• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

7 sposobów, w jakie jestem lepszym rodzicem z moim trzecim dzieckiem

Skłamałbym, gdybym powiedział, że moje pierworodne nie przyciągać znacznie więcej niepodzielnej uwagi ode mnie, kiedy była dzieckiem, niż moja młodsza dwójka. A moje środkowe dziecko, mój syn, trafił ze mną na długoletni „specjalny piątek”, dzięki harmonogramowi pracy, którego jeszcze nie miałem z moim pierwszym. Obiady, gry, spacery. To było świetne dla nas obu.

Ale moje trzecie dziecko, mimo że urodziło się w głośnym, gorączkowym domu i było na łasce harmonogramów, przyjaciół i zajęć jej dwójki rodzeństwa, jest szczęśliwym odbiorcą najlepszej wersji rodzicielskiej mnie do tej pory . Może nie będę w stanie zrobić jej masażu, a następnie 42 książek przed snem każdej nocy (kaszel — pierworodny — kaszel), ale jest kilka rzeczy, które mogę jej zaoferować (podobnie jak ja, szczerze mówiąc ), że nie mogłem z moim pierwszym i drugim.

Oto siedem sposobów, w jakie jestem lepszym rodzicem z moim trzecim dzieckiem. Trzeci raz to naprawdę urok.

1. Wiem, jak cieszyć się scenami

W tej chwili moje najmłodsze dziecko ma 19 miesięcy i chociaż codziennie pojawiają się wyzwania, teraz ledwo je zauważam — ponieważ nie skupiam się na nich i wiem, że nie będą trwać wiecznie. Jasne, to frustrujące, gdy moja córka wielokrotnie próbuje wydostać się z wózka na zakupy, co praktycznie uniemożliwia załatwienie spraw. I zdecydowanie mógłbym się obejść bez tego, żeby zabierała ze stołu przybory artystyczne jej starszego rodzeństwa, gdy są w trakcie miłego, spokojnego projektu.

Ale! To także najpiękniejszy czas! Jej stale poszerzające się słownictwo! Sposób, w jaki bierze łyk wody i mówi:„Pragnę”. Jej mały kucyk, który sterczy jak kiełek! Jej dziecięcy brzuszek! Zamiast gadać o trudnych, niechlujnych i denerwujących rzeczach, które mogą towarzyszyć maluchowi, chłonę cenne chwile. Ponieważ wiem, że ta faza się skończy, zanim się zorientuję.

2. Teraz wiem, że każde dziecko jest inne

Jak, naprawdę inaczej. Moja najstarsza w zasadzie czytała „Wojnę i pokój”, kiedy miała 2 lata, jak to mają w zwyczaju pierworodni. (OK, to przesada, ale w młodym wieku dużo mówiła). Mój syn? Nie tak bardzo.

Chociaż mógł zbudować wieżę z bloków lepiej niż większość dorosłych, zanim był w bieliźnie, nie mogłem z nim rozmawiać, dopóki nie miał około 3 lat. Czy martwiłem się, dlaczego nie było go na na tej samej linii czasu komunikacji, co jego starsza siostra? Oczywiście! Tak jak zanim się urodził, spędziłam znaczną ilość czasu zastanawiając się, dlaczego moja córka tylko sika, a nie robi kupę do nocnika. (Uwaga, spoiler:wszystko się udało.)

Moje najmłodsze dziecko jest szczęśliwe, zdrowe i mądre — co nigdy nie jest dla mnie stracone i jestem za to dozgonnie wdzięczny — więc nigdy się nie martwię, czy jest „na dobrej drodze”, czy robi rzeczy jednocześnie czas jak inne dzieci w jej wieku, albo prędzej czy później niż moja pozostała dwójka. W porządku. Ona jest w porządku. Wszystko będzie dobrze.

3. jestem bardziej zrelaksowany

Nie umiem kłamać, pora snu mojej trzeciej osoby jest o wiele bardziej otwarta na interpretację niż kiedykolwiek była moja dwójka pozostałych dzieci. Już kilka razy jadła lody. A jeśli złapię ją diabelsko stojącą na naszym (bardzo nisko nad ziemią) stoliku do kawy, nie zawsze szybko ją ściągam, zwłaszcza jeśli jestem w trakcie czegoś. Nie kręcę się nad nią ani nie trzymam się zbyt mocno harmonogramów, ponieważ z dwójką innych dzieci i pracą jest to po prostu zbyt trudne. Wynik tego domyślnie wyluzowanego rodzicielstwa? Ciekawy, szczęśliwy dzieciak (i ​​szczęśliwsza mama), który ma już za sobą poważną praktyczną naukę.

4. Mam dwójkę moich „dużych dzieci”, które w zasadzie są opiekunkami do dzieci

Pewnego dnia, w środku gorączkowego, pośpiechu poranka, stało się frustrująco oczywiste, że moje dziecko potrzebuje szybkiej kąpieli. Miska płatków owsianych, którą jadła, zajmowała ją, podczas gdy ja pakowałem pudełka na lunch i sprzątałem miski po śniadaniu, ale była za to cena. Była pokryta jedzeniem w sposób, który wykraczał poza zwykłe przetarcie wilgotną szmatką. Po tym, jak dałem jej rekordowo szybką kąpiel, moje dwoje dużych dzieci wkroczyło i skończyło pracę z balsamem, pieluchą, świeżymi ubraniami, a nawet uroczą fryzurą. Dzięki, dzieci!

5. Mam sieć mojej mamy

Jeśli masz sieć matek, do których możesz się zwrócić, zanim urodzisz pierwsze dziecko, masz ogromne szczęście. Nie miałem czegoś takiego. Wyobrażam sobie, że tak jest w przypadku wielu matek po raz pierwszy, na ślepo próbowałam rozgryźć sprawę z moim najstarszym metodą prób i błędów, pytając współpracowników i znajomych oraz za pośrednictwem Holy Omniscient Being:Google. Czasem ciężko było jeździć na sankach.

Jednak gdy moje pierwsze dwoje dzieci podrosło, poznałem przyjaciół w przedszkolu, szkole podstawowej, innych przyjaciół, jogę, sąsiadów itp. Chociaż żonglowanie dzieckiem wiąże się z oczywistymi wyzwaniami i dwoje innych dzieci, które wciąż mają bardzo realne i ważne potrzeby, to niesamowicie pocieszające wiedzieć, że mam grupę przyjaciół, na których mogę liczyć w jednej chwili. To sprawia, że ​​czuję się wspierana i kochana, co czyni mnie lepszym rodzicem.

6. Nauczyłem się na swoich błędach

Oczywiste? Pewny. Ale mimo to ważne. Od bitew przed snem, przez wskazówki pierwszego dnia w szkole, po podstępne sposoby na powstrzymanie napadów złości, tym razem jestem zdecydowanie uzbrojona w większą wiedzę na temat tego, co robić w określonych sytuacjach. Właściwie, jeśli jestem całkowicie przejrzysty, mam więcej wiedzy o tym, czego nie robić w pewnych sytuacjach. Próby i błędy, OK?

7. Zdałem sobie sprawę:jestem mamą

Chociaż nigdy nie zatkam uszu dobrą wskazówką — rodzicielską lub inną — coś, co jest teraz mocno zakorzenione w moim systemie wierzeń, jest takie:jestem mamą i wiem, co jest najlepsze dla moich dzieci . Był czas, kiedy byłam pewna, że ​​klucz do rodzicielstwa jest schowany w książce, na stronie internetowej lub w czyimś kanale na Instagramie. Nie prawda. Był też taki czas, kiedy czułam potrzebę wyjaśnienia innym ludziom moich decyzji rodzicielskich. Nie jest to konieczne, ponieważ… kogo to obchodzi?

Kiedy spędzasz każdy dzień troszcząc się, ucząc i kochając trzech małych, wspaniałych małych ludzi, nie ma lepszego decydenta dla tych ludzi niż ty. Troje dzieci w rodzicielstwo może wydawać się długim czasem, aby to rozgryźć. Ale lepiej późno niż wcale, prawda?