• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Radzenie sobie z agresywnymi i nieprzyjemnymi zachowaniami dziecka

Twoje dziecko agresorem

Radzenie sobie z agresywnym i nieprzyjemnym zachowaniem dziecka

Do 30% dzieci od czasu do czasu lub regularnie podejmuje agresywne zachowania. Mniej robi to regularnie. Czy Twoje dziecko jest tyranem? Według Dana Olweusa, szwedzkiego psychologa i eksperta od zastraszania, zastraszanie obejmuje powtarzające się, agresywne zachowanie z negatywnymi intencjami od jednego dziecka do drugiego, w którym występuje różnica sił.

Hara Estroff Marano, w „Dlaczego nikt mnie nie lubi?” zauważył:„Dzieci, które są odrzucane z powodu agresywnych tendencji, nie są »złe«. Nie są w stanie skutecznie dekodować ani „odczytywać” emocji, więc źle postrzegają i błędnie interpretują sygnały społeczne u innych”.

Kiedy Twoje dziecko jest łobuzem

Dziecko, które jest chronicznie agresywne, czuje się poza kontrolą i próbuje uzyskać to, czego chce i potrzebuje, zabierając to innym lub w inny sposób utwierdzając nad nimi swoją władzę. Podczas gdy łobuz jest zwykle silny i towarzyski, łobuz nie ma wielu przyjaciół. Dzieci ostatecznie odrzucają łobuza.

Oto trochę więcej informacji na temat przewlekłej agresji i tego, co możesz zrobić, jeśli Twoje dziecko angażuje się w zastraszanie:

• Dziecko, które zastrasza innych, pragnie sukcesu społecznego, ale nie wie, jak go osiągnąć. Chwyta się tego, zamiast być miłym, zainteresowanym innymi i empatycznym.
• Twoje dziecko nie potrzebuje twojego odrzucenia ani gniewu, w szkole ma tego aż nadto. On potrzebuje twojego wsparcia i twoich umiejętności.
• Dzieci, które nękają, są nadwrażliwe i często czują się trochę paranoiczne, jakby ludzie chcieli je „dostać”. Nie są biegli w odczytywaniu sytuacji społecznych i często rejestrują niezamierzone zniewagi lub wypadki jako bezpośrednie ataki.
• Dzieci początkowo lubią dziecko, które nęka; starają się go zadowolić, podążać za jego przykładem i chcą być jego przyjacielem. To nie trwa długo — gdy dzieci coraz bardziej się go boją, traci moc.
• Twoje dziecko może potrzebować pomocy w zrozumieniu struktury społecznej. Nie wie, jak pomagać innym ani się dzielić.
• „Chłopcy będą chłopcami” nie jest prawidłową wymówką dla zastraszania.
• Dziecko, które zastrasza innych, często wpada w kłopoty, ale zawsze ma kozła ofiarnego.
• Nie nazywaj go łobuzem ani nie pozwalaj innym nazywać go łobuzem. Ludzie mogą zmiany i agresywne tendencje mogą być kierowane.
• Weź pod uwagę, że przewlekła agresja może być oznaką trudności w uczeniu się lub innych problemów.
• Nie lituj się nad swoim dzieckiem, ale podejmij działania, aby poprawić jego umiejętności komunikacyjne. Powiedz mu, dlaczego ma problemy z nawiązywaniem przyjaźni:„Joe, dzieci nie przyjaźnią się z ludźmi, którzy je biją i są przez cały czas wściekli”.
• Zaangażuj swoje dziecko w sesję rozwiązywania problemów lub przeprowadź burzę mózgów, aby odzyskać przyjaciół lub poznać nowych. Upewnij się, że pomysły pochodzą od Twojego dziecka lub przynajmniej zostały przez niego zaadoptowane.
• Znęcanie się nad agresywnym dzieckiem niczego go nie nauczy.
• Bądź konkretny, konsekwentny, dostarczaj dużo pozytywnego wzmocnienia i wyznaczają bardzo jasne granice. Pokaż nie tolerancja na agresywne zachowanie. Jedynym sposobem, aby naprawdę powstrzymać zastraszanie, jest stworzenie klimatu, w którym agresywne zachowanie nie jest konsekwentnie tolerowane.

Twoje dziecko ofiarą

Cruella de Kid

Klasyczne znęcanie się jest bardziej powszechne wśród chłopców, podczas gdy dziewczęta przejawiają swoje agresywne zachowanie na inne sposoby, a mianowicie okrucieństwo lub wojnę psychologiczną.

Dzieciaki, które są bardziej subtelnie agresywne, próbują kontrolować dynamikę społeczną, wykluczając inne dzieci, rozmawiając za ich plecami, mówiąc złośliwe rzeczy i powstrzymując przyjaźń („Nie zaproszę cię na moją imprezę, chyba że…”). Dzieci są często okrutne, ponieważ same boją się wykluczenia.

• Ofiary choćby jednego pozornie drobnego okrucieństwa często cierpiały przez długi czas, a czasami nigdy o tym nie zapominają. Szkody okrucieństwa.

To dobry pomysł!

Rodzice nie zawsze zdają sobie sprawę, jak ich dziecko radzi sobie społecznie:bardzo popularne, agresywne, prześladowane lub po prostu dobrze sobie radzi. Zapytaj ją o jej dzień szkolny. „Jaka była twoja ulubiona rzecz w dzisiejszym dniu?” „Jaka była twoja najmniej ulubiona rzecz?”

• Dzieci często wykluczają innych, ponieważ same zostały wykluczone.
• Jeśli widzisz, że Twoje dziecko jest okrutne dla drugiego, okaż mu swoją dezaprobatę i porozmawiaj z nią o odpowiednich sposobach rozmowy i zabawy z ludźmi.
• Wspieraj starania swojego dziecka o kontakt z przyjaciółmi. Zachęć ją, by zaprosiła przyjaciół na kolację, na noclegi, na specjalne wydarzenia.
• Łatwiej jest uniknąć okrutnego zachowania podczas randki jeden na jednego niż podczas spotkań towarzyskich.

Kiedy Twoje dziecko zostało wykluczone

Wszystkie dzieci czasami czują się niepopularne lub wykluczone. Niestety, czasami naprawdę są. Dynamika grupy ciągle się zmienia. Kliki, zwłaszcza wśród dziewcząt, są częścią procesu rozwojowego odkrywania, co to znaczy być członkiem grupy. Kiedy Twoje dziecko czuje się wykluczone, miej wielkie ucho i dobrze słuchaj. Uspokój ją, słuchając (rada zwykle nie pomaga) i pomóż jej, angażując ją również w inne grupy i zajęcia.

Kiedy Twoje dziecko jest chronicznie ofiarą

Jeśli Twoje dziecko stało się ofiarą w więcej niż jednym otoczeniu społecznym, dzieje się coś innego i potrzebuje pomocy, aby stać się bardziej biegłym społecznie. Nie pozwól, by wiktymizacja się poślizgnęła. Pracuj z nią, aby rozwinąć bardziej asertywne zachowanie, powstrzymać dokuczanie i pokazać swoją siłę. Ofiary często pozostają ofiarami, ponieważ nagradzają swoich oprawców płaczem lub kuleniem się. Dziecko, które potrafi przeciwstawić się łobuzowi (i nie oznacza to bicia go w dupę, to bardziej kwestia psychologiczna), często przestaje być celem.