• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Życie nastolatka

Wyrażenie siebie

Życie nastolatka

Przez co przechodzi twoje dziecko? Możesz myśleć pamiętasz okres dojrzewania, ale pamiętaj, że twoje wspomnienia są zabarwione przez twoje hormony i że doświadczenie każdej osoby jest jego własnym.

Kim jestem dzisiaj?

Twój nastolatek jest w ciągłym ruchu. Może przymierzać tożsamości jak kapelusze:punk, próżniak, działacz społeczny, finansista. Zmiana „strojów” (w tym fryzur i poglądów na świat) jest ważną częścią samopoznania Twojego dziecka. Odsuń się i obserwuj, jak bada. Robienie problemu z kolorem włosów lub długością spódnicy często nie jest tego warte. Ryzykujesz alienację swojego nastolatka. Pamiętaj, wybierz swoje bitwy.

Młodzi nastolatki często przechodzą rok lub dłużej, kiedy oni i ich przyjaciele zdają się stapiać w jedną, gigantyczną, hormonalną masę nastolatka. Ubierają się tak samo, mówią tak samo, mają tendencję do włóczenia się po świecie w paczkach, a także mają tendencję do robienia głupich, ryzykownych rzeczy, aby udowodnić jak bardzo są dorośli (w ten sposób udowadniając, że nie są). Niezależnie od tego, czy zachowanie jest głupie, czy nie, potrzeba dostosowania się nie jest. To etap rozwoju i dzieciak, który jest popychany do nonkonformizmu, ucierpi. Za kilka lat nie martw się, większość dzieci uspokoi się (pod względem ryzyka) i znów zacznie wyglądać jak jednostka. O ile możesz, dbaj o ich bezpieczeństwo, ale pozwól im wyglądać (i biegać z) paczką.

• Jeśli Twoje dziecko wygląda na całkowicie sklonowane, nie rób z tego problemu. (To tylko włosy, ubrania i postawy.)
• Bez względu na to, co się dzieje z tożsamością, podkreśl swojemu dziecku, że deklaracja wartości rodzinnych i zasady rodzinne nadal obowiązują, przynajmniej w twojej gospodarstwo domowe.
• Zmiana tożsamości jest zdrowa, ale obserwuj swoje dziecko pod kątem poważnych zmian w zachowaniu. Młodzież jest w grupie wysokiego ryzyka depresji, nadużywania narkotyków i zaburzeń odżywiania.

Piercing, tatuaże, znaki i inne skaryfikacje są poważniejszym problemem, ponieważ są nieodwracalne (lub odwracalne tylko po ogromnym wysiłku i pieniądzach). Wiele salonów tatuażu i piercingu wymaga teraz zgody rodziców, zanim zaczną pracować z nieletnimi, ale zawsze można to obejść. Brzydkie sposoby. (Przynajmniej w salonie tatuażu praca jest wykonywana przez artystę lub przeszkolonego profesjonalistę, który przestrzega zasad BHP.)

To dobry pomysł!

Jeśli nalega na trwałe zdobienie ciała, możesz pomóc ćwiczyć „kreatywną minimalizację obrażeń”, wspierając kilka dodatkowych przekłuć uszu lub mały tatuaż na ramieniu, zamiast sześciu przekłuć brwi lub smoka całego ciała, za którym tęskni. Zabierz go do renomowanego warsztatu, gdzie wiesz, że wymieniają igły (brudne igły mogą rozprzestrzeniać zapalenie wątroby, AIDS i inne nikczemne choroby).

Czasami dzieci testują swoich rodziców, grożąc, że zrobią sobie tatuaże lub przekłucie ciała. Jeśli twoje dziecko naprawdę chce tatuażu lub piercingu (i raczy z tobą o tym porozmawiać), postaraj się nie przesadzać („Ty co! ”) i potraktować to jako temat do dyskusji. Omów plusy i minusy (oraz własne opinie) w możliwie najbardziej zrównoważony sposób i pozwól jej podejmij decyzję. Pamiętaj, że 1) nastolatki tak naprawdę nie rozumieją pojęcia „nieodwołalnego”, 2) mówienie o tym może być próbą uzyskania poparcia dla decyzji „nie” oraz 3) bez względu na to, co mówisz lub myślisz, ona podjąć decyzję za siebie. Nie zrażaj jej, a możesz weź udział.

Tatuowanie to wielowiekowa forma sztuki (nie taka, którą wszyscy popierają, ale mimo to forma sztuki). Piercing i branding są również wykonywane ze względów stylowych przez wiele, wiele osób. Mogą również być sygnałem, że Twoje dziecko jest w depresji lub ma trudności w radzeniu sobie emocjonalnie. Jeśli Twoje dziecko wraca do domu „odmienione”, spróbuj ustalić, czy dzieje się tak ze względu na styl, czy z innych, mniej radosnych celów.

Obraz ciała

Problemy z obrazem ciała:jak naprawdę wyglądam?

Nie tylko dzieci z zaburzeniami odżywiania mają wypaczone lub negatywne obrazy ciała i cierpią z tego powodu na obniżoną samoocenę. Wszyscy cierpimy z powodu promowanego przez media wizerunku, jak wygląda idealne ciało (i nawet dorosłym trudno oprzeć się wrażeniu, że życie byłoby lepsze, gdybyśmy mieli tylko szczuplejsze uda, większe piersi, bardziej męską klatkę piersiową lub coś innego). dwa cale wysokości).

Twoja nastolatka, już nadmiernie samoświadoma, może być strasznie dotknięta tymi wiadomościami, tak podstępnymi, że wydają się unosić w powietrzu i wodzie do jej głowy (nawet jeśli pozwolisz jej tylko oglądać telewizję publiczną). Dziewczyna, która wierzy, że jej brakuje, bo nie jest chuda jak Kate Moss ani cycata jak Pamela Anderson, chłopak, który mierzy rozwój swojej klatki piersiowej i patrzy wbrew Bradowi Pittowi, cierpi na zniekształcony obraz siebie i obniżoną samoocenę.

Chociaż nie możesz uniknąć tych wiadomości multimedialnych, możesz pomóż dziecku zbudować silny obraz siebie poprzez zachętę, zaufanie, miłość, ograniczenia i konsekwencje. Modeluj dobre autoobrazowanie. Przestań porównywać swoje własne do ud Kate Moss (czy ona w ogóle ma każdy?). Koncentrując się na sile i umiejętnościach (sport, taniec lub inne zajęcia, które sprawiają, że czuje się dobrze ze swoimi umiejętnościami), możesz pomóc przekroczyć (lub przynajmniej zmniejszyć) stres społeczeństwa związany z wyglądem.

Zachowuj się!

Nigdy krytykuj wygląd lub wagę swojego dziecka, nawet jeśli krytyka jest podszyta sugestiami („Martina, a co z tym nowym programem ćwiczeń, który robi Nadia? To naprawdę jej w górę!"). Ona wie (o wiele bardziej niż ty), gdzie są jej „wady”. Nawet konstruktywna krytyka zwykle nie jest.

To kumple mają znaczenie

Co najbardziej pamiętasz z gimnazjum i liceum? Poza tą złą, dzierżącą linijkę panną Slicker, która uczyła niemieckiego, i zepsutym, śliskim panem Glubbem, zmorą wydziału matematyki, to twoi przyjaciele, prawda?

Opowieści ze strefy rodzicielskiej

Potem jest czas, kiedy Katherine, lat 16, kupowała sukienkę na studniówkę. Znalazła idealną. "Wezmę to!" powiedziała sprzedawczyni. "Czekać. Na wypadek, gdyby spodobało się mojej mamie, czy jest zwrotny? Nastolatki z trudem walczą o swoją niezależność. Zapewnienie własnego gustu (i zaprzeczanie gustowi swojej matki) było dla Katherine istotną częścią tego procesu.

W okresie dojrzewania relacje społeczne są co najmniej tak samo ważne jak rodzina, a czasem nawet bardziej. Gdy Twoje dziecko przechodzi przez podróż w poszukiwaniu duszy, kim jest i jak spędzi swoje życie, to jej przyjaciele są jej towarzyszami. Ty, jej rodzic, odgrywasz mniejszą rolę.

Zdegradowany!

Byłoby wspaniale, gdyby nastolatki zadowoliły się po prostu przeniesieniem lojalności na swoich przyjaciół, jednocześnie okazując ci trochę szacunku. Nie ma kości. Czasami wydaje się, że mają misję spalenia każdego mostu, aby upokorzyć cię i poddać się. Czy wiesz, jak? byłeś kwadratowy, nudny, dziwaczny i żenujący? (Jeśli masz nastolatka, teraz masz!)

Bycie traktowanym w ten sposób może być co najmniej bardzo niepokojące (zwłaszcza jeśli miałeś jakikolwiek udaje, że w ogóle byłeś fajny, a przynajmniej interesujący). Chociaż możesz rozumieć intelektualnie, że tego rodzaju leczenie jest tylko częścią pracy twojego nastolatka, oddzielenie się od ciebie może być bardzo bolesne i trudne do zniesienia.

Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić:

• Pracuj nad uzyskaniem dystansu psychicznego do dziecka. Tak jak jej zadaniem jest oddzielenie się od ciebie, tak samo musisz nauczyć się radzić sobie bez niej (przynajmniej przez kilka lat).
• Dbaj o siebie poprzez działania samokształceniowe. Jeśli twój nastolatek jest taki jak większość, możesz skorzystać z pewnego wsparcia. Jeśli twoje dziecko jest nieszczęśliwe, sam możesz czuć się nieszczęśliwy.