• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Dlaczego dzieci kłamią — i jak sobie z tym radzić

Techniki zapobiegania kłamstwom

Dlaczego dzieci kłamią — i jak sobie z tym radzić

Kłamstwa wychodzą z ust dzieci z różnych powodów:

• Strach. Kiedy dzieci boją się konsekwencji swoich działań, często kłamią, aby się ukryć. (Czy zasady są zbyt surowe? Czy granice są zbyt wąskie? Czy Twoje dziecko może swobodnie z Tobą rozmawiać?)
• Aby chronić kogoś innego.
• Ponieważ ma wyobraźnię, a prawda jest nudna.
• Aby uniknąć nieprzyjemnego zadania. („Czy myłeś zęby?” „Tak, tato!”)
• Przez pomyłkę. Czasami kłamstwa wydają się niemal mimowolne, a kłamstwo po prostu się wymyka, zwłaszcza jeśli twoje dziecko zostanie przyłapane na występku. („Kto zepsuł antyczne krzesło? „Ja nie!”). Wkrótce potem sir Walter Scott:„Och, co za splątana sieć, którą tkamy, kiedy po raz pierwszy ćwiczymy, by oszukiwać!”
• Za miłość, za aprobatę i dlatego, że dzieci lubią szybko i skutecznie imponować ludziom.

Techniki zapobiegania kłamstwom (i to jest prawda!)

Nie, nie możesz powstrzymać swoich dzieci od kłamstwa, ale możesz sprawić, że kłamstwo będzie mniej satysfakcjonujące. Wiele kłamstw pochodzi z samoobrony i możesz pomóc, nie stwarzając sytuacji, w której Twoje dziecko czuje presję, by kłamać lub ponosić konsekwencje.

• Utrzymuj rozmowę skoncentrowaną na tym, co się stało lub na czym polega problem, zamiast obwiniać.
• Nie przesłuchuj („Którą trasą po wyjściu ze szkoły pojechałeś do domu? A to było dokładnie o 15:10?”), zapomnij o ostrych białych światłach i technikach pozbawiania snu. Pamiętaj, że celem rozmowy z dzieckiem jest komunikacja. Grillowanie sprawi, że zamknie się, a nie otworzy przed tobą.
• Szukasz pozytywnej intencji? Kłamstwa są błędną techniką przetrwania.
• Kłamstwa są łatwe do wślizgnięcia się, a jeszcze łatwiejsze do złożenia, kłamstwo za kłamstwem. Wiele dzieci wpada w leżenie tak bezboleśnie, jak zanurzenie się w ciepłej, tropikalnej wodzie oceanu. Wyjście jest bardziej bolesne (drżenie, dreszcz).
• Kiedy Twoje dziecko źle się zachowało, nie daj mu w pułapkę kłamstwa ani nie ustawiaj go w sytuacji bez wyjścia. Konfrontowanie go z naprowadzającymi pytaniami jest bardziej prawdopodobne, aby wywołać kłamstwo, niż spokojnie rozmawiając z nim o tym, co się stało. Jeśli Tony wróci do domu z podbitym okiem i krzyczysz na niego:„Przysięgam, że zabiję ty, jeśli wdałaś się w bójkę! Walczyłeś dzisiaj? stawiasz Tony'ego w sytuacji, w której albo będzie musiał kłamać („O nie, wszedłem w ścianę”. „Och kochanie, weź za to lód”) albo stawić czoła twojemu gniewowi. Lepszym podejściem byłoby:„O mój! Co się stało? Usiądźmy”.

Zachowuj się!

Grillowanie jest dla grilla, a nie dla dzieci.

• Trudno powiedzieć prawdę. Przyznanie się jest ryzykowne (a ryzyko jest zawsze trudne). Jeśli Twoje dziecko wyznaje Ci występek, musisz 1) podziękować mu za prawdę i pozytywnie wzmocnić jego odwagę i poczucie etyki, a następnie 2) uporać się z występkiem, stosując odpowiednie konsekwencje. Wykonanie kroku 2, ale nie kroku 1, jest tak samo poważnym błędem, jak wykonanie kroku 1 bez kroku 2. Aby powiedzieć prawdę, potrzebuje pozytywnej opinii i potrzebuje konsekwentnych konsekwencji. Pozytywne opinie ułatwią podjęcie konsekwencji i pomogą zbudować jego poczucie etyki.
• Nie upominaj dziecka za mówienie prawdy.
• Zanim porozmawiasz ze swoim dzieckiem o kłamstwie, które mu powiedziano, upewnij się, że kłamał. Fałszywe oskarżenie lub niewiara dziecku, gdy mówi prawdę, może być druzgocące.

7 kroków

Siedem szybkich kroków do radzenia sobie z kłamstwem

Odkrycie, że twoje dziecko kłamie, może być dość przygnębiające. Kłamstwa są często dodatkową warstwą złego zachowania (dziecko źle się zachowuje, a następnie kłamie na jego temat) i to ta warstwa często sprawia, że ​​rodzice stają się balistyczni. („Jestem wściekły, że ukradłeś moją kolekcję srebrnych monet i kupiłeś za nią cukierki, ale fakt, że kłamałaś dla mnie też o tym, cóż, nie mogę tego znieść! ”) Jeśli odkryłeś kłamstwo („warstwowe” lub proste), spróbuj tego:

To dobry pomysł!

Konsekwentne, kompulsywne kłamstwo rzadko jest odosobnionym problemem; zwykle jest to objaw czegoś innego złego w życiu Twojego dziecka. Zobacz, co jeszcze się dzieje. Czy próbuje uciec od brzydkiej rzeczywistości? Czy oczekujesz od niej zbyt wiele w zakresie ograniczeń zachowania? Czy poświęca jej dużo uwagi za swoje kłamstwa?

• Skup się na niewłaściwym zachowaniu, a nie na kłamstwie, którego używało twoje dziecko, by je ukryć.
• Oddychaj, biegaj dookoła bloku, weź 10, uspokój się. Poświęć tyle czasu, ile potrzebujesz, aby poradzić sobie z sytuacją, a nie kłamstwem lub faktem, że twoje dziecko nie było z tobą szczere.
• Porozmawiaj ze swoim dzieckiem. Daj jej do zrozumienia, że ​​znasz prawdę. (Bądź tak spokojny i wyważony, jak to tylko możliwe).
• Porozmawiaj o wartościach i daj jej znać, że nie cenisz kłamstwa.
• Daj jej korzyść w postaci wątpliwości (może zostać przyłapana na złożonym kłamstwie).
• Gdy sytuacja, w której skłamała, zostanie rozwiązana, porozmawiaj z nią o problemach, jakie może spowodować kłamstwo. Wiedza (i twoja oczywista dezaprobata) pomoże jej uniknąć kłamstwa w przyszłości.
• Jeśli nie chcesz dziecka, które kłamie, nie nazywaj jej kłamcą. Dzieci mają tendencję do przyswajania etykiet, które im nadajemy.