• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Zaufaj swojemu instynktowi przy zatrudnianiu opiekuna

Nic nie jest ważniejsze niż ochrona dzieci przed krzywdą. To największa odpowiedzialność rodzicielska. Kiedy rodzice powierzają swoje dzieci opiekunowi, jest to również największy obowiązek opiekuna. Zachowaj otwartość podczas zatrudniania niani lub opiekunki, przekazując wszelkie obawy dotyczące bezpieczeństwa i regularnie je wzmacniając. Nawet jeśli Twoja potencjalna niania ma duże doświadczenie, znakomite rekomendacje i wszystko dobrze wygląda na papierze, wsłuchaj się w swój wewnętrzny głos. Jeśli mówi ci, że coś jest nie tak, zaufaj mu!

Dowiedz się więcej o instynktach i co zrobić, jeśli uważasz, że coś jest nie tak. Eksperci odpowiadają na pięć kluczowych pytań, które należy zadać sobie na temat instynktów.

1. Czy możesz zaufać swojemu instynktowi?

Kathy Kolbe, ekspertka od ludzkich instynktów i autorka „Powered by Instinct:5 Rules for Trusting Your Guts”, mówi, że nasze „instynkty rzadko się mylą”. A jeśli chodzi o instynkt macierzyński, twoje początkowe wrażenia powinny mieć większy wpływ na to, jak reagujesz na osobę lub sytuację.

„Instynkt macierzyński nie jest mitem ani prostym zwrotem” – mówi Chinthani Perera-Lunemann, ekspert ds. opieki nad dziećmi i założycielka Mom to Moms Advisor. „To fakt naukowy i nie bez powodu istnieje w prawdziwym świecie. Jeśli podczas rozmowy z nianią czujesz, że coś jest „nie tak” lub nie tak, nie ignoruj ​​tego — to jest twój instynkt, aby chronić twoje dziecko”.

2. Dlaczego czy tak wielu ludzi odgaduje instynkty?

Kolbe zauważa, że ​​trudno jest odróżnić wewnętrzne, instynktowne komunikaty od komunikatów, które wbijano do nas od dzieciństwa. „Ten wewnętrzny głos jest często zastępowany przez nagranie wiadomości, które często wpajano nam od najmłodszych lat” – mówi.

Innym powodem, dla którego wiele osób nie słucha wewnętrznego głosu, jest to, że strach przed wyglądaniem na głupiego, osądzającego lub pochopnego obezwładnia chęć do działania. Ramani Durvasula, profesor psychologii na Kalifornijskim Uniwersytecie Stanowym w Los Angeles, zauważa, że ​​„Zdecydowanie zbyt często 'wypowiadamy się' z naszych instynktów – czując, że jesteśmy 'zbyt krytyczni, zbyt krytyczni' – a to jest często znane ostatnie słowa. Zdolność naszego mózgu do przewidywania szkód w środowisku może być niesamowita”.

3. Czy powinienem kiedykolwiek powstrzymać się od zaufania swojej intuicji?

„Ogólnie rzecz biorąc, instynkty są sygnałem ostrzegawczym, że coś nie jest w porządku – a ja jeszcze nie spotkałem osoby, która powiedziała:„O rany, żałuję, że nie zaufałam mojemu instynktowi” – ​​mówi Durvasula, dodając że „jeśli chodzi o dzieci, błądzenie po stronie konserwatyzmu – nadmiernej ostrożności, zwłaszcza gdy chodzi o opiekunów z zewnątrz – jest po prostu zdrowym rozsądkiem. Mógłbyś odrobić na kimś całą swoją pracę domową, ale jeśli twoje pająkowe zmysły mówią:„To nie jest w porządku”, to nie tylko komunikacja ma kluczowe znaczenie, czasami wystarczy wskoczyć”.

To powiedziawszy, jeśli zauważysz, że ciągle odrzucasz opiekunów i jesteś nadmiernie podejrzliwy wobec wszystkich, z którymi się spotkasz, być może będziesz musiał ocenić swoje reakcje.

„Zacznij od pytania, czy naprawdę instynktownie dotyczy opiekunów, czy też prawdziwy konflikt dotyczący czegoś innego”, sugeruje Durvasula, przytaczając powody, takie jak niechęć utraty roli mamy lub ambiwalencja co do powrotu do pracy jako możliwych wyzwalaczy. „Jednak ogólnie rzecz biorąc — te instynkty coś nam mówią — więc zaufaj im”.

4. Jak powinienem reagować na reakcje jelit?

„Niektóre z tych uczuć pojawiają się podczas rozmowy z nianią lub opiekunem z powodu odpowiedzi, którą mogą udzielić lub sposobu, w jaki ją dostarczyli”, mówi Perera-Lunemann. „Podczas rozmowy kwalifikacyjnej bądź dokładny. Zadawaj pytania uzupełniające i pytaj o dalsze wyjaśnienia, jeśli nie rozumiesz w pełni odpowiedzi lub podejścia”.

Jeśli po zadaniu pytań i komunikacji nadal czujesz się nieswojo, Debra Smiley Holtzman, ekspertka ds. bezpieczeństwa dzieci i autorka bestsellerów „The Safe Baby:A Do-Yourself Guide to Home Safety and Healthy Living”, mówi, że powinieneś „zaufać zarówno głowę, jak i uczucia. Jeśli twoje przeczucie mówi, że coś jest nie tak, nie zatrudniaj i/lub dalej wykorzystuj tej osoby do pilnowania swojego dziecka”.

5. Jak przekazać mojemu opiekunowi utrzymujące się obawy?

Komunikacja jest kluczowa i nigdy nie należy zakładać, że Twój opiekun interpretuje bezpieczeństwo tak, jak Ty. Durvasula sugeruje rodzicom:„Przeliteruj to wszystko i zapisz to wszystko. Pozostań w stałym kontakcie, dopóki nie upewnisz się, że spełniasz swoje standardy. Z biegiem czasu twoje instynkty pozwolą na delikatny taniec odpuszczania — ale początkowo — zbyt wiele informacji jest w porządku”. Jeden główny punkt, który Durvasula podkreśla, nigdy nie zakłada. „To w tych niejasnych przestrzeniach komunikacyjnych pojawiają się problemy. A jeśli coś jest nie tak, zajmij się tym natychmiast, to jedyny sposób na wprowadzenie trwałej zmiany”.

Pomimo dokładnych kontroli przeszłości, referencji, a nawet dni próbnych, w których jesteś w domu i obserwujesz nową opiekunkę, jeśli twój wewnętrzny instynkt wciąż macha czerwonymi flagami, nie powinieneś tego ignorować. W końcu nic nie jest ważniejsze niż upewnienie się, że Twoje dzieci są całkowicie bezpieczne.