• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Nastoletnie Aspergery:objawy, leczenie i opieka do podjęcia

Aspergery u nastolatków mogą wpływać na jakość ich życia, w tym umiejętności społeczne i interpersonalne, jeśli nie są odpowiednio leczone. Zespół Aspergera lub zaburzenie Aspergera należy do grupy zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD). Chociaż nie jest to uważane za przypadek poważnej choroby psychicznej, jeśli nie jest leczone, dzieciom może być trudno komunikować się lub działać i wykazywać powtarzalne zachowania, ale mają dobre umiejętności językowe i poznawcze ().

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o objawach, przyczynach, postępowaniu i długoterminowej perspektywie zespołu Aspergera u nastolatków.

Jak wygląda zespół Aspergera u nastolatków?

Dla niewytrenowanej osoby nastolatek z zespołem Aspergera może wydawać się neurotypowym dzieckiem zachowującym się inaczej. Nastolatki z tym zaburzeniem zwykle lubią prowadzić monotonny tryb życia i nienawidzą wszelkich zmian w swojej rutynie. Mogą również uważać się za odmieńców wśród swoich rówieśników i wykazywać brak zainteresowania interakcją z innymi.

Wydaje się, że nawiązują niewielki lub żaden kontakt wzrokowy, mają niewiele wyrazów twarzy i są tak niezręczne społecznie, jak mogą nie rozumieć rozmów, gestów lub sarkazmu. Nastolatek z zespołem Aspergera zwykle ma mniej nasilone objawy niż nastolatek z autyzmem, i zwykle nie mają opóźnień w mowie ().

Jakie są objawy zespołu Aspergera?

Objawy zespołu Aspergera pojawiają się na ogół we wczesnym dzieciństwie i rozwijają się stopniowo w okresie dojrzewania. Objawy mogą się różnić u nastolatków; jednak niektóre typowe objawy to () ():

• Unikanie interakcji społecznych i przyjaźni.
• Wrażliwość na światło i dźwięki.
• Korzystanie z komunikacji niewerbalnej – niemożność konwersacji pomimo dobrych umiejętności językowych.
• Powtarzanie zachowań i posiadanie stałej rutyny i zainteresowań.
• Niezdolność do empatii z innymi lub zrozumienia typowych norm społecznych i instrukcji.
• Częste agresywne lub ekscentryczne zachowanie – bycie sfrustrowanym, jeśli coś nie dzieje się po ich myśli.
• Podejmowanie emocji w stosunku do rzeczy, które się do nich mówi i bycie nadmiernie wrażliwym na krytykę.
• Problemy z nawiązywaniem znajomości.

Co powoduje zespół Aspergera u nastolatków?

Dokładna przyczyna zespołu Aspergera nie jest znana. Jednak eksperci uważają, że rolę odgrywają czynniki genetyczne, neurobiologiczne i środowiskowe.

Ponadto aspekty związane z ciążą, takie jak starsi rodzice podczas poczęcia, nieprawidłowości chromosomalne, takie jak zespół łamliwego chromosomu X, oraz leki przyjmowane przez matkę na lęki lub zaburzenia nastroju mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu Aspergera u dziecka ().

Kilka genów jest powiązanych z zespołem Aspergera, z których głównym jest gen GABRB3, co jest również związane z innymi schorzeniami ze spektrum autyzmu (). Trwają badania mające na celu zrozumienie różnych wariacji genetycznych i czynników środowiskowych, które są potencjalnymi czynnikami wyzwalającymi ten zespół.

Uwaga: Zespół Aspergera nie jest spowodowany przez złe rodzicielstwo, szczepienia lub inne okoliczności społeczne.

Kiedy iść do lekarza?

Możesz rozważyć zabranie dziecka do wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia (psychologa dziecięcego lub logopedy), jeśli wykazuje jakiekolwiek objawy autyzmu lub ma trudności z ()

• Nawiązywanie znajomości w ich wieku, rozmawianie z nimi lub granie z nimi.
• Komunikacja; wydają się być niezręczne i zagubione.
• Zrozumienie perspektyw i uczuć innych osób.
• Zrozumienie niuansów i głębi języka.

Jak diagnozuje się zespół Aspergera?

Diagnozę zespołu Aspergera stawia lekarz doświadczony w badaniu zaburzeń ze spektrum autyzmu. Opiera się na dokładnej obserwacji i ocenie historii rozwoju nastolatka. Ponadto nastolatek może zostać zapytany o swoje zdolności uczenia się i umiejętności społeczne, umiejętności ruchowe i specjalne zainteresowania.

Ocena może potrwać kilka lat i zwykle odbywa się w domu, szkole lub w pokoju zabaw (). Ponadto lekarz może przeprowadzać standaryzowane badania przesiewowe, takie jak badania przesiewowe specyficzne dla autyzmu oraz badania krwi lub badania genetyczne w celu wykrycia wszelkich dziedzicznych zaburzeń, takich jak zespół łamliwego chromosomu X lub dziedziczne zaburzenia metaboliczne ().

Jakie są możliwości leczenia zespołu Aspergera?

Udowodniono, że połączenie leków i terapii poprawiających umiejętności społeczne, behawioralne i komunikacyjne pomaga nastolatkom z tym schorzeniem.

• Leki :Risperidon i arypiprazol są lekami zatwierdzonymi przez FDA, podawanymi w celu zmniejszenia objawów i kontrolowania zachowań samookaleczających. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna i paroksetyna, skutecznie zmniejszają powtarzalne zachowania. Stabilizatory nastroju i stymulanty pomagają kontrolować nadpobudliwość i ekscentryczne zachowania nastolatków () () .

Leki te muszą być przyjmowane pod nadzorem psychologa lub lekarza dziecka, ponieważ stwarzają ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.

• Terapie alternatywne :Terapia poznawczo-behawioralna, terapia rodzinna i stosowane terapie oparte na analizie zachowania mogą być zalecane, aby pomóc nastolatkowi w budowaniu umiejętności społecznych i umiejętności samodzielnego życia, takich jak punktualność i pielęgnacja.

• Inne terapie obejmują dożylną terapię immunoglobulinami, zindywidualizowane programy edukacyjne, trening integracji słuchowej i specjalistyczną dietoterapię (). Te terapie nie są szeroko stosowane, ponieważ wciąż są badane. Dlatego możesz skonsultować się z lekarzem dziecka przed przystąpieniem do którejkolwiek z tych terapii, aby zapewnić spersonalizowany schemat leczenia zgodny z wymaganiami dziecka. 

Czy istnieje lekarstwo na zespół Aspergera?

Nie ma lekarstwa na zespół Aspergera (). Jednak szybka diagnoza może pomóc w podjęciu niezbędnych kroków w celu uniknięcia potencjalnych zagrożeń. Co więcej, dzięki szerokiej gamie dostępnych opcji leczenia, możliwe jest teraz leczenie i zarządzanie stanem.

Zespół Aspergera jest łagodną formą autyzmu i nie jest uważany za ciężki stan psychiczny. Jeśli jednak Twoje dziecko ma trudności z radzeniem sobie z podstawowymi umiejętnościami i nauką, badania przesiewowe w kierunku Aspergera stają się niezbędne. Wczesna diagnoza pomoże w zidentyfikowaniu i wdrożeniu dostosowanych terapii i interwencji, które pomogą nastolatkom zmaksymalizować ich potencjał uczenia się, stać się aktywnymi społecznie i osiągnąć lepszą jakość życia (). Warto pamiętać, że im wcześniej rozpocznie się interwencja, tym lepszy będzie wynik.