ze actieve deelnemers zijn, moeten nadenken en met iemand moeten samenwerken om problemen te identificeren en op te lossen. Probleemoplossende vaardigheden zijn ongetwijfeld de beste vaardigheden die ouders bij een kind kunnen opwekken."

Als u 'Hoe kan ik u helpen?' wilt implementeren? in je huis, probeer deze technieken om het onderdeel van je gezinsstof te maken:

1. Leg doelgericht contact met uw partner over rollen in huis. Maak duidelijk wie de primaire verantwoordelijkheid op zich neemt voor thuiszorg, kinderopvang, financiën, voeding, enz. Maak duidelijk wie de leiding heeft over wat.
2. Deel dit artikel met je partner. Bevestig dat jullie allebei geïnteresseerd zijn in het gebruik van deze techniek.
3. Laat elke projectleider de probleemplekken (of spookuren) in hun rol identificeren. Wanneer hebben ze het gevoel dat ze in het onkruid worden getrokken? Zijn er specifieke tijden van de dag, van de maand, van het jaar, waarop de verantwoordelijkheid stressvol begint te worden?
4. Rolmodel "Hoe kan ik helpen?" Nu u weet waar uw partner hulp nodig heeft, zegt u de woorden. Modelleer dit gedrag voor uw kinderen als ze oud genoeg zijn. Vind mogelijkheden om het dagelijks te gebruiken:uit het verkeer navigeren, melk gemorst, de was delen, opvouwen, enz. "Hoe kan ik helpen?" kan snel worden toegepast in bijna elk gespannen scenario of moment van conflict.
5. Als er geen hulp komt, vraag er dan direct om. Zeg:"Ik heb je hulp nodig." Pauzeer voor een positieve reactie, maak een seconde verbinding en delegeer dan. Zorg voor een follow-up en geef positieve feedback als het heeft gewerkt.

Kun je je voorstellen dat je partner, familie en vrienden tijdens het heksenuur door de deur lopen, vragen wat er moet gebeuren en het dan doen? Op de reguliere?

Het is de beste zin sinds 'ik hou van je' en ik zeg groter omdat 'ik hou van je' wordt geïmpliceerd. En er is een toegevoegd:"Ik sta achter je", "We zitten hier samen in", en natuurlijk:"Dit is onze familie."