Przyczyny i ryzyko urodzenia martwego dziecka

Wewnątrzmaciczny zgon płodu jest terminem klinicznym oznaczającym urodzenie martwego dziecka, używanym do opisania śmierci dziecka w macicy. Termin ten jest zwykle stosowany do strat w 20. tygodniu ciąży lub później.

Ciąże utracone wcześniej są uważane za poronienia i są traktowane inaczej przez lekarzy orzeczników. Na przykład rodzice martwego dziecka otrzymają akt urodzenia i zgonu, podczas gdy rodzice poronionego płodu nie.

Dla wielu, którzy doświadczyli takiej straty, granica między urodzeniem martwego dziecka a poronieniem często może wydawać się arbitralna, ale w żaden sposób nie powinna sugerować, że reakcja emocjonalna rodzica jest mniej lub bardziej głęboka.

Przypadki urodzenia martwego dziecka

Według Centers for Disease Control and Prevention śmierć płodu występuje w około 1 na 100 ciąż w Stanach Zjednoczonych. Wczesny urodzenie martwego dziecka (od 20 do 27 tygodnia) jest tylko nieznacznie częstsze niż późny urodzenie martwego dziecka (28 tygodni lub później). Według CDC w Stanach Zjednoczonych jest około 24 000 urodzeń martwych

Upadek płodu jest różnie definiowany na całym świecie, w zależności od wieku ciążowego i masy płodu. W niektórych miejscach próg może wynosić od co najmniej 16 tygodni do co najmniej 26 tygodni przy wadze od co najmniej 400 gramów do co najmniej 500 gramów.

Według Światowej Organizacji Zdrowia w 2015 roku na świecie było 2,6 miliona martwych urodzeń, z ponad 7178 zgonami dziennie. Większość wystąpiła w krajach rozwijających się. Dziewięćdziesiąt osiem procent wystąpiło w krajach o niskim i średnim dochodzie. Około połowa wszystkich martwych urodzeń miała miejsce podczas aktu porodu (okres śródporodowy), w okresie największego ryzyka.

Przyczyny

Ogólnie rzecz biorąc, około jeden na cztery urodzenie martwego dziecka będzie niewyjaśniony. Spośród osób ze zdiagnozowaną przyczyną najczęstsze to:

  • Wrodzone wady wrodzone
  • Nieprawidłowości genetyczne
  • Oderwanie łożyska i inne zaburzenia łożyska (takie jak vasa previa)
  • Dysfunkcja łożyska prowadząca do ograniczenia wzrostu płodu
  • Powikłania związane z pępowiną
  • Pęknięcie macicy

Czynniki ryzyka

Istnieje kilka czynników, które mogą narazić kobietę na większe ryzyko urodzenia martwego dziecka. Niektóre z nich to czynniki, które możesz kontrolować; inne, których nie możesz.

Zdrowie matki

Twój ogólny stan zdrowia i dobre samopoczucie są kluczowe dla określenia Twojej zdolności do noszenia dziecka do terminu porodu. Nadciśnienie, cukrzyca, toczeń, choroba nerek, zaburzenia tarczycy i trombofilia to tylko niektóre ze schorzeń związanych z urodzeniem martwego dziecka. Palenie, alkohol i otyłość również mogą się przyczynić.

Wyścig

Pochodzenie etniczne i rasa również odgrywają rolę, zarówno pod względem predyspozycji genetycznych, jak i barier społeczno-ekonomicznych, które uniemożliwiają niektórym matkom dostęp do opieki okołoporodowej. Afroamerykanki są dziś dwukrotnie bardziej narażone na urodzenie martwego dziecka w porównaniu do białych kobiet.

Wiek

Dzięki zaawansowanym technologiom okołoporodowym zaawansowany wiek matki nie jest już takim czynnikiem, jak kiedyś. Mimo to kobiety w wieku powyżej 35 lat częściej niż młodsze kobiety mają niewyjaśniony martwy płomień.

Ciąża mnoga

Noszenie więcej niż jednego dziecka zwiększa ryzyko urodzenia martwego dziecka. W rezultacie u kobiet poddawanych zapłodnieniu in vitro (IVF) często zaleca się przeniesienie jednego zarodka na cykl, aby zmniejszyć ryzyko urodzenia martwego dziecka.

Narażenie na przemoc

Przemoc domowa może dotknąć kobiety wszystkich ras i niezależnie od pozycji ekonomicznej. Jednak w biedniejszych społecznościach wysokie stopy bezrobocia, zażywanie narkotyków i uwięzienie mogą łączyć się, narażając matkę i nienarodzone dziecko na jeszcze większe ryzyko.

Historia problemów

Historia problemów z ciążą, w tym ograniczenie wzrostu płodu i poród przedwczesny, przekłada się na wyższe ryzyko urodzenia martwego dziecka w kolejnej ciąży. Tymczasem kobiety, które wcześniej urodziły martwe dziecko, są od dwóch do dziesięciu razy bardziej narażone na kolejny.

Przeżywanie martwego porodu

Najczęstszą oznaką urodzenia martwego dziecka jest to, że matka nie czuje już, że jej dziecko się porusza. Jeśli Twój lekarz potwierdzi, że Twoje dziecko faktycznie urodziło się martwe, prawdopodobnie otrzymasz dwie opcje:

  • Wywoływanie porodu lekami, więc zaczyna się w ciągu kilku dni
  • Oczekiwanie na naturalny poród w ciągu tygodnia lub dwóch

Jeśli urodzisz martwego dziecka, naturalne jest, że odczuwasz często oszałamiający wachlarz emocji. Nie próbuj ich połykać. Zamiast tego zwróć się do swojej sieci wsparcia (w tym przyjaciół, rodziny i lekarza) o pomoc w pogodzeniu się ze stratą.

Jeśli okaże się, że nie jesteś w stanie sobie z tym poradzić, poszukaj profesjonalnej pomocy u licencjonowanego doradcy lub specjalisty od zdrowia psychicznego. Poproś swojego lekarza lub położnika o skierowania. W końcu pogodzenie się z urodzeniem martwego dziecka nie jest wydarzeniem; to proces. Daj sobie czas i nie zamykaj się. Sprawy się poprawią.


Previous:

Next: