• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Uczenie małych dzieci, jak spać w pojedynkę

Sen jest ważny, aby ułatwić życie całej rodzinie. Brak wystarczającej ilości snu może prowadzić do wielu innych problemów z małymi dziećmi, takich jak napady złości, załamania nerwowe, zepsucie i nieprzyjemne zachowanie. Jeśli chodzi o wyrabianie dobrych nawyków snu u malucha, im wcześniej zaczniesz, tym lepiej.

Niektórzy rodzice nie zdają sobie sprawy, że nawyki, na które pozwalają, a nawet zachęcają, mogą prowadzić do problemów ze snem. Gdy te nawyki się rozwiną, wprowadzenie zmian może być trudne. Ale nie jest to niemożliwe iz pewnością warte wysiłku. Będzie łatwiej dziecku i rodzicom, jeśli podstawowe zasady i procedury dotyczące snu zostaną ustalone wcześniej, aby uniknąć późniejszych problemów.

Powiązania snu małego dziecka

Skojarzenie ze snem to wszystko, co maluch lub dziecko łączy z pójściem spać. Może to być przedmiot, taki jak smoczek, koc lub wypchane zwierzę. Lub może to być czynność, taka jak kołysanie, karmienie piersią lub spanie obok rodzica. Dzieci zaczynają tworzyć skojarzenia związane ze snem bardzo wcześnie. Jeśli maluch jest przyzwyczajony do zasypiania podczas karmienia piersią, brania butelki lub kołysania do snu, będzie to skojarzenie za każdym razem, gdy nadejdzie pora snu.

Niektóre skojarzenia związane ze snem są zdrowe i mają kluczowe znaczenie dla ustalenia rutyny przed snem, tak aby umysł i ciało dziecka były gotowe do snu. Rodzice mogą dać maluchowi ciepłą kąpiel, umyć zęby, wspólnie poczytać bajkę, przygasić światło, zaśpiewać piosenki lub zrobić cokolwiek, co pomoże wskazać, że zbliża się pora snu.

Inne skojarzenia ze snem mogą powodować problemy. Jeśli maluch musi mieć butelkę mleka, aby zasnąć, na początku może się to wydawać w porządku. Ale później staje się to niezdrowe, ponieważ powoduje powstawanie ubytków lub jest źródłem dodatkowych kalorii, których maluch tak naprawdę nie potrzebuje.

Lub spanie w pokoju dziecka mogło wydawać się jedyną opcją, aby położyć dziecko do łóżka, ale prawdopodobnie oznacza to, że nie śpisz dobrze w nocy. Zastanów się, czy skojarzenie ze snem niekorzystnie wpływa na sen Twojego dziecka, Twój własny lub innego członka rodziny lub opiekuna.

Problemy z dzieleniem łóżka

Dzielenie łóżka (znane również jako łóżko rodzinne) to gorąco dyskutowana kwestia, która może przekroczyć granicę między zdrowymi i niezdrowymi nawykami i skojarzeniami dotyczącymi snu. Niektórzy eksperci ds. rodzicielstwa twierdzą, że dobrze zrobione dzielenie łóżka z dzieckiem jest całkowicie bezpieczne i zdrowe.

Ale inni, w tym Amerykańska Akademia Pediatrii, zalecają „współdzielenie pokoju” zamiast dzielenia łóżka jako bezpieczniejszą opcję, aby być blisko dziecka, ale zapobiegać ryzyku przypadkowego zaśnięcia na dziecku lub przykrycia dziecka prześcieradłem i koce.

Jednak nawet jeśli dzielisz łóżko w bezpiecznym środowisku, może to nie być najlepszy wybór dla wszystkich zaangażowanych. Ty lub Twój partner możecie zauważyć, że Wasze nawyki dotyczące snu zostały zakłócone przez dziecko, przez co nie śpicie wystarczająco długo. Dziecko również może ucierpieć.

Dzielenie łóżka skutecznie umieszcza dziecko w harmonogramie snu/budzenia osoby dorosłej. Kładąc się spać później i budząc się w tym samym czasie, co Ty, Twoje dziecko nieuchronnie zostanie pozbawione 13 godzin snu na noc, których potrzebuje wiele małych dzieci.

Maluchy, które nie śpią w nocy, mogą zrekompensować stratę zasypianiem w samochodzie, podczas posiłków lub wszędzie tam, gdzie jest okazja do drzemki. Chociaż może wydawać się przydatne, aby maluch dużo spał w ciągu dnia, ten harmonogram drzemek może zakłócać inne zajęcia rodzinne.

Naprawianie negatywnych skojarzeń snu

Naprawienie problemu ze snem malucha nie jest łatwe, ale nie jest niemożliwe. Po rozwiązaniu wszyscy członkowie rodziny będą lepiej wypoczęci. Zanim zaczniesz, upewnij się, że wszyscy opiekunowie w domu są na tej samej stronie na temat snu Twojego dziecka.

Będziesz wtedy musiał zmienić swoje postrzeganie tego, kto rządzi. Rodzice małych dzieci często wpadają w tę pułapkę, zwłaszcza jeśli rodzic nagle „poddaje się” napadom złości lub uporczywym zachowaniom dziecka.

Chociaż czasami kontrolowanie małych dzieci może wydawać się niemożliwe, zadaniem rodzica jest ustalanie i utrzymywanie granic wokół rutyny i harmonogramów snu. Rodzice wyrządzają dzieciom krzywdę, gdy pozwalają im robić to, co chcą, tylko dlatego, że są głośniejsze, płaczą lub są uparte. Aby naprawić negatywne skojarzenia ze snem:

• Pozwól maluchowi wybrać książkę, piżamę i pluszaka w ramach rutyny.
• Zbliżając się do pory snu, utrzymuj ciche światła i ciche głosy.
• Zrób plan i konsekwentnie go realizuj.
• Ustaw rutynę przed snem, która w końcu stanie się nawykiem.
  

Umożliwienie dzieciom dokonywania wyborów przed snem, w tym tego, w co się ubrać i jakich rytuałów należy przestrzegać, pomaga im czuć się tak, jakby miały większą kontrolę nad sytuacją.

Samotne spanie dziecka

Jeśli maluch ma problemy ze snem, powiedz mu, że musi pozostać w łóżku i spać. Bądź stanowczy. Po ustaleniu oczekiwań nadszedł czas, aby powiedzieć dobranoc i wyjść z pokoju. Istnieje kilka wskazówek, które mogą pomóc.

Skuteczna komunikacja

Jeśli maluch wydaje się niepewny lub płacze, gdy wychodzisz, ustnie zapewnij je, że jesteś na końcu korytarza, ale musi pozostać w łóżku. Jeśli maluch wstanie z łóżka, musisz je zabrać i fizycznie położyć z powrotem do łóżka. Zrób to bez mówienia, kłótni lub robienia z tego wielkiej produkcji.

Maluch usłyszy raczej Twój ton niż słowa, więc unikaj podnoszenia tonu głosu lub szybszego mówienia. Zachowaj uspokajający ton i staraj się unikać napięcia na twarzy lub postawie.

Możesz być w stanie położyć je z powrotem do łóżka i wyjść z pokoju, a zrozumieją, że nadszedł czas na sen, a ty masz na myśli interesy. Jednak maluch może cię przetestować. Zabieraj je z powrotem, w kółko, aż zostaną.

Zachowaj spokój, ale wytrwaj

Jeśli maluch natychmiast wyjdzie za tobą z pokoju, zamiast czekać, aż wyjdziesz z łóżka, spróbuj usiąść na podłodze lub na krześle w pokoju. Bądź blisko łóżka, aby fizycznie uspokoić ich o swojej obecności i aby móc je łatwo odłożyć z powrotem bez zmęczenia.

Ale nie wchodź do łóżka ani nie pozwalaj dziecku siedzieć na kolanach lub wstawać z łóżka. Powiedz im tylko raz, że zamierzasz tam siedzieć i że muszą pozostać w łóżku.

Nie mów już więcej — po prostu przeczekaj. Nie kładź się spać na podłodze obok łóżka ani nie wchodź do łóżka, bez względu na to, jak kuszące może to być. Kiedy maluch śpi, wyjdź z pokoju.

Ucząc dzieci samodzielnego spania, najtrudniejszy jest pierwszy tydzień. Ale jeśli robisz to konsekwentnie, utrwalenie się nowego nawyku snu nie powinno zająć więcej niż dwa do trzech tygodni.

Radzenie sobie z płaczem

Scena malucha jest pełna emocji. Niektóre dni to przejażdżka kolejką górską ze wszystkimi ekstremalnymi reakcjami emocjonalnymi, jakie może mieć maluch. Wiele z tych odpowiedzi nie jest rozsądnych ani uzasadnionych, ale dla malucha są one bardzo realne. Jako rodzic bardzo ważne jest, aby nauczyć dziecko radzić sobie w trudnych sytuacjach emocjonalnych i lepiej wychodzić po drugiej stronie.

Kiedy próbujesz przełamać niezdrowe skojarzenie ze snem, twoje dziecko może płakać, ale nie wyrządza to szkody, o ile jesteś obecny, aktywny i reagujesz. Może nie czuć się dobrze, ale dla malucha twoje czyny przemawiają głośniej niż słowa. Twoja obecność w pobliżu podczas snu reaguje.

Wzmocnij to, mówiąc maluchowi każdej nocy, że jesteś na końcu korytarza. Zostanie wzmocniona, nawet jeśli będziesz musiał z nimi siedzieć przez kilka tygodni, aż zrozumieją, że masz na myśli to, co mówisz. Twoje dziecko jest bezpieczne w swoim pokoju i w głębi duszy wiesz o tym. Jeśli płaczą, fakt ten się nie zmienia. Twój maluch jest nadal bezpieczny, a Ty nadal jesteś w pobliżu.

Słowo od Verywell

Pomagasz dziecku poradzić sobie z trudnym zadaniem stania się bardziej niezależnym i samodzielnego uczenia się spania. Poświęć kilka chwil w ciągu dnia, aby z nimi o tym porozmawiać.

Zaoferuj dziecku dużo przytulania i miłości w ciągu dnia. Powiedz im, jak bardzo jesteś z nich dumny za każdym razem, gdy robią krok w kierunku samodzielnego spania. Zwróć uwagę na ich postępy i poświęć trochę czasu na wysłuchanie, kiedy wyrażają dumę z siebie. Niektóre małe dzieci są zaskoczone, gdy osiągają rzeczy, które na początku uważały za zbyt trudne.