• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Depresja poporodowa:objawy i możliwości leczenia

W ostatnich latach, dzięki takim gwiazdom jak Chrissy Teigen i Serena Williams, które ujawniają swoje zmagania, obserwujemy więcej dyskusji na temat wszystkich okołoporodowych zaburzeń nastroju lub zaburzeń lękowych (PMAD), których doświadcza nawet 25% kobiet w USA. z najczęstszych PMAD to depresja okołoporodowa lub poporodowa lub PPD, która może objawiać się utratą zainteresowania wcześniej przyjemnymi czynnościami, smutkiem, obawą przed byciem dobrym rodzicem lub brakiem zainteresowania dzieckiem i bliskimi oraz różnymi inne objawy. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC) PPD dotyka do 1 na 8 kobiet w kraju i do 1 na 5 kobiet w niektórych stanach.

Irene Little, mama i doktor psychologii z Frisco w Teksasie, doświadczyła PPD po urodzeniu syna. Zaczęła czuć się przytłoczona, sfrustrowana, płaczliwa, a czasami bezradna. „Znalazłam się w gabinecie pediatry mojego syna na wizytę u dziecka, a ona ostatecznie zasugerowała, abym porozmawiała z moim lekarzem, aby uzyskać pomoc” – wyjaśnia. „Początkowo moja lekarka była lekceważąca, ale po tym, jak zrobiłam dla siebie pewne adwokatury, zgodziła się przepisać mi łagodny lek przeciwdepresyjny, co pomogło”. Niewiele mówi, że brała lek przez około sześć miesięcy, zanim poczuła się jak „poprzednie ja”.

Chociaż rosnąca świadomość doprowadziła do szybszego i skuteczniejszego leczenia, istnieje pole do poprawy:„Ponieważ szacuje się, że zdiagnozowano mniej niż 30% depresji okołoporodowej, a mniej niż połowa z tych kobiet otrzymuje jakiekolwiek leczenie, potrzebna jest zwiększona edukacja i świadomość, aby usunąć piętno otaczające tę chorobę” – zauważa dr Kristina M. Deligiannidis, psychiatra, profesor nadzwyczajny w Feinstein Institutes for Medical Research i dyrektor ds. zdrowia behawioralnego kobiet w Zucker Hillside Hospital w Queens w stanie Nowy Jork.

Jakie są więc najczęstsze oznaki i objawy depresji poporodowej? A jeśli cierpisz, jakie są sposoby radzenia sobie? Poprosiliśmy naszych ekspertów o wzięcie udziału.

Czy lęk jest normalny po urodzeniu dziecka?

Biorąc pod uwagę, jak wiele zmian, podekscytowania i przystosowania wiąże się z ciążą i obowiązkami związanymi z dzieckiem, niepokój po porodzie jest absolutnie normalny, mówi Victoria Nungesser, licencjonowany kliniczny pracownik socjalny i psychoterapeuta z Newtown w stanie Connecticut.

Megan Ellow, licencjonowana kliniczna pracownica socjalna, która przyjmuje pacjentów w Nest Counseling &Wellness, prywatnej praktyce zajmującej się zdrowiem psychicznym w okresie okołoporodowym, mówi, że istnieje pewien poziom niepokoju, który można przypisać okablowaniu mózgu. „W przeciwieństwie do innych zwierząt, które są niezależne w momencie urodzenia lub wkrótce po urodzeniu, ludzkie dzieci rodzą się, aby przetrwanie było całkowicie zależne od naszych opiekunów” – zauważa. „Lęk, który odczuwasz i te „najgorsze scenariusze”, które pojawiają się w Twojej głowie, to tylko Twój mózg, który próbuje zapewnić Twojemu dziecku bezpieczeństwo i ochronę”.

To powiedziawszy, jeśli ten lęk nie ustępuje ani nie ustępuje po jednym lub dwóch miesiącach, może to oznaczać, że zmagasz się z PMAD – takim jak PPD lub lęk poporodowy (PPA) – i skorzystasz z leczenia.

Jakie są objawy depresji poporodowej?

Według American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) wielu nowych rodziców doświadcza „baby blues”, które mogą wystąpić w ciągu dwóch do trzech dni po urodzeniu i trwać do dwóch tygodni. Ale objawy PPD utrzymują się dłużej i są bardziej nasilone, mówi licencjonowany profesjonalny doradca Kristy Christopher-Holloway.

CDC zauważa, że ​​objawy PPD są różne, ale mogą obejmować:

• Płacz częściej niż zwykle.
• Uczucia gniewu.
• Wycofanie się z bliskich.
• Uczucie odrętwienia lub odłączenia od dziecka.
• Martwienie się, że skrzywdzisz dziecko.
• Poczucie winy, że nie jesteś dobrym rodzicem lub wątpisz w swoją zdolność do opieki nad dzieckiem.

Deligianidis wyjaśnia, że ​​nieleczona depresja okołoporodowa może prowadzić do:

• Intensywny smutek.
• Lęk.
• Utrata zainteresowania i przyjemności w zwykłych czynnościach, związkach i niemowlęciu.
• Ruminacyjne poczucie winy, że nie jesteś wystarczająco dobrym partnerem i matką, a niektórzy żałują, że zaszli w ciążę.
• Nasilone zaburzenia snu po porodzie z powodu niespokojnych myśli.
• Ekstremalne wyczerpanie.
• Poważne trudności w utrzymaniu codziennych czynności (np. przygotowywanie posiłków, sprzątanie).
• Poświęcenie samoopieki (np. branie prysznica, jedzenie, mycie zębów), gdy rodzice wykorzystują swoją jedyną energię na opiekę nad dzieckiem.

To, co nazywamy PPD, jest naprawdę depresją okołoporodową — co oznacza, że ​​może wystąpić w dowolnym momencie okresu okołoporodowego, w tym w czasie ciąży, mówi Ellow. „Może również wpływać na ojców/rodziców nierodzących” – zauważa.

Kiedy zaczyna się depresja poporodowa?

Według Christophera-Hollowaya PPD można zdiagnozować w ciągu pierwszego lub dwóch lat po urodzeniu. W przypadku Little objawy pojawiają się około sześciu miesięcy po porodzie. „To było trochę trudne dla mojego lekarza i dla mnie uświadomienie sobie, że to PPD z powodu przerwy między moim dzieckiem a początkiem objawów” – mówi.

Jak długo trwa depresja poporodowa?

Czas, w którym możesz zmagać się z objawami, będzie zależał od wielu czynników, w tym predyspozycji do PMAD, kiedy szukasz pomocy i skuteczności planu leczenia, wyjaśnia Christopher-Holloway.

Brak leczenia wiąże się z dłuższym harowaniem. Przegląd badań opublikowanych w Harvard Journal of Psychiatry wykazał, że około 50% kobiet, które otrzymywały opiekę medyczną z powodu depresji, nadal odczuwały objawy ponad rok po porodzie. Spośród osób z PPD, które nie otrzymywały leczenia klinicznego, 30% nadal miało objawy depresji do trzech lat po porodzie.

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka depresji poporodowej?

Według Postpartum Support International (PSI) czynniki ryzyka PPD obejmują:

• Osobista lub rodzinna historia depresji, lęku lub depresji poporodowej.
• Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD lub PMS).
• Niewystarczające wsparcie w opiece nad dzieckiem.
• Stres finansowy.
• Stres małżeński.
• Powikłania podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią.
• Główne niedawne wydarzenie życiowe:utrata, przeprowadzka, utrata pracy.
• Narodziny wielokrotności.
• Narodziny niemowląt przebywających na oddziale intensywnej opieki noworodkowej (NICU).
• Poprzednie leczenie niepłodności.
• Zaburzenia równowagi tarczycy.
• Cukrzyca (typ 1, typ 2 lub ciążowa).

Christopher-Holloway wskazuje, że czynniki społeczne lub środowiskowe, takie jak historia traumy i rasizm instytucjonalny, mogą również przyczyniać się do diagnozy PPD.

Wykazanie niektórych z tych czynników ryzyka nie gwarantuje, że rozwiniesz PPD, mówi Christopher-Holloway.

Jak leczy się depresję poporodową?

Każdy, kto zmaga się z objawami PPD, powinien jak najszybciej zwrócić się o pomoc do swojego ginekologa i/lub lekarza pierwszego kontaktu, mówi Nungesser. „Z perspektywy klinicznej wczesna interwencja jest zawsze najlepszym sposobem leczenia” – mówi. Nungesser kieruje także ludzi na stronę PSI, która oferuje bogatą edukację, infolinię i katalog, który może zaprowadzić cię do lokalnego terapeuty.

Terapia i leki

Zindywidualizowany plan leczenia, który wymyślisz z lekarzem, prawdopodobnie będzie zawierał terapię rozmową, leki przeciwdepresyjne lub kombinację obu. „Dzięki terapii i pracy emocjonalnej możesz stworzyć nowe zrozumienie tego, jak lepiej radzić sobie z emocjami, nawet z przyszłymi stresorami”, wyjaśnia Nungesser.

Jeśli chodzi o leki, Deligianidis zauważa, że ​​Zulresso (brexanolon) — pierwszy lek wskazany dla PPD, który został zatwierdzony przez FDA w zeszłym roku — reprezentuje nową klasę leków przeciwdepresyjnych o szybkim działaniu terapeutycznym. Lek dożylny można podawać wyłącznie w specjalnie certyfikowanych placówkach służby zdrowia.

Częściej przepisywane są selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub SSRI (takie jak Wellbutrin, Lexapro, Prozac, Paxil i Zoloft), mówi dr Sherry A. Ross, ginekolog i ekspert ds. Zdrowia kobiet w Santa Monica w Kalifornii i autorka „ she-ologia”. „Może minąć od dwóch do czterech tygodni, zanim leki zaczną działać i pomóc w radzeniu sobie z objawami depresji poporodowej” – mówi. „Dobra wiadomość jest taka, że ​​podczas przyjmowania tych leków nadal możesz bezpiecznie karmić piersią”.

Możesz też mieć na duchu, że zdecydowana większość matek dobrze reaguje na pierwszy przepisany im lek, a wiele z nich nie przyjmuje go przez długi czas, zauważa Brandon Eddy, adiunkt na Uniwersytecie Nevada w Las Vegas, który ma doktorat. w terapii par, małżeństw i rodzin.

Grupa wsparcia

Co więcej, wiele osób odnosi korzyści z dołączenia do grupy wsparcia, mówi Ann Smith, dyplomowana pielęgniarka położna i prezes Postpartum Support International (PSI). „Wiele osób naprawdę odczuwa komfort widząc inne osoby, które doświadczają lub doświadczyły podobnych objawów i uczuć”, zauważa.

Witaminy, suplementy i środki związane ze stylem życia

Suplementy oparte na dowodach, takie jak kwasy omega-3, witamina D, magnez, witaminy z grupy B i witamina D, są warte omówienia z lekarzem, ponieważ mogą pomóc w leczeniu objawów PPD, mówi Smith. Opowiada się również za zbilansowaną dietą i regularnym programem ćwiczeń.

Ellow dodaje:„Terapie wspomagające, takie jak joga, akupunktura i medytacja, również mogą być świetnym wsparciem”.

Dolna linia

Chociaż wciąż mamy wiele do zrobienia, jeśli chodzi o zmniejszenie stygmatyzacji związanej z chorobami psychicznymi i wzmocnienie opieki nad rodzicami w zakresie zdrowia psychicznego, jedno jest jasne:wszelkie wsparcie, jakie otrzymują nowi rodzice, jest korzyścią nie tylko dla nich, ale dla całej rodziny. Jak mówi Nungesser:„Koncentrując się na wspieraniu kobiet w okresie poporodowym, jesteśmy w stanie stworzyć więcej przywiązania, więzi i stabilności emocjonalnej nie tylko dla matki, ale zwłaszcza dla emocjonalnego, poznawczego i werbalnego rozwoju ich dziecka”.