• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De drie keer regel

De Driemaal Regel

Wat er vaak gebeurt als we onze kinderen proberen te disciplineren, is dat we ze vertellen dat ze iets keer op keer moeten doen totdat we ongelooflijk boos en gefrustreerd zijn. Als je bijvoorbeeld zegt:"Johnny, stop met het slaan van je broer", en hij stopt niet, dan zeg je het waarschijnlijk nog een keer. Als hij nog steeds niet stopt, kun je het nog een paar keer zeggen totdat je woedend wordt. Dan kun je hem vastgrijpen en hem schoppend en schreeuwend zijn kamer binnenzetten, de tv uitzetten of een speeltje waarmee hij aan het spelen is wegnemen.

Een methode die veel beter werkt voor zowel u als uw kind is de driemaalregel. Eerst zeg je gewoon:"Johnny, stop met het slaan van je broer." De tweede keer zeg je het met de consequentie:"Johnny, stop met je broer slaan of je krijgt een time-out in je kamer, je kunt vandaag geen tv meer kijken, of ik berg het speelgoed op waar je tegen vecht over." En de derde keer, wat er ook gebeurt, pas je de consequentie toe. Het derde verzoek gaat meestal gepaard met het langzaam tellen van één ... twee ... en om drie uur, boem, zijn ze in de time-out, of hebben ze de gevolgen gehad waarvoor je ze waarschuwde.

U moet deze regel elke keer gebruiken om effectief te zijn. Geef niet toe! Als je je straf doorzet, zal je kind echt leren dat je meent wat je zegt. En hij of zij zal weten dat niet naar je luisteren een gevolg zal zijn, niet alleen een bedreiging. Het geeft uw kind ook een gevoel van controle omdat hij of zij altijd een waarschuwing krijgt voordat de straf daadwerkelijk wordt uitgevoerd.

Het is ook belangrijk om de straffen zorgvuldig te kiezen. Je moet twee dingen in gedachten houden. Ten eerste moet de straf iets zijn dat u kunt en zult uitvoeren. Als je tegen Bobby zegt dat hij niet met je mee kan naar het feest en je weet dat je hem toch mee gaat nemen, dan is dat geen geschikte keuze. Ten tweede moet je er ook een gewoonte van maken om de straf passend te maken bij de misdaad. Als Susie in het boek van haar zus kleurt, moet je haar een time-out geven in haar kamer, of de kleurpotloden voor de rest van de dag buiten de deur houden. Na het eten een toetje meenemen zou niet zo'n passende straf zijn. Hoe dichter de consequentie (in tijd en relatie) bij het ongepaste gedrag ligt, hoe groter de kans dat het kind de relatie tussen zijn of haar acties en de straf zal begrijpen.