• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Waarom vrouwen vaker broodbezorgers worden dan mannen en hoe ze hiermee om kunnen gaan

Na een reeks valpartijen vorig jaar, werd het duidelijk dat mijn moeder, die al tien jaar Parkinson had, niet langer veilig op zichzelf kon wonen. Mijn zus en ik zijn bij onze moeder ingetrokken om voor haar te zorgen en van de ene op de andere dag werden we wat wordt aangeduid als sandwichverzorgers, degenen die tegelijkertijd voor kinderen en bejaarde ouders zorgen.

Naast de zorg voor de 4- en 12-jarige kinderen van mijn zus, namen we ook de verantwoordelijkheid op ons om onze moeder te helpen met elk aspect van het dagelijks leven:koken, schoonmaken, wandelen en baden, om nog maar te zwijgen van het overnemen van coördinatie en vervoer van/naar alle medische afspraken en het afhandelen van al haar financiën en uitgebreide huisreparaties. Hoewel we het geluk hebben de man van mijn zus te hebben om te helpen, komen haar kinderen aan het eind van de dag nog steeds veel vaker naar haar toe dan hij als ze moe, ziek, hongerig zijn of hulp nodig hebben bij hun huiswerk. En hoewel onze moeder eraan gewend is geraakt dat hij haar helpt met veel taken gedurende de dag, als het op de badkamer aankomt, geeft ze er begrijpelijkerwijs de voorkeur aan dat een van haar dochters helpt.

Ons scenario is verre van zeldzaam. Volgens onderzoek uitgevoerd door professor Joseph Fuller van de Harvard Business School heeft 73% van alle werknemers in de VS een of andere vorm van mantelzorgverantwoordelijkheid, maar aangezien de meeste werkgevers de mantelzorgstatus niet bijhouden, bieden ze niet het soort voordelen dat zou deze werknemers goed ondersteunen. En hoewel uit het onderzoek van Dr. Fuller blijkt dat een derde van de mannen van baan verandert wanneer ze verzorgers worden, blijft het een feit dat vrouwen, vaker dan mannen, uiteindelijk dienen als sandwichverzorgers voor hun ouder wordende geliefden en kinderen.

Het verhaal over genderongelijkheid onder sandwichverzorgers

Volgens Sheila Moore, een gediplomeerd klinisch maatschappelijk werker bij het Pacific Neuroscience Institute, worden sandwichverzorgers vaak gedwongen om moeilijke beslissingen te nemen over het prioriteren van hun energie om voor hun gezin te zorgen. "Vaak geconfronteerd met ontmoedigende 'to-do'-lijsten en verantwoordelijkheden, offeren zorgverleners vaak hun eigen zorg en gezondheid op voor die van hun families", merkt ze op.

En hoewel Moore duidelijk is dat niet alle mantelzorgers zijn vrouwen, zegt ze, dat zijn ze nogal eens. Ze beschrijft het fenomeen als generatief, omdat de rol van verzorger standaard kan worden toegewezen aan een vrouw in het gezin. "Omdat vrouwen het personeelsbestand zijn betreden, is hun rol als moeder, dochter en verzorger niet in evenwicht gebracht", zegt Moore, die eraan toevoegt dat sandwichverzorgers, gedreven door carrière-eisen, gezinsverantwoordelijkheden en de zorg voor een ouder wordende ouder, risico lopen op depressie, angst en andere ernstige gezondheidsproblemen.

Nog erger:terwijl werkende moeders het nooit gemakkelijk hebben gehad, werd het tijdens de pandemie nog moeilijker om een ​​balans te vinden tussen carrière en privéleven. Uit een Women in the Workplace-onderzoek bleek dat een op de drie moeders overwoog om minder te gaan werken of het personeel helemaal te verlaten om thuis verantwoordelijkheden te kunnen dragen. En aangezien vrouwen nog steeds meer huishoudelijk werk doen dan mannen, kan het toevoegen van een onevenredig groot deel van de verantwoordelijkheden voor het geven van brood, vrouwen nog meer vatbaar maken voor een burn-out.

Vrouwelijke sandwichverzorgers illustreren de waarde — en de tol — van onbetaalde zorg

Eve Rodsky, de auteur van “Fair Play Life” en een van de mede-oprichters van het nieuw opgerichte Fair Play Policy Institute, heeft het culturele gesprek over de waarde van onbetaalde arbeid en zorg bestudeerd en aangekaart. Volgens Rodsky komt een groot deel van het probleem voort uit het feit dat de samenleving geen prioriteit geeft aan het ondersteunen van vrouwen bij hun zorgtaken, omdat daarvoor de erkenning nodig is dat zorgwerk waardevol is.

"Het komt de machthebbers ten goede dat vrouwen elk jaar wereldwijd 1,9 biljoen dollar aan onbetaalde arbeid verrichten", zegt Rodsky.

Rosalina Colón, een kapper en alleenstaande moeder van drie kinderen in Milwaukee, is een van deze onbetaalde verzorgers. Colón ervaart zowel vrouwspecifieke uitdagingen als die welke uniek zijn voor Spaanse verzorgers, zoals het hebben van een bijzonder sterk plichtsbesef om voor bejaarde ouders te zorgen.

Niet alleen was de zorg voor haar bejaarde moeder, die aan dementie lijdt, fysiek en emotioneel uitputtend voor haar, maar ze maakte zich ook zorgen over de gevolgen voor haar kinderen. "Een van mijn (13-jarige) dochters ging niet meer uit met haar vrienden omdat ze zich zo schuldig voelde om oma alleen thuis te laten", legt Colón uit. Terwijl deze dochter zich gedwongen voelde om dicht bij haar abuela te blijven , begon haar 7-jarige broer zich terug te trekken en werd jaloers dat oma veel van de aandacht opeiste die hij vroeger kreeg.

Gezonde copingstrategieën voor sandwichverzorgers

Christine Maxwell, een gediplomeerde klinische professionele counselor bij het Ben Gordon Center van Northwestern Medicine in Greater DeKalb County, Illinois, zegt dat wanneer zorgverleners prioriteit proberen te geven aan zelfzorg, ze de neiging hebben schuld en schaamte te ervaren. Ze benadrukt hoe belangrijk het is dat zorgverleners de tijd nemen om voor zichzelf te zorgen als ze dat nodig hebben - wat zowel de zorgverlener als de persoon of mensen voor wie ze zorgen ten goede komt.

"Als we constant uit onze beker in de bekers van anderen schenken, wordt onze beker uiteindelijk leeg", zegt Maxwell. "Als we zelfzorg en gezond omgaan als prioriteit stellen, zullen we onze beker kunnen vullen en onszelf en anderen beter kunnen helpen."

Terwijl leunend op familieleden voor ondersteuning, hulp inhuren, praten met een therapeut en vrij nemen om een ​​massage te krijgen, geweldige manieren zijn waarop sandwichverzorgers stress kunnen beheersen, erkent Maxwell dat het een uitdaging kan zijn om afstand te doen van uw verantwoordelijkheden naar een ouder wordende geliefde een en kinderen. Als zodanig moedigt ze zorgverleners aan om enkele van de volgende zelfzorg- en copingstrategieën in hun normale routines op te nemen.

• Speel je favoriete muziek af terwijl je taken voltooit of stop met wat je aan het doen bent om naar een geweldig nummer te luisteren
• Als je boodschappen doet in de stad, stop dan een paar minuten tussen de winkels om te staan ​​en de zon op je huid te voelen.
• Pauzeer voordat u een moeilijke taak uitvoert.
• Vertraag jezelf opzettelijk en concentreer je op de ademhaling.
• Aan het einde van een stressvolle dag, concentreer je op pijnlijke spieren door ze aan te spannen en te ontspannen als een vorm van progressieve spierontspanning.

Volgens Maxwell kun je, als je van plan bent om zelfs maar kleine momenten van zelfzorg in je dag op te nemen, je houding veranderen - en je verjongd voelen. Vrouwen zijn misschien niet de enigen die voor zowel bejaarde ouders als kinderen zorgen, maar ze komen vaker in deze situatie terecht, dus het is vooral belangrijk dat ze in de zorg voor zichzelf kunnen werken.

Waar het op neerkomt:vaker wel dan niet, zijn vrouwen degenen die deze zware strijd aangaan. Hoewel we als samenleving meer oplossingen nodig hebben, moet iedereen die met deze strijd wordt geconfronteerd weten dat ze verre van alleen zijn en dat er middelen zijn om de last te verlichten.

En voor iedereen die misschien een vrouw kent die een broodjesverzorgster is, weet dat helpen op de kleinste manier zinvoller is dan je je kunt voorstellen. Je kunt haar helpen om dat moment van ontspanning te vinden dat misschien wel het beste deel van haar dag is, van offergaven tot babysitten, boodschappen doen of zelfs langskomen om een ​​heleboel afwas te doen.