• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Jak wspierać zdalne uczenie się w 2021 roku:co traktować priorytetowo, a co odpuścić

Kiedy szkoły zostały zamknięte w marcu zeszłego roku, dzieci musiały stawić czoła temu, co kiedyś było nie do pomyślenia:stacjonarne zajęcia zdalne. Teraz złożoność żonglowania wieloma zajęciami na ekranie i samodzielna nauka jest normą dla wielu uczniów w tym roku. „Jesteśmy w tym na dłuższą metę” – mówi Bobbi Wegner, psycholog kliniczny z okolic Bostonu i wykładowca w Harvard Graduate School of Education. „Wiosną łatwiej było sobie z tym poradzić, ponieważ wydawało się to krótkotrwałe, ale teraz rodzice muszą zapytać:„Co jest najważniejsze dla mojego dziecka?”

Do tej pory sukces akademicki w zakresie zdalnego uczenia się, zwłaszcza podczas globalnej pandemii, może wyglądać zupełnie inaczej. „Nasze role jako rodziców i uczniów zostały zakłócone” — mówi Avi Kaplan, profesor psychologii edukacyjnej na Uniwersytecie Temple. „Musimy być bardziej współczujący i nie mieć takich samych oczekiwań i celów w obecnej sytuacji”. Oto cztery priorytety, o których rodzice powinni pamiętać — plus cztery inne, o których należy zapomnieć — aby jak najlepiej wykorzystać naukę na odległość.

Na czym się skupić

„Musimy teraz poszerzyć cele edukacyjne” — mówi Wegner, sama matka dwóch chłopców i dziewczynki w wieku od 7 do 11 lat. jest niezależny i potrafi być elastyczny, co może być ogromną wygraną.” Nadaj priorytet następującym działaniom, aby zapewnić ciągły rozwój społeczno-emocjonalny i akademicki Twojego dziecka.

DO:Rozwijaj u dziecka poczucie kompetencji

W kompetencjach nie chodzi o to, że Twoje dziecko mówi:„Mogę to zrobić”. Zamiast tego:„To krok w kierunku robienia rzeczy samemu”, mówi Kaplan. Niezależnie od tego, czy Twoje dziecko rozwiązuje problem matematyczny, czy przygotowuje zadanie pisemne, zaleca uważną obserwację, aby dokładnie określić, gdzie potrzebna jest większa struktura lub wskazówki. „To, co chcesz zrobić, to pracować w miejscach, w których dziecko jeszcze nie może robić rzeczy samo, ale kiedy widzi, że zrobiło to z tobą, myśli:„ Może sam bym mógł to zrobić ”, " on tłumaczy.

Robin Reiter, pełnoetatowa fizjoterapeutka i mama z Nowego Jorku, zrobiła dokładnie to samo, kiedy obserwowała zajęcia z nauk ścisłych swojego 8-letniego syna. Zaczęła siadać z nim kilka razy w tygodniu, aby udzielać wskazówek tam, gdzie było ograniczone zdalne nauczanie i dużo trudnej niezależnej pracy do wykonania.

„Bardziej niż kiedykolwiek wiem, czego się uczy i jakie są jego mocne i słabe strony” — mówi. „Ponieważ miał ze mną jeden na jednego przez całą swoją pierwszą jednostkę naukową, mam wrażenie, że faktycznie nauczył się więcej, niż nauczyłby się w klasie”.

DO:Wspieraj ich autonomię

„Jako rodzic powinieneś zadać sobie pytanie:„Jak mogę wspierać odkrywanie przez moje dziecko zainteresowań różnymi zajęciami i rozwijanie jego wiedzy o sobie i o tym, kim jest teraz?”, mówi Kaplan. Może to być tak proste, jak przyłączenie się do dziecka w jakiejkolwiek aktywności, którą uzna za zabawną lub ekscytującą — związaną ze szkołą lub nie — i okazanie zainteresowania. „Jeśli twój 10-latek lubi gry komputerowe, pobaw się nimi i zapytaj:„Dlaczego lubisz grać?” mówi Kaplan. „Pokazuje wsparcie dla dziecka, które robi coś, co ma dla niego znaczenie i zachęca do samoakceptacji”.

DO:Zachęcaj ich do utrzymywania relacji

Uczenie się na odległość oznacza, że ​​dzieci tracą możliwość regularnych interakcji społecznych i uczenia się interpersonalnego, które zapewnia klasa. „Nadal możemy pomóc im rozwijać umiejętności budowania relacji w czasie, gdy jesteśmy zdystansowani” – mówi Heather Schwartz, specjalistka ds. uczenia się w CASEL, organizacji promującej rozwój społeczny i emocjonalny w klasach K-12.

Proste akty życzliwości, takie jak zrobienie kartki dla pracownika pierwszej linii lub kogoś, kto może czuć się samotny, mogą zwiększyć zdolności społeczne i emocjonalne dziecka, mówi Schwartz. „To zabawne zajęcie, ale pomaga też dziecku zastanowić się, dlaczego możemy teraz skontaktować się z tą osobą. To buduje empatię i pomaga im widzieć perspektywy innych”.

Wegner zaleca budowanie aktywności społecznych w sposób możliwy do zastosowania w Twojej sytuacji rodzinnej. (Jej własna córka lubi chodzić po domu, robiąc show-and-tele na FaceTime z przyjaciółmi.) „Bardzo ważne jest utrzymywanie jakiejś więzi społecznej dla dziecka, ale także schodzenie z drogi” – mówi Wegner. „Celem jest umożliwienie dzieciom bycia dziećmi, kierowanie własną zabawą i rozmową oraz oddzielenie się od ciebie – co jest trudne, gdy wszyscy jesteśmy teraz razem”.

DO:Wzmocnij swoje umiejętności czytania

Czytanie zawsze miało fundamentalne znaczenie, ale teraz jego korzyści mogą być jeszcze większe. „Istnieje pomysł, że czytanie działa jak „lustra” pokazujące rzeczy o sobie i jako „okno” na innych ludzi na świecie” – mówi Schwartz. „W tej chwili te okna mogą mieć naprawdę duży wpływ, pomagając dzieciom nawiązywać kontakty z ludźmi o bardzo różnych doświadczeniach życiowych”.

Schwartz sugeruje zadawanie pytań, które pomagają dzieciom nawiązywać kontakty, gdy czytają:„Gdybyś znalazł się w sytuacji opisanej w książce, co byś zrobił i dlaczego?” i „Jak myślisz, co się stanie?” Wyjaśnia, że ​​ćwiczenie pomaga dzieciom rozwinąć mięśnie wyobrażania sobie, kim mogą być w różnych sytuacjach. „Uzyskanie tej perspektywy może być potężne” – mówi.

O co się nie martwić

Chociaż może być trudno odpuścić, rodzice muszą zrozumieć, że ich własne lęki mogą mieć ogromny wpływ na ich dziecko. „To niezwykle trudne, ale musimy się wycofać i zobaczyć, jak możemy odgrywać najbardziej wspierającą rolę dla naszych dzieci” – mówi Schwartz. Prawdopodobnie będzie to oznaczać wczesne i częste łączenie się z nauczycielem Twojego dziecka, aby sprostać oczekiwaniom. Aby jeszcze bardziej zmaksymalizować doświadczenie zdalnego uczenia się Twojego dziecka, oto cztery rzeczy, które należy rozważyć, zmniejszając listę priorytetów:

NIE:Podkreślaj ich oceny

Jeżeli karta ze świadectwem Twojego dziecka była kiedyś wypełniona A i B, pamiętaj, że przeszłość może mieć niewielki wpływ na teraźniejszość. „Dzieci straciły wiele granic i kontekstu, które wspierały je w roli uczniów” — mówi Kaplan. Na przykład nawet przedszkolaki wiedziały, co się stanie, gdy przeniosą się z sali gimnastycznej do sali plastycznej do swojej głównej klasy i jaką rolę pełnią w każdym otoczeniu. Ich ruchy zostały zorganizowane, aby pomóc im w przetwarzaniu oczekiwań co do tego, gdzie byli w danym momencie.

Teraz dzieci są proszone o odrabianie lekcji i odrabianie lekcji w domu, w miejscu, które kojarzy im się z wolnym czasem i hobby. „To mylące” – mówi Kaplan, który radzi mówić dzieciom, że nie oczekuje się od nich, że będą sobie radzić tak dobrze, jak wcześniej. „O wiele ważniejsze jest stwierdzenie, że uczenie się jest ważne. Szczerze mówiąc, rodzice nie powinni teraz kłaść dużego nacisku na oceny”.

NIE:każ im trzymać emocje w ryzach

W normalnych okolicznościach spodziewalibyśmy się, że nasze dzieci poradzą sobie ze stresem dnia szkolnego bez, powiedzmy, kopania w krzesło. Ale zmienił się charakter ich codziennego życia. „Doświadczamy teraz traumy” – mówi Wegner. „Ponieważ jest więcej niepokoju, stresu i drażliwości, nasze cele muszą się zmienić dla nas i naszych dzieci”.

Więc jeśli Twoje dziecko źle reaguje na awarię Zoomu, pozwól mu – ale skorzystaj z okazji, aby wczuć się w niego i potwierdzić jego frustrację. „Możesz pomóc dzieciom nazwać i zrozumieć ich własne emocje. Następnie dodaj słowa do tego uczucia” – mówi Wegner. „Potwierdź emocje, mówiąc:„ To takie denerwujące! Całkowicie w porządku jest czuć się w ten sposób, ponieważ nie jest to normalne doświadczenie”. Pamiętaj, aby przypomnieć dzieciom, że chociaż wszystkie emocje są w porządku, to nie wszystkie zachowania są w porządku.

NIE:oczekuj od nich opanowania wielu złożonych koncepcji

Kiedy jesteś zestresowany psychicznie, trudno jest wykonywać codzienne zadania, a tym bardziej myślenie wyższego rzędu. „Najważniejszy jest emocjonalny kawałek” — mówi Wegner. „Bez względu na to, jak bardzo chcemy osiągnąć cele akademickie, jeśli nie będą w stanie podjąć nauki, to się nie wydarzy”.

W tym celu Kaplan zaleca stosowanie podejścia „mniej znaczy więcej”:„Idź na więcej w celu dogłębnego zrozumienia mniejszej liczby pojęć, aby dzieci nie czuły, że muszą być na określonym poziomie, ale że mają [podstawowy] materiał w dół”.

Chociaż rodzice nie mają dużej kontroli nad planami lekcji nauczyciela, mogą jasno przekazać, jak dobrze ich dziecko przyswaja materiał. „Nauczyciele wiedzieli, jak uczyć twarzą w twarz”, mówi Kaplan. „Mogli widzieć oczy i interakcje dziecka, więc wiedzieli, czy »otrzymują« pojęcia progowe, takie jak funkcje w matematyce”. Zajęcia online oznaczają, że nauczyciele mogą nie mieć jasnego poglądu na to, czy dzieci rzeczywiście rozumieją podstawy wystarczająco dobrze, aby przyswoić bardziej złożony materiał.

NIE:zmuszaj ich do wykonywania całej pracy na czas, przez cały czas

„Walczymy z perfekcjonistyczną, superakademicką kulturą, w której rodzice myślą o dzieciach, które w wieku 10 lat napiszą idealne wypracowanie na studia” — mówi Wegner. „W tym roku pomyśl o tym, że jest »wystarczająco dobre«. Próbuję teraz zastosować to podejście do własnego rodzicielstwa”.

Więc jak to wygląda? Rodzice muszą uzgodnić z nauczycielem dziecka, co ma sens w ich konkretnych okolicznościach. „W zależności od dziecka może to być po prostu pojawienie się na zajęciach lub wykonanie trzech lub czterech z 10 zadań” — mówi Wegner. „Kluczem jest budowanie mistrzostwa i poczucia własnej skuteczności w jakikolwiek sposób”.