• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Jak czarnoskórzy rodzice mogą prowadzić trudne rozmowy na temat rasizmu ze swoimi dziećmi w każdym wieku

Jeśli jesteś rodzicem czarnego dziecka, wiesz, że prędzej czy później będziesz zmuszony do „rozmowy” ze swoim synem lub córką i wyjaśnienia, jak powinni kontaktować się z policją. Jednak biorąc pod uwagę niedawne wydarzenia, czas na rozmowę z czarnymi dziećmi – nawet młodymi – o nierówności, z jaką mają do czynienia w głównie białym świecie, jest prawdopodobny teraz. Ale tylko dlatego, że rodzice wiedzą, że muszą porozmawiać z dziećmi o rasizmie, zadanie to nie jest mniej zniechęcające lub wywołujące niepokój.

Judith Uchidiuno, mama jedynki z Pittsburgha, rozmawiała już ze swoim siedmioletnim synem o jego rasie, ale nie była jeszcze gotowa, by zagłębić się w rozmowę o jej implikacjach. „Pomyślałam, że poczekam, aż dojrzeje i doświadczy więcej rasizmu skierowanego przeciwko niemu, a potem zajmę się tymi incydentami tak, jak się wydarzyły” – mówi. „Bałem się, że straci swoją niewinność”. Kiedy jednak jej syn zaczął słyszeć o protestach w szkole, zmieniła zdanie. Udostępniła internetową bibliotekę książek Black Lives Matter i filmów z pokojowymi demonstrantami. „Incydenty z ostatnich kilku tygodni pozwoliły nam wreszcie zdjąć dziecięce rękawiczki i powiedzieć mu twardą prawdę o rasie i rasizmie w tym kraju” – wyjaśnia.

Rozmawialiśmy z ekspertami i rodzicami, aby uzyskać wgląd i porady dotyczące tego, jak i kiedy prowadzić te trudne rozmowy z dziećmi.

Kiedy i co dokładnie rodzice powinni ujawnić czarnoskóremu dziecku na temat dyskryminacji, z którą się spotkają?

„W wieku 3 lat dzieci stają się świadome postaw społecznych wobec koloru skóry i innych cech rasowych” – mówi Beverly Daniel Tatum, pedagog i uznany w całym kraju ekspert ds. stosunków rasowych, który posiada doktorat w dziedzinie psychologia. „Dzieci mogą wyrażać negatywne postawy wobec osób o ciemnej karnacji, na przykład preferując lalkę białą niż czarną”.

Tatum mówi, że czarnoskórzy rodzice powinni być „intencjonalni w swoich staraniach o afirmację fizycznego wyglądu dziecka” od najmłodszych lat i wzmacniać pozytywne poczucie siebie. „To podstawa ochrony dzieci przed negatywnymi skutkami rasizmu” – zauważa.

Nie oznacza to jednak, że małe dziecko powinno zostać poproszone o przeprowadzenie kompleksowej dyskusji na temat rasizmu. „Niektóre czterolatki są gotowe, a inne nie” – mówi Marietta Collins, dyrektor medycyny behawioralnej w Morehouse School of Medicine i współautorka „Coś się wydarzyło w naszym mieście:historia dziecka o niesprawiedliwości rasowej, ” książka o strzelaninie policyjnej napisana dla dzieci w wieku od 4 do 8 lat. „To podstawa dzieci po dzieciach. Podążaj za ich przykładem i podawaj im tylko tyle informacji, ile wydają się zainteresowani i są w stanie je przetrawić”.

Jak rodzice mogą przygotować, a nie straszyć, czarne dzieci?

Tutaj eksperci udzielają więcej wskazówek dotyczących najskuteczniejszego sposobu wspierania dzieci i zapewnienia sobie spokoju ducha.

Nie ma tylko jednego sposobu na rozmowę z dzieckiem o rasizmie. Rodzice mogą bać się takich rozmów, ponieważ boją się powiedzieć coś złego. „Jako rodzice nie możemy być doskonali” — mówi dr Kevin Simon, pracownik psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej w Szpitalu Dziecięcym w Bostonie. Zgadza się z filozofią „wystarczająco dobrego” rodzica, co oznacza, że ​​mamy i tatusiowie powinni nauczyć się, jak swobodnie popełniać błędy. Simon wyjaśnia:„Nie będziemy perfekcyjnie mówić o rasizmie lub nierównościach strukturalnych, ale musimy spróbować”.

Podkreśla również potrzebę wykazania przez rodziców swojej wrażliwości. „Rodzice często chcą zminimalizować uczucia dziecka lub podejrzewają, że ponieważ mają dopiero 5 lat, nie wyczuwają, co się dzieje” – mówi Simon. „Ale jeśli mamusia lub tatuś się boją, mały syn lub córka też się przestraszą”.

Simon zauważa, że ​​ważne jest, aby rozmawiać o tym, co czujesz jako dorosły. Boisz się? Czy jesteś zły lub sfrustrowany? „To świetny czas na modelowanie zachowań, które chcesz, aby Twoje dzieci widziały” – mówi.

Uczciwe, proste dyskusje są kluczowe. Mówienie o rasizmie może być skomplikowane, zwłaszcza dla przedszkolaków. „Zrozumienie, że dzieci mogą być traktowane inaczej w zależności od koloru ich skóry, może być trudne do zrozumienia dla dzieci” – mówi Kenya Hameed, neuropsycholog z Child Mind Institute w Nowym Jorku. „Można to wytłumaczyć 4-latkowi, ale mogą być zdezorientowani, ponieważ jest to tak jasne i oczywiste, że to jest złe”.

Chociaż Hameed zaleca wczesne rozmowy z małymi dziećmi, radzi rodzicom, aby używali prostego języka. „Ujmijmy to bardzo konkretnie, że przez długi czas Czarni byli traktowani inaczej ze względu na swój wygląd – i to jest złe. Dajesz im proste zdanie podsumowujące to, co się dzieje.

Rodzice mogą zastosować podobne podejście do dzieci do około 10 roku życia. Hameed zachęca rodziców do podzielenia się bardziej historycznymi szczegółami w miarę starzenia się dzieci:„Można powiedzieć, że przez setki lat ludzie przyglądali się naszemu kolorowi skóry i wyciągali wnioski na temat tego, kim jesteśmy, co myślą, że zrobiliśmy lub zamierzamy zrobić ”.

Twoje dziecko nie będzie emocjonalnie przestraszone. „Posiadanie wiedzy na temat rasizmu i nierówności jest jak każdy inny zestaw umiejętności, których chcesz nauczyć swoje dziecko” – przypomina Simon. „Lepiej wyposażyć swoje dziecko, aby zrozumiało, dlaczego niektórzy ludzie myślą i wierzą w taki sposób”.

Chociaż rodzice mogą się martwić, że te dyskusje mogą być zbyt trudne dla dzieci, jest odwrotnie. „Prowadzenie takich rozmów nie sprawi, że Twoje dziecko stanie się bardziej pesymistyczne ani niespokojne” – mówi Simon. „Podstawową definicją lęku jest odczuwanie stresu, napięcia lub niemożności zrelaksowania się w związku z uczuciem przytłoczenia. Ale prowadząc te rozmowy, tak naprawdę przekazujesz im informacje, aby nie czuli się przytłoczeni”.

Jednak te rozmowy mogą być trudne dla rodziców. „Rozmawialiśmy o niektórych z ostatnich incydentów – George Floyd, Ahmaud Arbery i Breonna Taylor – i dlaczego te wydarzenia miały miejsce” – mówi Angela Meadows, brooklyńska matka 8-letniego chłopca. „Trudno było zobaczyć, jak przetwarza tak ciężkie informacje w młodym wieku, ale czuję, że jest to coś, czego musi być świadomy”.

Meadows mówi, że ponieważ jej syn jest wysoki jak na swój wiek i „bardzo uduchowiony”, nie jest już postrzegany jako uroczy mały chłopiec. „W tej chwili moim największym zmartwieniem jest pomaganie mojemu synowi w poruszaniu się w społeczeństwie, które jest pełne jawnego i ukrytego rasizmu oraz wyraźnych i ukrytych uprzedzeń, przy jednoczesnym zapewnieniu, że zachowa silne poczucie siebie”.

W porządku, jeśli masz problemy

„To jeden z najtrudniejszych czasów we współczesnej historii dla bycia rodzicem” — mówi Simon. Przyznaje, że wielu wciąż zastanawia się, jak radzić sobie z kwarantanną, przerwanymi wakacjami i niewiadomymi w nadchodzącym roku szkolnym. „Komunikacja z synem lub córką nie musi być dla ciebie dodatkową presją” – mówi. „Powinno to być szansą na rozwój”.

Ale rodzice muszą dbać o siebie, aby zadbać o swoje dzieci, zwłaszcza w obecnym środowisku. „[Mamy] do czynienia z pandemią, a także doświadczamy skutków recesji gospodarczej i całej przemocy na tle rasowym” – mówi Hameed. „Opieraj się na swoim systemie wsparcia — członkach rodziny, znajomych. Usługi terapeutyczne mogą również pomóc Ci przetworzyć to w głębszy sposób, więc gorąco polecam”.

Lub, jak mówi Tatum:„Oddychaj głęboko i pracuj nad zmianą”.