Aanvaardbare limieten aanleren

Inleiding

De frustratie van het proberen om een ​​1-jarige het juiste gedrag aan te leren, is iets dat alle ouders delen. Of je nu probeert om alsjeblieft . uit te lokken en bedankt , knijpen verbieden of delen aanmoedigen, kan een epische strijd zijn om een ​​peuter te laten doen wat je zegt. De redenen liggen in zowel de mijlpalen als de beperkingen van de ontwikkeling tijdens dit tweede levensjaar.

De sensatie van de vaardigheid

Tussen de leeftijd van 1 en 2 maken kinderen verbazingwekkende cognitieve sprongen, maar hun begrip is nog enorm onderontwikkeld. Als het om regels gaat, bestaat wat wij gezond verstand noemen nog niet voor hen, zegt Fred Rothbaum, Ph.D., een professor aan de Eliot-Pearson Department of Child Development aan de Tufts University, in Medford, Massachusetts. Bovendien, zegt hij, hebben peuters niet het vermogen om te anticiperen op wat anderen willen.

Het is dan ook geen wonder dat de 20 maanden oude David Seim geen idee had dat zijn moeder, Dawn, boos zou zijn als hij de hele muur kleurde. "Krabbelen op grote, blanco vellen papier is altijd goed geweest, en het is heel leuk", zegt Seim uit Charleston, South Carolina. "Maar nu moet ik op de een of andere manier uitleggen waarom de muur, die eruitziet als een groot, blanco vel papier, absoluut niet oké is."

Het beperkte vermogen van peuters om taal te begrijpen maakt het moeilijker om ze te leren wat wel en niet mag. "Eenjarigen hebben wat rudimentair gebruik van woorden en een beetje begrip", zegt Dr. Rothbaum. "Maar taal op zichzelf is geen krachtige manier om te communiceren met een 1- of een 1½-jarige." Lange verbale uitleg gaat eigenlijk aan peuters voorbij.

In feite zijn zelfs de relatief eenvoudige woorden en ideeën die je lessen begeleiden vaak te geavanceerd. Het begrip hot is bijvoorbeeld moeilijk over te brengen. Begrippen over tijd zijn nog verbijsterender. Daarom is het zinloos om uw zoon te vragen "even te wachten" totdat u de telefoon opneemt voordat u hem voorleest:wat is in vredesnaam een ​​minuut?

Jonge kinderen hebben het ook extreem moeilijk om de bevrediging van hun verlangens en impulsen uit te stellen, zelfs als uitstellen betekent dat ze later iets beters moeten krijgen, zegt Alison Gopnik, Ph.D., een professor in de psychologie aan de University of California in Berkeley en co-auteur van De wetenschapper in de wieg (William Morrow en Bedrijf, 1999). In één onderzoek plaatsten onderzoekers een snoepje voor kinderen en vertelden hen dat als ze tien minuten wachtten voordat ze het aten, ze twee snoepjes zouden krijgen. Over het algemeen pakten de peuters dat ene stuk. Het is een enorme klus voor een peuter om op zijn beurt te wachten, want hij ziet geen beloning; het is eenvoudiger om de schop die hij wil uit de handen van een ander kind te grijpen.

De ontwikkelingsvooruitgang van uw kind kan ook tegen uw directe doelstellingen ingaan. Sara Berwald, bijvoorbeeld, is dolblij met haar nieuwe vermogen om op de aan/uit-knop van de tv te drukken en wil haar vaardigheden herhaaldelijk uitproberen. Als ze naar haar ouders tuurt, is dat niet om te laten zien hoe sluw ze is, maar om bevestiging te krijgen van wat ze aan het leren is:als ik dit aanraak, trekt papa's gezicht ineen en zegt hij:"Nee!"

Uw reacties tellen

Ondanks deze ontwikkelingsbelemmeringen is er hoop voor ouders die vastbesloten zijn om de basale do's en don'ts aan te leren. Studies tonen aan dat kinderen vanaf 12 maanden beginnen met sociaal refereren:ze kijken naar hun primaire verzorgers om informatie te krijgen over dingen die ze niet begrijpen. Je peuter kan veel leren over wat goed of fout is, goed of slecht, van je reacties op situaties, mensen en objecten.

Naarmate ze hun tweede verjaardag naderen, beginnen peuters zich te identificeren met de gevoelens van anderen. "Je kunt deze empathie gebruiken om een ​​peuter uit te leggen dat hij niet mag bijten, want dat zou een auw zijn", zegt Dr. Gopnik.

Maar net zoals het tijd kost voor je kleintje om favoriete liedjes te leren, zal het even duren voordat ze door haar daden laat zien dat ze je lessen volledig begrijpt. Buitengewoon geduld is vereist bij het doorgeven van cruciale informatie over wat acceptabel is.

Is het dan wel de moeite om op zo'n jonge leeftijd te beginnen? Absoluut, zeggen experts. Net zoals je van kinds af aan tegen je kind begint te praten, hem woorden leert die misschien jarenlang niet zijn geïnternaliseerd, zo moet je hem gaan leren over het vermijden van gevaarlijke of vervelende activiteiten en het beoefenen van sociale aardigheden. Realiseer je gewoon dat je doel een langetermijndoel is.

Hoe u blijvende vooruitgang boekt, vanaf nu

- Zeg het niet alleen, laat het ook zien. Omdat woorden alleen de boodschap vaak niet overbrengen, moet u uw gezicht en toon gebruiken om uw les over te brengen. Zeggen:"Raak de kachel niet aan" met weinig emotie heeft niet de kracht van dezelfde woorden die streng worden uitgesproken en vergezeld gaan van een verdrietig of boos gezicht.

Breng op dezelfde manier een scherpe, duidelijke reactie over in plaats van een uitgesponnen uitbrander, en keer dan terug naar een neutrale modus. "Stop je reactie zodat het geen gevecht wordt", zegt Dr. Gopnik.

- Wees consistent. Als het soms wordt veroordeeld om haar hand in het hondenvoer te steken en de andere keer wordt genegeerd, vraagt ​​een peuter zich af:is dit wel of niet doen? Dan komt ze in de verleiding om verder te experimenteren. Als u de informatie die u uw kind wilt geven keer op keer herhaalt, zal dit uiteindelijk resulteren in een geleerde les.

- Wees een goed rolmodel. Je peuter kijkt constant naar je voor informatie. Dit betekent dat ook jij je op je best moet gedragen - alsjeblieft gebruiken, woede op de weg onderdrukken en op je beurt wachten. Je kunt je manieren aangeven om een ​​voorbeeld te stellen:"Zie je hoe mama papa een deel van de krant geeft? We delen!"

- Wees realistisch. Omdat sommige gedragingen gewoon te veel zijn om van een peuter te verwachten, moeten ouders preventieve maatregelen nemen, zegt Dr. Rothbaum. Peuters stoppen bijvoorbeeld instinctief dingen in hun mond om er meer over te weten te komen. Zorg er dus voor dat haarspeldjes en andere mogelijk schadelijke kleine voorwerpen buiten het bereik van uw kind zijn. Op dezelfde manier kun je er ook voor kiezen om je haar naar achteren te binden om te voorkomen dat je eraan trekt of de televisie buiten het bereik van je peuter plaatst.

- Kies je gevechten. Er zullen onvermijdelijk momenten zijn waarop het onmogelijk is om een ​​boodschap over te brengen op uw peuter. "Iedereen met een 1-jarige weet dat als peuters moe genoeg zijn, ze kunnen smelten met weinig of geen provocatie", zegt Dr. Rothbaum. Als je kind uitgeput of hongerig is, is het waarschijnlijk het verkeerde moment om op beleefdheid aan te dringen.

Realiseer je dat je gewoon niet altijd op de hoogte kunt zijn van elke nee-nee. Bepaal dus welke zaken belangrijk zijn en welke je een beetje kunt laten schuiven. Veiligheidsoverwegingen, zoals uit de buurt blijven van stopcontacten en niet bijten, hebben duidelijk prioriteit. Maar als een gedrag eerder irritant dan kwetsend is, kun je besluiten er tijdelijk mee te leven.

En houd er rekening mee dat wat jij als een niet-niet doen ziet, een prachtig avontuur kan lijken voor een peuter wiens creativiteit begint te bloeien. Dus in plaats van een protest uit te roepen de volgende keer dat uw kind elke pot uit de kast trekt en begint te drummen, waarom zou u dan niet met haar meedoen en samen een beat maken?

Basisprincipes voor beter gedrag

De volgende "doses" zullen u helpen onmiddellijke resultaten te krijgen wanneer het gedrag van uw kind gevaarlijk of ongepast is. De "try's" zijn slimme manieren om te beginnen met het leren van de langetermijnlessen die uiteindelijk zullen resulteren in beter gedrag.

Als je kind... Doe Probeer Bijt een speelkameraad

Verwijder hem snel van het andere kind en zeg een scherp "Nee!" Vraag hem om "Sorry" te zeggen

(zonder erop aan te dringen dat hij het doet). Pakt een stuk speelgoed van een ander kind

Breng het speelgoed terug en leid uw kind af.

Als het andere kind klaar is met het speelgoed, zeg je tegen je kind:"Nu is het jouw beurt." Probeert iets oneetbaars te eten

Veeg het uit haar mond en zeg resoluut:"Bah!"

Toon met een glimlach het echte gebruik van het object. Zeg bijvoorbeeld:"Krijtjes zijn niet om op te eten. We maken er tekeningen mee." Praat te hard in een restaurant of een andere openbare plaats

Zoek een afleiding die hem kalmeert.

Leg uit dat hij zijn "buitenstem" gebruikt en dat je nu binnen bent.

11/00


Previous:

Next: