• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Pozytywne rodzicielstwo – ostateczny przewodnik i 9 podstawowych wskazówek

Pozytywne rodzicielstwo i pozytywna dyscyplina skupiają się na nauczaniu dobrego zachowania za pomocą życzliwych i stanowczych technik rodzicielskich. Oto kilka skutecznych, pozytywnych wskazówek dla rodziców, które pomogą Ci stworzyć spokojny, szczęśliwy dom.

Co to jest pozytywne rodzicielstwo?

Pozytywne rodzicielstwo to zasada rodzicielska, która zakłada, że ​​dzieci rodzą się dobre i pragną postępować właściwie. Podkreśla znaczenie wzajemnego szacunku i stosowania pozytywnych sposobów dyscyplinowania. Pozytywne podejście do rodzicielstwa koncentruje się na uczeniu właściwego zachowania w przyszłości, zamiast karania za złe zachowanie z przeszłości.

W latach dwudziestych wiedeńscy psychiatrzy Alfred Adler i Rudolf Dreikurs wprowadzili do Stanów Zjednoczonych pozytywne strategie rodzicielskie. Od tego czasu eksperci i programy dla rodziców na całym świecie udoskonalili i promowali różne pozytywne rozwiązania dla rodziców.

Wielu współczesnych rodziców przyjmuje te łagodne zasady rodzicielskie, ponieważ nie chcą być rodzicami w sposób, w jaki zostali wychowani.

Pozytywne rodzicielstwo oznacza, że ​​rodzice mogą wychowywać szczęśliwe dzieci w sposób, który odzwierciedla ich wartości i przekonania rodzinne. Pozytywni rodzice są wrażliwi na potrzeby, etapy rozwoju i temperament swoich dzieci. Wśród czterech stylów rodzicielskich Baumrind pozytywne rodzicielstwo jest autorytatywnym stylem rodzicielskim .

Korzyści z pozytywnego rodzicielstwa

Mniej problemów z zachowaniem

Dziesięciolecia badań wykazały, że stosowanie pozytywnej dyscypliny daje pozytywne wyniki pod względem zachowania dziecka i emocjonalnego wzrost.

W przeciwieństwie do tego, surowe, karzące rodzicielstwo we wczesnym dzieciństwie zwykle powoduje więcej problemów z zachowaniem. Rodzice, którzy są zimni, niezaangażowani i nie reagują, wychowują dzieci z gorszą samoregulacją, co dodatkowo pogarsza problemy z zachowaniem dziecka.

Zamknij relację rodzic-dziecko

Pozytywny rodzic nie musi karać swojego dziecka, aby poprawić problematyczne zachowanie. Nie ma już wrzasków, walki o władzę ani wrogości. W rezultacie zmienia się dynamika rodzic-dziecko, a ich relacje ulegają poprawie.

Ponadto wzajemny szacunek i otwarta komunikacja wzmacniają relacje rodzic-dziecko.

Lepsze poczucie własnej wartości i samopoczucie psychiczne

Dzieci wychowywane z pozytywnym rodzicielstwem mają wyższą samoocenę. Wierzą, że potrafią robić rzeczy tak samo, jak większość innych dzieci.

Te dzieci są również bardziej odporne. Z łatwością odbijają się od przeciwności.

Dzieci, które są odporne na pewność siebie, mają mniej konfliktów rodzinnych i lepsze relacje z kochającymi rodzicami. Zwykle mają lepsze zdrowie psychiczne.

Większe wyniki w szkole

Dzieci z pozytywnymi rodzicami odnoszą większe sukcesy w nauce. Lepsza relacja rodzic-dziecko wynikająca z tego stylu rodzicielskiego jest również silnie związana z wynikami w szkole.

Lepsze kompetencje społeczne

Dzieci pozytywnych rodziców mają lepsze umiejętności rozwiązywania problemów społecznych i poczucie własnej skuteczności. Są lepiej przystosowani i mają pozytywne poczucie siebie.

Większe rodzicielskie poczucie własnej wartości i mniej stresu

Nie tylko dzieci odnoszą korzyści z pozytywnego rodzicielstwa. Naukowcy odkryli, że rodzice, którzy praktykują pozytywne rodzicielstwo, zyskują również poczucie własnej wartości i zaufanie do swojego rodzicielstwa. Mają mniej stresu związanego z rodzicielstwem, ponieważ dzieci mają samodyscyplinę i są grzeczne.

Aby uzyskać więcej pomocy w uspokajaniu napadów złości, zapoznaj się z tym przewodnikiem krok po kroku

Pozytywne wskazówki dla rodziców

1. Skoncentruj się na przyczynach zachowań

Zawsze istnieje powód, dla którego dzieci źle się zachowują , chociaż rodzicom może się to wydawać głupie.

To jest rozsądne dla dziecka i dlatego tak się zachowuje.

Jeśli rodzice mogą bezpośrednio zająć się sprawą, nawet jeśli dziecko nie dostanie dokładnie tego, czego chce, nadal czuliby, że ich potrzeby są dostrzegane. Wsparcie emocjonalne ze strony rodziny jest często ważniejsze niż spełnienie faktycznej prośby.

Uznane dziecko może iść dalej bez potrzeby niewłaściwego zachowania. Mogą nadal być w złym humorze, ale nie muszą działać, aby zostać wysłuchanym.

Zadaj im pytania i przejdź do sedna problemu. Korzystanie z aktywnego słuchania i poznanie przyczyny trudnych zachowań może również pomóc rodzicom w ich unikaniu.

Na przykład dziecko uderzyło swojego brata. Powodem może być to, że była sfrustrowana, gdy jej młodszy brat zabrał jej zabawkę. Tak więc nauczenie młodszego dziecka, aby najpierw poprosiło o pozwolenie przed zabraniem cudzych zabawek, zapobiegnie powstaniu problemu. Robienie tego to także uczenie ich dobrych manier.

Jeśli wydaje się, że Twoje dziecko nigdy Cię nie słucha, istnieją dwa prawdopodobne powody.

Jednym z powodów może być to, że Twoje oczekiwania nie są rozsądne. Przeanalizuj ponownie, o co prosisz swoje dziecko, a czego nie. Czy to polecenie czy prośba? Czy ma dobry powód?

Łatwiej dziecku zaakceptować dobre wyjaśnienie, zwłaszcza takie, które jest istotne dla jego dobrego samopoczucia, niż ślepo postępować zgodnie z rozkazem.

Innym powodem nieposłuszeństwa jest brak bliskiej relacji rodzic-dziecko, która stanowi podstawę wzrostu dziecka, rozwoju mózgu i przyszłego sukcesu.

2. Bądź miły i stanowczy

Bądź miły dla swojego dziecka, aby pokazać, jak być miłym i szanować innych.

Dzieci uczą się naśladując innych, a ty jesteś dla nich głównym wzorem do naśladowania.

Kiedy rodzic krzyczy, poniża lub wyzywa dziecko, dziecko uczy się robić to samo, gdy jest zdenerwowane.

Odwrotność też jest prawdziwa. Kiedy rodzic jest miły i pełen szacunku, mimo że jest zdenerwowany, dziecko uczy się radzić sobie z trudnościami z opanowaniem i szacunkiem.

Bycie miłym pomaga również dziecku się uspokoić, być otwartym na rozumowanie i bardziej skłonnym do współpracy.

Bycie miłym to nie to samo, co poddanie się.

Wielu rodziców błędnie utożsamia bycie pozytywnym i uprzejmym z pobłażliwością.

To po prostu nieprawda.

Wciąż należy wyznaczać granice, ale jednocześnie w życzliwy i stanowczy sposób je egzekwować. Na przykład możesz stanowczo i uprzejmie powiedzieć dziecku, że nie może mieć tego, czego chce. Nie ma potrzeby krzyczeć, używać złośliwego tonu ani mówić surowym głosem. Surowy głos wyraża złość, a stanowczy głos przekazuje władzę.

Nie musisz być złośliwy w interesach. Stanowcze i spokojne NIE jest tak samo dobre, jeśli nie lepsze niż głośne i złośliwe NIE.

Możesz być stanowczy w ustalaniu granic i egzekwowaniu konsekwencji, aby Twoje dziecko wiedziało, czego się spodziewać i na czym oprzeć przyszłe decyzje.

Praktykowanie podejmowania decyzji w ten sposób pomaga dzieciom rozwijać ich myślenie poznawcze, co jest nieocenioną umiejętnością dla ich przyszłego sukcesu.

3. Delikatna dyscyplina

Według Jane Nelsen w Pozytywnej dyscyplinie:pierwsze trzy lata , kara karna wytwarza cztery R, ​​które nie pomagają dziecku w nauce – uraza, bunt, zemsta i odwrót.

Często nienaturalne negatywne konsekwencje nie mogą powstrzymać złego zachowania ani nie uczą dobrych.

Kiedy rodzice krzyczą lub karzą, tworzą błędne koło przymusu. Stwierdzono, że cykl przymusu łączy się z problemami behawioralnymi i problemami z zachowaniem, takimi jak zaburzenie opozycyjno-buntownicze u dzieci.

Pozytywna, pozbawiona kary reakcja jest o wiele bardziej skuteczna w uspokajaniu nadmiernie pobudzonego dziecka i angażowaniu go do nauki nowego zachowania.

Time-out był w ostatnich latach szeroko krytykowany. To dlatego, że większość rodziców nie używa go poprawnie.

Przerwa dla dzieci nie ma być karą, ale niestety większość rodziców używa go w ten sposób. Izolują i ograniczają ruchy dziecka i dodają dodatkową karę, karcąc lub pouczając dziecko.

W pierwotnym projekcie time-out dziecko jest po prostu usuwane z nadmiernie stymulującego środowiska, które tworzy lub pogarsza niewłaściwe zachowanie, a następnie umieszczane w nie wzmacniającym miejscu, aby się uspokoić i poczuć się bezpiecznie.

Dlatego niektórzy eksperci od rodzicielstwa wymyślili „czas w”, aby zastąpić przerwę. Time-in jest w rzeczywistości podobnym pomysłem do prawidłowego wykorzystania time-outu, który udowodniono, że sprawdza się w dziesięcioleciach badań prowadzonych przez psychologów.

Korzystanie z limitów czasu nie jest jedynym sposobem na powstrzymanie niepożądanego zachowania. Pozytywna dyscyplina od A do Z:1001 rozwiązań codziennych problemów rodzicielskich , również firmy Nelsen, jest pełen dobrych rad, rozwiązań i zaleceń dotyczących skutecznej dyscypliny.

Ale ciężko jest zapamiętać wszystkie 1001 rozwiązań lub mieć książkę zawsze pod ręką, gdy jej potrzebujesz. Dlatego ważne jest, aby być kreatywnym i elastyczne podczas dyscyplinowania.

Pamiętaj, że pozytywne podejście do rodzicielstwa skupia się na uczeniu odpowiedniego zachowania, a nie na karaniu niechcianych.

4. Bądź jasny i konsekwentny

Zdecyduj i wyjaśnij konsekwencje naruszenia limitów przed ich egzekwowaniem. Ponadto rodzice muszą być konsekwentni i ich przestrzegać.

Jeśli rodzic nie jest konsekwentny, będzie zamieszanie.

Dziecko może nadal testować lub kwestionować ograniczenia, aby zobaczyć, co jeszcze może się wydarzyć.

Kontynuacja oznacza, że ​​nie mów nic, chyba że masz to na myśli.

Nie rób pustych gróźb, aby anulować grę w piłkę, jeśli twoje dziecko źle się zachowuje, chyba że chcesz to zrobić, gdy tak się stanie.

5. Zachowanie dostosowane do wieku i Rozwój mózgu

Czasami to, co uważamy za niewłaściwe zachowanie, jest w rzeczywistości zachowaniem odpowiednim do wieku.

Na przykład napady złości u małych dzieci są bardzo normalne. Te małe dzieci mają duże emocje, ale nie potrafią wyrazić ich słowami. Nie mają również zdolności do samoregulacji, ponieważ ta część mózgu nie jest jeszcze rozwinięta. Nasze dziecko potrzebuje naszej pomocy w nauce regulacji.

Etapy rozwoju mózgu odgrywają rolę w wyborze pozytywnej strategii rodzicielskiej. Małe dzieci i przedszkolaki (nawet trzylatki) mogą nie rozumieć konsekwencji. Dlatego w ich przypadku należy zastosować przekierowanie zamiast rozumowania lub wydawania konsekwencji.

6. Zacznij wcześnie

Pozytywne rodzicielstwo zaczyna się od tego, że rodzic staje się pozytywnym wzorem dla dziecka i zdobywa wiedzę na temat rozwoju dziecka. Więc może zacząć się nawet wtedy, gdy Twoje dziecko jest tylko noworodkiem.

Małe dzieci uczą się, obserwując swoich dorosłych i ich reakcje w różnych sytuacjach. Uwzględnianie wskazówek dziecka i pozytywne reagowanie może znacząco zmienić jego życie.

Szczęśliwe dzieci nie rodzą się, ale są wychowywane.

7. Zrób sobie przerwę na relaks

Tak, dobrze słyszałeś.

W razie potrzeby musisz zrobić sobie przerwę.

Nieuchronnie czasami rodzice są po prostu wyczerpani i rozgniewani niesfornym zachowaniem dzieci.

Ale to jest prawdziwy moment „zrób to, co mówię ORAZ, co robię” . Jeśli potrafisz się uspokoić i mówić z szacunkiem i stanowczo, Twoje dziecko nauczy się z wdziękiem radzić sobie z gniewem i rozczarowaniem.

Jeśli coś nie idzie po twojej myśli, chcesz, żeby miało zdolność do samokontroli i okazywania szacunku. Jeśli nie możesz tego zrobić sam, nie oczekuj, że zrobi to Twoje dziecko.

Kiedy poczujesz, że zaraz to stracisz, powiedz dziecku, że potrzebujesz chwili dla siebie, ponieważ jesteś zdenerwowany. Podaj ramy czasowe, kiedy wrócisz, a następnie przejdź do innego pokoju, aby się ochłodzić.

Odejście nie tylko przerywa walkę o władzę, ale także daje czas na wyciszenie. Przypomnij sobie o swoim dyscyplinującym celu, którym powinno być nauczanie, a nie wygrywanie w konflikcie.

Będąc tam, weź kilka głębokich, uważnych oddechów, aby oczyścić umysł.

Masz teraz więcej czasu i przestrzeni, aby zastanowić się nad sposobami radzenia sobie z danym problemem.

Kiedy wrócisz, będziesz odświeżony i gotowy do ponownego stawienia czoła wyzwaniom rodzicielskim.

Innym dobrym sposobem na poprawę samoregulacji jest praktyka medytacji. Regularna medytacja pomaga zmniejszyć stres w takich sytuacjach i promuje świadome rodzicielstwo.

8. Niech to będzie okazja do nauki

Kiedy dzieci są wystarczająco duże, aby rozumować (powyżej trzech lat), każdy epizod niewłaściwego zachowania może stać się nieocenioną lekcją rozwiązywania problemów.

Jaka jest lekcja z łamania zabawki? Oznacza to, że dziecko nie może się już nim bawić. To naturalna konsekwencja.

Jeśli dziecku nie spodobała się zabawka, powinien był dać ją przyjacielowi lub podarować, aby inne dzieci mogły się nią cieszyć. Jeśli zepsuli zabawkę z frustracji, pomóż im znaleźć inne sposoby uwolnienia gniewu, takie jak uderzenie w poduszkę. Naucz ich, jak myśleć o alternatywnych sposobach rozwiązania problemu, zamiast działać.

Naucz je słownictwa wyjaśniającego ich uczucia („Jestem zły, bo…”) zamiast niewłaściwego zachowania. Pomóż dzieciom rozwijać ich umiejętności komunikacyjne. Promowanie rozwoju języka znacznie ograniczy napady złości i złe zachowanie.

9. Bądź cierpliwy i nie rozpaczaj

Pozytywne rodzicielstwo i pozytywna dyscyplina nie spowodują zmian w zachowaniu, których rodzice chcą z dnia na dzień.

Praktykowanie pozytywnego rodzicielstwa nie polega na uzyskiwaniu szybkich rezultatów. Chodzi o uczenie zachowań, które rodzice chcą, aby ich dzieci z czasem naśladowały.

Bądź cierpliwy i nie poddawaj się presji innych rodziców, którzy wolą rodzicielstwo oparte na strachu.

Na początku być może będziesz musiał codziennie dużo wyjaśniać. Dostrzeżenie prawdziwych zmian może zająć więcej czasu niż tradycyjne kary, ponieważ dzieci potrzebują powtórek, aby się uczyć. Mogą minąć tygodnie, a nawet miesiące, zanim Twoje dziecko zacznie to dostawać.

Ale kiedy tak się stanie, będzie to bardzo satysfakcjonujące, a korzyści będą trwać przez całe życie .

Ostateczne przemyślenia na temat pozytywnego rodzicielstwa

Pozytywne rodzicielstwo znacznie różni się od tradycyjnego surowego rodzicielstwa. Wymaga innego sposobu myślenia i zachowań rodzicielskich.

Ale dzięki cierpliwości, wytrwałości i (mnóstwu) praktyki możesz zamienić chwile dyscypliny w cenne lekcje dla dzieci.