• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Hoe blanke ouders hun kinderen kunnen leren antiracistisch te zijn

In het kielzog van miljoenen mensen die de straat op gaan om te protesteren tegen politiegeweld tegen zwarte Amerikanen – het meest recente voorbeeld daarvan was de moord op George Floyd – en om raciale rechtvaardigheid te eisen, willen blanke ouders die blanke kinderen opvoeden weten hoe ze de volgende generatie om het beter te doen. De sleutel:antiracisme onderwijzen. Zoals activist, geleerde en schrijver Angela Davis heeft verklaard:"In een racistische samenleving is het niet genoeg om niet-racistisch te zijn, we moeten antiracistisch zijn."

De term betekent concreet actie ondernemen tegen racisme en racistische systemen en beleid versus passief beweren dat je geen racist bent.

En kinderen zouden van jongs af aan deel moeten uitmaken van het gesprek. "Kinderen zien en horen ook vaak meer dan we denken", legt opvoeder Janet Wolfe, hoofd van The IDEAL School of Manhattan, uit. "Het vermijden van gesprekken over antiracisme kan blanke kinderen het gevoel geven dat ze geen essentiële rol spelen bij het maken van een verandering." Aan de andere kant zal praten met blanke kinderen over antiracisme hen vertrouwen en hulpmiddelen geven om verandering te creëren. "Als we privileges en antiracisme bespreken met blanke kinderen, leren we ze perspectief te nemen, bereiden we ze voor om actief als bondgenoten te dienen voor mensen van kleur, en zorgen we ervoor dat ze zullen samenwerken bij het creëren van een eerlijke en democratische samenleving", merkt op. Wolfe.

Hier vindt u door experts en ouders goedgekeurde tips om uw kind te leren antiracistisch te zijn, gebaseerd op zijn leeftijd.

Hoe leer je je peuter

Begin over verschillen te praten als ze jong zijn. Erin Pahlke, een universitair hoofddocent psychologie aan het Whitman College, wiens onderzoek zich richt op hoe kinderen hun mening over ras vormen, heeft ontdekt dat kinderen ras al op zeer jonge leeftijd opmerken. Het is gewoon niet waar dat kinderen geen "kleur zien".

"Als ouders niet vanaf jonge leeftijd met kinderen over ras praten, lopen ze achter", zegt Pahlke. "Dat komt omdat op 3-4-jarige leeftijd de meeste blanke kinderen raciale vooroordelen hebben ontwikkeld." Ze legt uit dat de vooroordelen ontstaan ​​als gevolg van factoren als blootstelling aan media en ervaringen met segregatie. Door zo jong een gesprek te beginnen, kom je erachter wat je kind echt denkt, merkt Pahlke op.

Praat openlijk over verschillen. Elke ouder van een peuter weet dat ze spontaan commentaar kunnen geven op zowat alles wat ze zien of horen. Maar als ze iets eruit flappen dat verband houdt met aspecten van raciale etnische groepsverschillen (bijv. "Die man heeft raar haar"), moedigt Pahlke ouders aan de drang te weerstaan ​​​​om ze het zwijgen op te leggen. "Leg in plaats daarvan het verschil uit en geef je eigen mening", merkt ze op. "Je zou kunnen zeggen:'Die man is Afro-Amerikaans en zijn haar is niet raar. Zijn haar is anders dan het jouwe, maar ik vind het echt geweldig. Mensen hebben meestal haar zoals anderen in hun familie. Je hebt haar zoals je [vul het lege familielid in].'”

Houd rekening met de raciale en etnische diversiteit van hun omgeving. "Als ik als blanke ouder mijn peuter meeneem naar parken, supermarkten en evenementen met alleen andere blanke mensen, geeft dat een boodschap af", zegt Pahlke. "Onderzoek suggereert dat de raciale samenstelling van de vriendengroep van een blanke moeder de raciale attitudes van haar kleuter voorspelt. Blanke ouders van jonge kinderen zouden een stapje terug moeten doen en vragen:'Wat zou iemand denken dat mijn raciale attitudes gebaseerd zijn op waar ik heen ga, wat ik doe en met wie ik tijd doorbreng?'"

Shivani Thaker, een Indiaas-Amerikaanse moeder uit Chicago, probeert een gevarieerde dagopvang te vinden voor haar 11 maanden oude zoon door vooraf bepaalde vragen te stellen. "We hebben al gevraagd naar diversiteit, de sociaaleconomische samenstelling en of het curriculum de diversiteit en idealen weerspiegelt die we onze zoon willen bijbrengen", zegt ze.

Selecteer speelgoed en media met verschillende karakters. Van boeken die de Coretta Scott King Award hebben gewonnen tot speelgoed van Doc McStuffins of Elena of Avalor, de verhaal- en speeltijd voor kinderen lenen zich uitstekend om te leren. Thaker werkt eraan om haar zoon bloot te stellen aan “diverse, verbazingwekkende en machtige mensen van kleur, vooral zwarte leiders, activisten en geleerden.”

Ze legt uit:"We lezen en plaatsen regelmatig citaten van James Baldwin, W.E.B. Du Bois, Audre Lorde, Essex Hemphill, Toni Morrison, de zwarte feministen en onzichtbare Indiase helden zoals B.R. Ambedkar. We hebben boeken gekregen en gekocht die de bijdragen en verbazingwekkende prestaties van gekleurde mensen visueel weergeven, zoals Little Leaders:Bold Women in Black History. We hebben een grote ingelijste poster van Barack Obama in zijn kamer en verschillende foto's aan zijn muur van andere belangrijke leiders zoals Bayard Rustin en Tecumseh."

Hoe begeleid je je basisschoolleerling

Praat mee over racisme. Stilte over ras is niet per se een teken dat je basisschoolleerling geen vooroordelen heeft. Pahlke raadt af om ervan uit te gaan dat ze dat niet doen, omdat het op deze leeftijd is dat de meeste blanke kinderen hebben geleerd dat het niet gepast is om ras te noemen.

Het is ook op deze leeftijd dat ze klaar zijn voor een gesprek. "Boeken en films kunnen krachtige hulpmiddelen zijn, vooral als ouders daarna met kinderen praten, zodat ze allebei hun eigen mening kunnen delen en eventuele misvattingen kunnen wegnemen", stelt Pahlke voor.

Praten over wat er in de wereld gebeurt, is ook cruciaal. "Kinderen zullen horen over wat er in de wereld gebeurt, hetzij van vrienden of van een radio/tv", zegt Pahlke. "Dus, ouders moeten echt met hun kinderen praten over voorbeelden van racisme in onze wereld van vandaag."

Wat de aanleiding voor de gesprekken over racisme ook is, onthoud dat kinderen klaar zijn voor meer dan we ze soms de eer geven, zegt Pahlke. "Kinderen in de vroege basisschoolleeftijd zullen moeite hebben om sommige nuances te begrijpen, maar kinderen hebben dingen gehoord en zijn klaar om van de volwassenen in hun leven te leren", merkt ze op. Dat gezegd hebbende, zou je een dialoog kunnen openen door iets zo directs te zeggen als:"Er is vandaag iets gebeurd dat blijk geeft van wit privilege. Laat me je laten zien..." of "Soms reageren mensen op de uitdrukking 'Black Lives Matter' met 'All Lives Matter'. Laten we het daar eens over hebben."

Doe samen mee aan antiracistische acties. Kinderen van deze leeftijd zijn klaar om samen met de ouders concrete actie te ondernemen. Pahlke adviseert om kinderen mee te nemen naar protesten, met kinderen samen te werken om brieven aan wetgevers te schrijven, websites te verkennen die gericht zijn op de geschiedenis van racisme met kinderen en met kinderen te praten over donaties die u doet.

Dit is een kans om een ​​voorbeeld te stellen. "Kinderen leren voortdurend van wat ze waarnemen", zegt Pahlke. “Als ik mijn kind wil opvoeden om te pleiten voor gerechtigheid, moeten ze me zien pleiten. Voor sommigen van ons betekent dat meer doen. Voor anderen van ons betekent dat ervoor zorgen dat onze kinderen weten wat we doen. Praat met uw kinderen over wat er aan de hand is, wat u graag zou willen veranderen en wat u doet om dit te veranderen. Uw voorbeeld kan een krachtig voorbeeld zijn voor uw kind."

En gebruik deze momenten om het gesprek gaande te houden, zegt Kenneth J. Varner, doctor in de onderwijskunde en kritische rassentheorie en universitair hoofddocent geletterdheid aan de Universiteit van Nevada in Las Vegas. "Moedig vragen aan en vermijd oversimplificatie", beveelt hij aan. "Zelfs kleine kinderen kunnen grote gesprekken aan als ze met zorg en aandacht worden gedaan."

Hoe dieper te gaan met een tween of tiener

Werk aan het opvullen van kennislacunes. Hoewel kinderen de cognitieve vaardigheden hebben om systemisch racisme te begrijpen als ze naar de middelbare school gaan, zal je blanke kind waarschijnlijk niet echt de gevolgen van racisme begrijpen. "Onderzoek suggereert dat blanke tweens over het algemeen een minder uitgebreid begrip van racisme hebben dan hun niet-blanke leeftijdsgenoten", legt Pahlke uit.

Om deze reden stelt ze voor oudere kinderen te vragen wat ze weten en waar ze meer informatie nodig hebben, zodat ze de geschiedenis en context kunnen begrijpen. Dan kun je je inspannen om die lacunes samen op te vullen. "Luister bijvoorbeeld samen naar de 1619 podcasts, zodat je meer kunt leren en laat zien dat je toegewijd bent om te leren", zegt Pahlke.

Beleef de geschiedenis echt. Varner dringt er bij ouders op aan om samen met hun kind mythen te doorbreken die vaak in hun geschiedenisboeken opduiken, om te voorkomen dat onwaarheden de basis worden voor hun begrip van racisme en onderdrukking. Rosa Parks bleef bijvoorbeeld niet voorin de bus zitten omdat ze moe was. "Dat is een verhaal dat vaak wordt nagebootst naar kinderen", legt Varner uit. “Rosa Parks was een systematische en gewetensvolle actrice in de strijd tegen ongelijkheid en maakte bewuste keuzes over haar gedrag. Deze mythen en leugens moeten worden verdreven, en kinderen hebben een grondige blootstelling aan nauwkeurige geschiedenis nodig.”

Reizen kan ook een waardevolle gelegenheid zijn om uw kinderen solide feiten te bieden. Sasha Brown-Worsham, een in het VK wonende moeder van een 13-, 11- en 6-jarige, merkt op:"We hebben onlangs wat tijd in Zuid-Afrika doorgebracht en voordat we gingen, lazen we allemaal Trevor Noah's Born a Crime. Terwijl we daar waren, spraken we veel over apartheid en gebruikten we gidsen van Robbins Island en andere sites die de geschiedenis van het land uitlegden. We gebruikten dat als een belangrijke verbinding met de Amerikaanse geschiedenis.”

Praat samen over het nieuws en bekijk documentaires. Antiracisme gaat hand in hand met een goed opgeleide nieuwsconsument en een geïnformeerde burger. Om die reden raadt Wolfe ouders aan om kinderen bloot te stellen aan verschillende mediabronnen, de berichtgeving over hetzelfde evenement in publicaties of nieuwszenders te vergelijken en mediavooroordelen te bespreken. "Ga een respectvolle dialoog aan over de standpunten van kandidaten over verschillende kwesties, en stimuleer betrokkenheid bij het democratische proces", stelt ze voor. "Bestrijd het leed en de gevoelens van hulpeloosheid die voortkomen uit het zien van beelden van racistisch gemotiveerd geweld door tweens en tieners te leren dat zij een rol spelen bij het creëren van een meer gelijkwaardige samenleving."

Film kan ook het leren vergemakkelijken. Dr. Anandhi Narasimhan, een in Los Angeles gevestigde double-board-gecertificeerde psychiater, raadt aan om naar leeftijd passende films en documentaires te kijken en te bespreken die ongelijkheid belichten en leren over burgerrechten. "Doe mee met discussies over burgerrechtenleiders zoals Gandhi, Mandela en Dr. King", stelt ze voor.

Deze praktijk is nuttig gebleken voor Brown-Worsham, die zegt:"Na George Floyd keken we als gezin naar 'Just Mercy'. We bleven pauzeren om de geschiedenis te bespreken en hoe alles met elkaar samenhangt.”

Hoe ouders hun deel kunnen doen

Een van de belangrijkste manieren waarop blanke ouders hun kind kunnen leren antiracistisch te zijn, is door zichzelf te blijven opvoeden. Thaker moedigt andere ouders aan om voortdurend te leren om "beter de waarden van antiracisme, bondgenootschap, tolerantie en diversiteit weer te geven die u aan uw kinderen wilt uitdragen."

Varner voegt eraan toe dat het antiracismewerk ook moet doorgaan. “Zoals elke praktijk, moet dit een verbintenis zijn. Dit zijn geen gesprekken die gevoerd moeten worden als er een gebeurtenis, een tragedie of een crisis is”, merkt hij op. "Dit moet voortdurend werk zijn en moet worden ontwikkeld zoals elke andere spier die we ontwikkelen."