• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Discipline in het openbaar

Het is moeilijk om kalm te blijven als uw kind ongepast handelt, maar probeer te onthouden dat het waarschijnlijk geen kwaad in de zin heeft. Een peuter kan de reacties op haar acties nog niet inschatten - ze weet niet dat in haar neus peuteren bij oma's verjaardagsdiner onbeleefd is.

"Ouders van peuters moeten zich schrap zetten voor een paar ongemakkelijke momenten", zegt Beth Teitelman, directeur van het opvoedingscentrum aan de 92nd Street Y in New York City. Kinderen van deze leeftijd beginnen ideeën te uiten en genieten van hun fysieke vermogens, maar hebben nog niet door dat sommige dingen niet gepast zijn om in het openbaar te zeggen of te doen.

Dat is waar mama en papa tussenbeide moeten komen, vooral als de acties van hun kind de gevoelens van anderen kunnen kwetsen of zelfs iemand fysiek kunnen verwonden. Grenzen stellen kan lastig zijn, vooral voor iemand wiens energie en nieuwsgierigheid grenzen lijken te tarten, maar het kan worden gedaan, effectief en liefdevol.

Zie het onbeschofte gedrag van uw kind niet als een weerspiegeling van slechte opvoedingsvaardigheden en probeer de blikken van andere volwassenen te negeren, die onvermijdelijk zijn als uw kind bijvoorbeeld druiven aan het proeven is in de supermarkt. "Je plicht is jegens je kind, niet jegens omstanders", zegt Teitelman.

Concentreer u op manieren om het probleem voorzichtig en zonder verwijten te corrigeren. "Door straf kunnen 2-jarigen zich verpletterd voelen", legt Douglas Gregory, M.D., een kinderarts in Suffolk, Virginia, uit. "Ze reageren met angst of agressie."

Hier delen gedragsdeskundigen van kinderen hun tips voor het omgaan met zeven hypothetische maar al te vaak voorkomende situaties.

1. Het is de verjaardag van je 6-jarige zoon. Terwijl zijn grootmoeder verwachtingsvol toekijkt hoe hij zijn geschenk opent, gooit hij het opzij en vraagt ​​wat er nog meer is.

Je moet niet te veel in deze situatie lezen. Omdat jonge kinderen zich niet kunnen inleven in andere mensen, zeggen ze wat ze voelen - en ze zijn brutaal eerlijk! Bespreek het cadeau met uw kind en bied later zijn verontschuldigingen aan bij zijn grootmoeder. (En als ze wacht op een dikke knuffel en een enthousiast bedankje, heeft ze misschien onrealistische verwachtingen.)

"Begin uw kind te leren aan de gevoelens van anderen te denken, zelfs als dit tegen zijn impulsen ingaat", zegt S. Mark Kopta, Ph.D., voorzitter van de afdeling psychologie aan de Universiteit van Evansville in Indiana en co-auteur van Goed versus fout:een kind met een geweten opvoeden . Je kunt hem op dat moment een korte berisping geven, maar probeer later, als iedereen weg is, de rollen om te draaien. Zet je kind in de stoel van zijn grootmoeder en doe alsof je het cadeau opent met dezelfde reactie die hij had. Vraag je zoon hoe hij zich bij zo'n reactie zou voelen.

2. Je winkelt in het winkelcentrum met je 3-jarige dochter. Ze smeekt je om de speelgoedwinkel te bezoeken en staat erop dat je een duur cadeau voor haar koopt. Als je nee zegt, krijgt ze de moeder aller driftbuien.

Een kind meenemen naar een speelgoedwinkel zonder eerst grenzen te stellen, is als lopen op een mijnenveld:verwacht een explosie. "Preventie is de sleutel", zegt George Scarlett, Ph.D., een expert op het gebied van kinderontwikkeling aan de Tufts University en auteur van Trouble in the Classroom:Managing Behavior Problems in Young Children .

Scarlett stelt voor om met uw kind te praten over het winkeluitje voordat u naar het winkelcentrum gaat, zodat ze weet wat ze kan verwachten zodra u aankomt. Je kunt iets zeggen als "We gaan naar het winkelcentrum en daar zal een speelgoedwinkel zijn. We kunnen vandaag naar binnen, maar we kunnen niets kopen."

Wat als u niet zo'n vooruitziende blik had en uw kind een grote ineenstorting van het winkelcentrum heeft? "Haal de toneelverlichting van het kind en doe het gordijn naar beneden", adviseert Kyle Pruett, M.D., een klinische professor in kinderpsychiatrie aan de Yale University School of Medicine. Haal haar uit de winkel, zelfs als ze schopt en schreeuwt, en heb zo min mogelijk interactie met haar totdat ze kalmeert. "Houd je woorden en tucht tot een minimum - ze zal je toch niet horen", zegt dr. Pruett. Nadat de driftbui voorbij is, kun je iets zeggen als:"Dit was moeilijk voor ons allebei. Laten we nu genieten."

3. Je neemt je kleuter mee naar een verjaardagsfeestje en hij begint de andere kinderen de baas te spelen.

Vraag jezelf eerst af of dit typisch gedrag is. Als het niet karakteristiek is, zoek dan uit of uw kind hongerig, moe of ziek is - aandoeningen waardoor hij zich kan gedragen. Als je dit soort gedrag eerder hebt gezien, weersta dan de drang om in te grijpen:in deze situatie kan de beste leraar van je kind de andere feestgangers zijn. Als je niet meteen ingrijpt, leert hij van de andere kinderen dat hij ze niet onder controle heeft. Ze zullen geen aandacht aan hem besteden en ze zullen andere kinderen vinden die delen.

4. Je 4-jarige vestigt luid de aandacht op het fysieke uiterlijk van een vreemde en de persoon lijkt beschaamd en beledigd.

"Als je kind luid praat, reageer dan rustig", adviseert Judith Leipzig, een professor in de vroege kinderjaren en het basisonderwijs aan de graduate school van Bank Street College of Education in New York City. "Probeer vragen te beantwoorden met een eenvoudig, eerlijk antwoord."

Bijvoorbeeld:"Is die man een monster?" zou kunnen worden beantwoord:"Nee, hij is een man." Als het onderwerp ingewikkeld is - "Waarom is die man zo groot?" - is het oké om te zeggen:"Ik weet het niet" of "Zo is zijn lichaam gewoon gemaakt."

Eis niet dat uw kind zich verontschuldigt. "Hij stelde een vraag, was op zoek naar enige geruststelling - hij probeerde niemand van streek te maken. En hij is zich er waarschijnlijk niet van bewust dat zijn stem kan worden gehoord door de mensen om hem heen", zegt Leipzig. "Als je zeker weet dat de man het heeft gehoord en beledigd is, wil je misschien zelf kort je excuses aanbieden."

5. Zodra je bij het park aankomt, verandert je normaal gedragen kleuter in een banshee, schreeuwend, duwend en zand naar andere kinderen gooiend.

Spring in zodra je kind de controle begint te verliezen. Zeg:"Je kunt geen zand naar andere kinderen gooien, maar misschien wil deze kleine jongen wel een kasteel met je bouwen." Houd uw kind goed in de gaten. Als zijn brutale gedrag niet stopt, breng hem dan naar een afgelegen bankje en ga een paar minuten rustig zitten. Maak geen bedreigingen - vraag hem gewoon:"Kun je me vertellen wanneer je klaar bent om terug te gaan en leuk te spelen?" Maar als deze strategieën geen verschil maken, is het tijd om te vertrekken.

De volgende keer dat je naar de speeltuin gaat, bespreek je de do's en don'ts voordat je het huis verlaat. Je kunt nog een stap verder gaan door je kind foto's te laten maken van spelende kinderen en het kunstwerk aan zijn muur te laten hangen.

Neem ook meerdere zandspeeltjes mee in plaats van slechts één. Dit moedigt kinderen aan om samen te werken aan graafprojecten in plaats van te vechten om een ​​begeerd object. Als je kind zich goed gedraagt, geef hem dan een dikke duim, zegt Steven Friedfeld, een kinderpsychotherapeut in New York City. Wees zo specifiek mogelijk met je complimenten ("Het was geweldig hoe je dat kleine meisje voor je uit liet gaan op de glijbaan"), zodat hij weet hoe hij de volgende keer moet handelen.

6. Uw 2-jarige is bezitterig van zijn Duplo-blokken. Wanneer andere peuters met ze proberen te spelen tijdens moeder-kind peuterspeelzalen bij jou thuis, duwt hij de kinderen weg.

Maak je niet te druk:je kind vertoont gewoon normaal peutergedrag, zoals elke moeder van een kind van die leeftijd ongetwijfeld zal herkennen.

Peuters leren gewoon te delen. Om conflicten tot een minimum te beperken, moet je je kind geduldig vertellen dat hij om de beurt moet zijn met de andere kinderen, of proberen zijn aandacht af te leiden van de blokkades, stelt Scarlett voor. Om een ​​confrontatie te voorkomen, wil je misschien de volgende keer twee sets blokken hebben. Hoewel het prima is om nu de basis voor delen te leggen, verwacht geen wonderen. "Het duurt vier of vijf jaar voordat kinderen echt begrijpen dat delen goed is", zegt Scarlett.

7. Je gaat naar een familierestaurant voor een lekker diner. Binnen enkele minuten gilt en rent je kind rond.

​​

Verlaag het energieniveau van uw kind door met haar een blokje om te gaan of haar een rustig verhaaltje voor te lezen in de auto nadat u uw bestelling heeft geplaatst. Als je terugkomt, leid haar dan af met spelletjes. Hoe meer uw kind zich betrokken voelt bij wat er aan tafel gebeurt, hoe kleiner de kans is dat ze een scène maakt.

"We laten onze kinderen drie items zien, zoals een suikerzakje, een zoutvaatje en een servet, en laten ze dan hun ogen sluiten terwijl we er een verbergen", zegt Tracy Bauer uit Kirkwood, Missouri. "Ze raden om de beurt wat er ontbreekt. Dat houdt ze meestal bezig totdat het eten arriveert."

Als dat niet werkt, geef haar dan een waarschuwing, stelt Kopta voor. Als uw kind andere klanten blijft storen, neem haar dan mee naar buiten voor een time-out of beperk uw verliezen en vraag om uw eten in te pakken.

Aangezien honger en verveling vaak tot slecht gedrag leiden, moet u wat gezonde snacks voor de kinderen meenemen om op te knabbelen terwijl u op uw maaltijd wacht en een zak boeken, speelgoed en kleurpotloden om ze bezig te houden. Maak er een gewoonte van om te bestellen zodra u gaat zitten (u kunt vooraf bellen voor de kindermenukeuzes) en om de cheque te vragen wanneer het eten arriveert.

Stop het voordat het begint

• Gebruik altijd goede manieren en aardig taalgebruik in je huis, adviseert psycholoog Edward Christophersen, Ph.D. De verleiding is groot om in je eigen huis te ontspannen en 'bedrijfsmanieren' alleen uit te rollen voor speciale gelegenheden zoals bezoeken, maar dat is een vergissing. "Je kind leert door jou na te doen", legt hij uit. "Als je af en toe een slecht woord gebruikt als je met je partner praat, verwacht dan niet dat je kind begrijpt dat hij ook niet kan vloeken."

• Probeer wat positieve bekrachtiging. "Let niet alleen op als kinderen zich misdragen", zegt Christophersen. "Als je peuter aardig speelt of goed praat, ondersteun hem dan door op te letten en met hem om te gaan. Dat zal zijn zelfrespect vergroten en leiden tot respectvol gedrag."

• Ken de grenzen van uw kind. "Houd rekening met haar ontwikkelings- en temperamentbehoeften", zegt onderwijsprofessor Judith Leipzig. "Als je absoluut je dochter mee moet nemen naar die bruiloft van een hele dag, neem dan een babysitter mee. Het zal me op de lange termijn lonen."