• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Jak wytresować dziecko na nocnik

Nauka korzystania z nocnika jest jak język migowy dla niemowląt:zdecydowanie nie jest to norma, ale umiejętność, którą można wyszkolić, dobrze sprawdza się w niektórych rodzinach.

Nauka korzystania z nocnika (czasami nazywana komunikacją eliminacyjną) jest zupełnie inna niż uczenie malucha korzystania z toalety. Na początek dwumiesięczne dziecko nie będzie miało takich samych umiejętności werbalnych jak dwulatek i nigdy nie powie ci, że czas iść do łazienki.

Nauka korzystania z nocnika wymaga cierpliwości i pewnego poziomu czujności, aby przewidywać epizody korzystania z nocnika przez cały dzień, przynajmniej na początku.

Ale cały ten wysiłek niekoniecznie da dużo czasu. Dla niektórych rodziców o wiele łatwiej i wygodniej jest pozwolić dziecku trzymać się pieluch, dopóki nie nauczą się chodzić do toalety.

W jakim wieku możesz zacząć uczyć swoje dziecko nocnika?

To, jak młodo możesz rozpocząć naukę korzystania z nocnika, zależy w dużej mierze od tego, jak dobrze odczytujesz sygnały komunikacji niewerbalnej dziecka i od Twojego zaangażowania w podążanie za jego naturalnym harmonogramem. Na przykład, jeśli Twoje dziecko zwykle robi mocz rano lub po karmieniu, jest to początek wzorca, którego możesz użyć, aby spróbować komunikacji eliminacyjnej zamiast pieluch.

Czy marszczy twarz, robi się czerwony lub wydaje ciche chrząkanie przed numerem dwa? Daje ci wskazówki, dzięki którym możesz wprowadzić alternatywną opcję (toaleta!). Z drugiej strony, jeśli Twoje dziecko urodziło się z twarzą pokerzysty i ma pokręcony harmonogram, nauka korzystania z nocnika będzie ogromnym wyzwaniem.

Czy powinieneś szkolić dziecko w nocniku, czy najlepiej poczekać, aż stanie się niemowlakiem?

Zwolennicy wczesnego uczenia się na nocniku mogą twierdzić, że uczenie dziecka korzystania z toalety jest potencjalnie mniej frustrujące niż uczenie dziecka na nocniku, po prostu dlatego, że nauczanie odbywa się przed „strasznymi dwójkami” lub „podstępnymi trójkami”.

Jednak wczesny sukces nauki korzystania z nocnika zależy w dużej mierze od Twojego zaangażowania w dotrzymywanie harmonogramu i wrodzonego temperamentu Twojego dziecka. Jeśli dziecko naprawdę nie jest zainteresowane nauką korzystania z nocnika, niewiele możesz zrobić poza czekaniem na lata niemowlęcia.

Jak spróbować komunikacji eliminacyjnej z dzieckiem

Nie może ci powiedzieć, kiedy musi iść, a ty nie będziesz w stanie powiedzieć mu, co chcesz, żeby zrobił. Zamiast tego będziesz musiał wychwycić jego sygnały, że musi wysikać się lub zrobić kupę i działać zgodnie z nimi — dlatego nauka nocnikowania dziecka jest często określana jako komunikacja eliminacyjna.

A ponieważ maluch sika i robi kupę w pieluchę przez co najmniej rok przed rozpoczęciem nauki korzystania z nocnika, wiele z tego, czego się uczy, to porzucanie tych pieluch, podczas gdy dziecko, które rzadko lub nigdy nie nosi pieluchy, zaczyna od całkowitego inny punkt.

Postępuj zgodnie z tymi wskazówkami, jeśli próbujesz nauczyć swoje dziecko nocnika:

• Obserwuj i ucz się. Ponieważ tak wiele ćwiczeń związanych z korzystaniem z toalety, Twoje dziecko będzie polegać na Twojej zdolności do doprowadzenia go do nocnika na czas, aby z niego skorzystać, będziesz musiał dowiedzieć się, jakie są jego specjalne niewerbalne sygnały, gdy musi opróżnić pęcherz lub jelita . Zacznij zwracać szczególną uwagę na to, jak się zachowuje, gdy zmoczy lub zabrudzi pieluchę. Czy on się wierci lub wierci? Wykrzywić usta i skrzywić się czy dąsać się? Czy on chrząka lub wydaje inne dźwięki? Czy jego twarz robi się czerwona? Zauważ też, kiedy sika i robi kupę (po karmieniu? po drzemce?) i zapisz to, abyś mógł zacząć wyłapywać jego wzór.
• Zabierz go do toalety. Po ustaleniu jego wzorców i zachowań możesz zacząć od zabrania go do toalety lub nocnika (lub nawet małego wiadra), gdy tylko zobaczysz oznaki, że musi iść. Trzymaj go bezpiecznie na siedzeniu (oczywiście z gołym dnem).
• Daj sygnał. Kiedy sika lub robi kupę, zacznij wydawać dźwięk, który może nauczyć się kojarzyć z przerwami na nocnik, na przykład „sssssssssss”. Odzywaj się zawsze, gdy sika lub robi kupę, lub gdy tylko przewidujesz, że zaraz to zrobi. W ten sposób zacznie kojarzyć uczucie potrzeby załatwienia się zarówno z nocnikiem, jak i twoim sygnałem werbalnym. Możesz także nauczyć swoje dziecko sygnału języka migowego w łazience — zamknij dłoń (dłoń zwrócona ku sobie), umieść kciuk między palcem wskazującym a środkowym, a następnie potrząsaj ręką z boku na bok.
• Powtórz! Teraz trik polega na zachowaniu spójności. Jeśli to pomoże, ustal harmonogram przerwy na nocnik (na podstawie zapisów, które prowadziłeś w okresie obserwacji), a także obserwuj sygnały dziecka. Wbudowanie tak dużej przewidywalności, jak to możliwe, ułatwi ci to, a także pomoże twojemu dziecku wpaść w codzienny rytm.

Chociaż spójność jest tutaj rzeczywiście ważna, jest też miejsce na elastyczność. Jeśli obserwowanie objawów Twojego dziecka jest zbyt stresujące, gdy jesteś poza domem, włóż malucha w pieluchy przed wyjściem z domu.