• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

5 sposobów na utrzymanie silnego związku, gdy nowe rodzicielstwo staje się stresujące

Tak wiele młodych mam może czuć się zdesperowanych, uwięzionych i załamanych, nie tylko jeśli chodzi o związek z partnerem, ale także jeśli chodzi o poczucie własnej wartości. Urodzenie dziecka to ogromna zmiana, na którą przygotowanie może być trudne, bez względu na to, jak dużo badasz i czytasz.

Nieuchronnie zmieni to twoje relacje z partnerem i na pewno zakwestionuje samokierujący się, kochający wolność paradygmat, który znasz, zwłaszcza jeśli jesteś pracującą mamą i wspinasz się po drabinie korporacyjnej. Bycie nową mamą może być co najmniej stresujące. Jeśli doświadczasz tych uczuć, porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby uzyskać potrzebną pomoc.

Na razie oto pięć sposobów na utrzymanie silnego związku (nawet gdy rodzicielstwo staje się stresujące!):

1. Wyznacz naczelny smoczek.

Twój partner jest twoim głównym smoczkiem. Jeśli karmisz piersią, masz pracę na pełen etat, która wymaga odpoczynku, płynów i cierpliwości, aby się uczyć i doskonalić. Jesteś głównym żywicielem. W ramach tej pracy wykonasz sprawiedliwy udział w uspokajaniu, ale twój partner powinien przejąć inicjatywę w uspokajaniu, abyś mógł wypełnić swoją główną misję:karmienie dziecka.

2. Uświadom sobie, że nie jesteś magikiem.

Kiedy moje dziecko płakało w wieku 6 tygodni, a ja karmiłem ją, kołysałem, uciszałem i kołysałem godzinami bez końca, potrzebowałem kolejnej pary rąk, żeby dać mi spokój. Co ważniejsze, potrzebowałem kogoś, kto przejmie na chwilę mentalną i emocjonalną kontrolę. Co dwa rozwiązywacze problemów, to nie jeden.

Kiedy nauczyłem się prosić o pomoc — zwłaszcza, gdy byłem najsłabszy fizycznie i emocjonalnie — zauważyłem, że inni wokół mnie przyjęli więcej i ostatecznie staliśmy się potężnym zespołem. Nigdy nie bój się wyciągnąć ręki, jeśli walczysz. Jest pomoc i nadzieja, nawet jeśli nie zawsze tak jest.

3. Zaakceptuj różnice.

Zaakceptuj, że ty i twój partner możecie być rodzicami inaczej. Prawdopodobnie zawsze robiłeś wiele rzeczy inaczej; Twoje różnice po prostu nie były tak oczywiste, jak wkrótce będą. Będziesz próbował połączyć siły i stworzyć spójność dla swojego malucha, a Twoje pomysły dotyczące najlepszego sposobu na zrobienie tego będą przez pewien czas (lub w większości) inne.

Możesz polubić różne butelki; możesz pomyśleć, że niektóre zabawki są lepsze od innych. Możesz nawet mieć inny sposób na omówienie, które butelki lub zabawki są najlepsze!

4. Rozpoznaj mocne i słabe strony.

Rodzicielstwo to równowaga zadań i obowiązków, a jeden partner może mieć więcej umiejętności lub cierpliwości dla niektórych z nich.

Zamiast oceniać lub porównywać wkłady, poznaj supermoce rodzicielskie swojego partnera. Wszyscy wnosimy niesamowite rzeczy do naszych partnerstw rodzicielskich. Widzę w klinice wszystkich rodzajów rodziców – analitycznych, którzy zadają mnóstwo szczegółowych pytań, skoncentrowanych na badaniach warunkowych poszukujących dowodów za zaleceniami pediatrycznymi i wyluzowanych rodziców, którzy pozwalają, by stres związany z wczesnym wychowywaniem łatwo zniknął z pleców. Wszyscy mamy coś, co przynosimy do stołu.

Twój partner może być świetny w rozwiązywaniu problemów ze snem, podczas gdy ty jesteś mistrzem kąpieli dla dzieci. Jeśli będziesz dzielić i zwyciężać zgodnie z rzeczami, w których jesteś z natury dobry, będziesz silniejszą drużyną.

5. Od samego początku zachęcaj partnera do zaangażowania.

Wydaje się, że kiedy wzmocniliśmy pozycję kobiet w miejscu pracy jak w domu, zmieniając na zawsze współczesne macierzyństwo, zapomnieliśmy o edukowaniu mężczyzn, jak zmienić ich spojrzenie na współczesne ojcostwo. Pomyśleliśmy, że po prostu dostosują się bez żadnego wysiłku i przygotowania, magicznie wykwalifikowani i znający się na wszystkim, kochanie. Dodaj do tego przydomki „pan mama” i medialne wizerunki bezradnych ojców przedzierających się przez rodzicielstwo — nie jest niespodzianką, że wielu ojców, których widzę, nie ma pewności, gdzie dokładnie pasują do nowego paradygmatu rodzicielskiego.

Znam kilku niesamowitych ojców. Jednym z nich jest mój mąż. Jednak patrząc wstecz, powiedział, że czuł się tak, jakby nie wiedział, czego się spodziewać, jeśli chodzi o typowe zachowanie dziecka i zdecydowanie nie czuje się gotowy do objęcia przewodnictwa w opiece nad noworodkami. Na pewno nie pomogło to, że jego żona jest pediatrą. Założył, że będę wiedziała wszystko, jeśli chodzi o wychowywanie dziecka, i pomyślał, że chcę objąć przewodnictwo w opiece nad dzieckiem. Jednak im więcej spotykam tatusiów, tym bardziej wielu czuje to samo.

Pomyśl więc:w jaki sposób włączamy tatusiów do procesu wczesnej opieki nad dzieckiem? Jak my, jako przyszłe mamy, zachęcamy je do bycia równymi graczami, gdy wychowujemy nasze małe dzieci? Efekt końcowy pomoże im poczuć się lepiej przygotowanymi na przyjęcie ojcostwa, a dodatkowe zaufanie może poprawić twój związek.