Czynnik chłodu wiatrowego

Współczynnik chłodu wiatru

Wind chill to często źle rozumiany termin. W rzeczywistości nie jest to skala temperatury, ale miara strat ciepła. Oto jak to działa:

Podstawowa zasada termodynamiki mówi, że każdy obiekt cieplejszy od otoczenia straci ciepło. Zwykle na powierzchni skóry mamy niewidoczną warstwę „nieruchomego” powietrza, która działa jak koc izolacyjny i spowalnia utratę ciepła. Wiejący wiatr zmniejsza tę izolacyjną warstwę ciepłego powietrza przy skórze i zwiększa tempo utraty ciepła. Im szybciej wieje wiatr, tym szybciej tracimy ciepło. To jeden z głównych powodów, dla których czujemy się fajnie, gdy latem stoimy przed wentylatorem (drugi powód to parowanie, ale to inna historia).

Współczynnik odczuwania wiatru staje się krytyczny, gdy temperatura powietrza spada poniżej punktu zamarzania. Jeśli wiatr zabierze ciepło szybciej niż nasze ciała mogą je zastąpić, skończymy z paskudnym przypadkiem odmrożeń. (Odmrożenie występuje, gdy tkanka zamarza i umiera). Niebezpieczeństwo odmrożeń gwałtownie wzrasta wraz ze spadkiem temperatury powietrza i wzrostem prędkości wiatru.

Połączona utrata ciepła spowodowana wiatrem i niskimi temperaturami nazywana jest czynnikiem odczuwalnym przez wiatr. Na przykład:Temperatura powietrza 20º F w połączeniu z wiatrem o sile 15 mil na godzinę powoduje utratę ciepła równą przebywaniu w zamrażarce w temperaturze 18 poniżej zera. Brrrrr.

Aby skorzystać z wykresu, musisz wiedzieć dwie rzeczy. Po pierwsze:rzeczywista temperatura, a po drugie, trafna ocena prędkości wiatru. Znajdź swoją prędkość wiatru w lewej kolumnie, a następnie czytaj w poprzek wiersza, aż znajdziesz kolumnę, która najbardziej odpowiada rzeczywistej temperaturze powietrza (wymieniona w pierwszym rzędzie liczb u góry wykresu). Liczba znajdująca się w ramce na przecięciu rzędu prędkości wiatru i kolumny temperatury to współczynnik odczuwania wiatru.



Previous:

Next: