• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

5 skutecznych działań promujących równość w szkole Twojego dziecka

Wyobraź sobie troje dzieci podchodzących do stołu na obiad. Jedno dziecko siedzi i jest gotowe do jedzenia. Inne dziecko też siedzi, ale jego krzesło jest niestabilne i obawiają się, że może się złamać. Drugie dziecko w ogóle nie ma miejsca. Teraz wyobraź sobie, że stół reprezentuje klasę, a obiad przedstawia program edukacyjny. Spośród tych dzieci tylko jedno z nich ma to, czego potrzebuje, aby przyjąć to, co otrzymało, bez barier negatywnie wpływających na to doświadczenie. Równość mówi, aby upewnić się, że każde dziecko ma taką samą ilość czasu na jedzenie i otrzymuje ten sam lunch. Jednak kapitał własny gwarantuje, że każda osoba ma zasoby, których potrzebuje, aby najpierw pokonać te bariery.

Rodzice mogą odegrać ważną rolę w pracy, którą należy wykonać, aby osiągnąć równość w szkołach, mówi Cheryl Broadnax, była kuratorka szkół publicznych w Cincinnati i starszy dyrektor ds. doskonalenia dzielnic w StriveTogether. „Tę pracę należy wykonać, przeprowadzając prawdziwe rozmowy między rodzicami, uczniami i społecznością, które generują realne rozwiązania barier, a także należy podejmować działania i mierzyć ich sukces” – mówi.

Oto pięć sposobów, w jakie możesz pomóc budować sprawiedliwość w swoim okręgu szkolnym, niezależnie od tego, czy masz czas, pieniądze, czy kontakty.

1. Najpierw rozważ najbardziej zmarginalizowanych uczniów

„Rodzice mający dobre intencje mogą stwarzać uczniom naprawdę nierówne sytuacje” — mówi Kathryn Broullire, nauczycielka w szkole średniej z obszaru metropolitalnego Waszyngtonu i matka dwójki dzieci. Na przykład Broullire mówi, że rodzice mogą koordynować wycieczkę w terenie, która wymaga od uczniów uiszczenia opłaty za wstęp. „Może to być symboliczna opłata dla większości rodzin, ale w przypadku niektórych rodzin nie jest to możliwe” – mówi. „To nie tylko stawia ucznia w sytuacji, że nie jest w stanie skorzystać z kolejnej okazji edukacyjnej, ale także wyklucza go jako dziecko, którego nie stać na wycieczkę w terenie”.

Jako rodzice jesteśmy naturalnie przyzwyczajeni do obrony własnych dzieci, ale Broullire mówi, że rodzice, a mianowicie ci, którzy mają powiązania społeczne, powinni zmienić sposób myślenia na potrzeby najbardziej zmarginalizowanych uczniów, gdy mają taką możliwość podejmować decyzje w klasie. Broullire sugeruje rodzicom zaangażowanym w podejmowanie decyzji lub będącym częścią stowarzyszenia rodzic-nauczyciel-uczeń, na przykład, sprawdzenie tych decyzji, zadając kilka pytań:„Jak uczeń BIPOC zareagowałby na decyzję podjętą właśnie przez PTSA? Student LGBTQ? Student w biedzie?” Jeśli odpowiedź brzmi „niekorzystnie” lub stwarza kolejną przeszkodę dla marginalizowanych uczniów, jest to niesprawiedliwa decyzja.

2. Przekaż dalej

Szkoły w USA otrzymują niewielkie fundusze od rządu federalnego. W większości stany decydują o finansowaniu okręgów szkolnych. Najpopularniejszą formułą finansowania szkół są podatki od nieruchomości. W dzielnicach, w których mieszka duży odsetek uczniów o niskich dochodach i uczniów kolorowych, mniej pieniędzy przeznacza się na szkoły dla doświadczonych nauczycieli, książek i innych zasobów. Krótko mówiąc, jeśli chodzi o jakość edukacji, pieniądze mają znaczenie.

Rodzice mogą wnieść wkład lub rozpocząć zbiórkę pieniędzy, która przekazuje pieniądze bezpośrednio rodzinom potrzebującym komputerów lub innego sprzętu, książek, dostępu do Internetu, a nawet opieki nad dziećmi. Najmniej skomplikowanym sposobem przekazywania darowizny bezpośrednio potrzebującym rodzinom jest założenie funduszu pomocy wzajemnej. Fundusze pomocy wzajemnej, zwykle w formie internetowego arkusza kalkulacyjnego lub platformy, pozwalają ludziom wymienić swoje trudności i potrzeby, a osoby, które chcą dać darowiznę, mogą wyszukać i wybrać rodzinę, której chcą przekazać darowiznę. Rodzice mogą również rozpocząć lub wykorzystać fundusze pomocy wzajemnej, aby przekazać żywność, ubrania lub książki i inne przybory szkolne.

Wszędzie tam, gdzie istnieją finansowe bariery w edukacji, pieniądze są mile widzianym sposobem na ich pokonanie. Nawet na poziomie indywidualnym Broullire mówi, że rodzice mogą coś zmienić, płacąc dalej. „Jednym z największych sposobów, w jaki rodzice, którzy mają zasoby, mogą tworzyć sprawiedliwe środowiska, jest przekazywanie pieniędzy tym, którzy nie mają takich samych możliwości”, mówi. „Można to potraktować w delikatny, odpowiedni sposób. Jeśli na przykład płacisz za prywatne korepetycje SAT, rozważ opłacenie innego ucznia, który nie jest w stanie zapłacić za ten kurs. Broullire sugeruje koordynację takich darowizn za pośrednictwem doradców szkolnych, którzy wiedzą, którzy uczniowie są w potrzebie i mogą poufnie dopasować wyznaczoną darowiznę do odpowiedniego ucznia.

3. Poświęć swój czas

„Jako czteroletnia mama, która stara się również rozwijać własny biznes, czas jest moim najcenniejszym zasobem i często muszę sobie przypominać, jak ważne jest znalezienie czasu na bycie aktywnym uczestnikiem w edukacji moich dzieci” – mówi Alexandra Fung, dyrektor generalna Upparent, która mieszka w aglomeracji Chicago.

Nie chodzi tylko o poświęcenie czasu w okręgu szkolnym; chodzi o zainwestowanie czasu w upewnienie się, że w tym procesie słychać zróżnicowaną grupę głosów. Fung mówi, że grupy rodziców powinny odzwierciedlać różnorodność w społeczności, zauważając:„Każda z naszych rodzin jest wyjątkowa, więc każdy rodzic, który aktywnie uczestniczy w PTA lub podobnej grupie rodziców, dodaje ważną perspektywę do decyzji podejmowanych w naszych szkołach”.

Pracujące rodziny również potrzebują opieki nad dziećmi. Aby wesprzeć niedocenianych uczniów i zwiększyć sprawiedliwość edukacyjną, zorganizuj grupę lub spółdzielnię rodziców, którzy będą wolontariuszami w zakresie opieki nad dziećmi lub korepetycji po szkole.

4. Poproś o wyświetlenie liczb

Ameena Payne, wykładowca uniwersytecki w Melbourne w Australii, wie z doświadczenia, że ​​nierówności rasowe w szkołach są napędzane jedynie przez różnice rasowe w działaniach dyscyplinarnych. Kiedy okręg szkolny, który ukończyła w Urbana w stanie Illinois, zobowiązała się do równości rasowej, chciała ich tego dotrzymać, więc poprosiła o liczby.

Badania pokazują, że funkcjonariusze w szkołach nieproporcjonalnie wpływają na uczniów czarnoskórych i rdzennych mieszkańców, a także uczniów niepełnosprawnych. Payne chciała zobaczyć, jak bardzo jej dawny okręg szkolny był zaangażowany w sprawiedliwość, więc skorzystała z Ustawy o wolności informacji, aby zażądać podziału pieniędzy okręgu wydanych na urzędników ds. zasobów szkolnych. Opierając się na zebranych przez nią informacjach, mówi:„[Okręg] powinien ponownie rozważyć, w jaki sposób wykorzystują pieniądze na edukację”. Odkryła, że ​​jej były okręg szkolny wydawał 275 000 dolarów rocznie na funkcjonariuszy — pieniądze, które nie trafiają do pedagogów szkolnych, pracowników socjalnych i innych zasobów, które mogą pomóc niedocenianym uczniom.

Poprosiła również o podanie wskaźników zawieszeń i aresztowań studentów. Liczby pokazały, że czarni studenci są zawieszani w wyższych stawkach niż biali. Payne ma nadzieję, że ujawni te dane i pociągnie okręg do odpowiedzialności za odwrócenie tej dysproporcji dyscyplinarnej, znanej również jako rurociąg ze szkoły do ​​więzienia.

„Musimy dążyć do bardziej sprawiedliwych przestrzeni, skupiając się mniej na praktykach karnych, ale zamiast tego na podejściach naprawczych”, mówi. Mówi, że liczby pomagają posunąć rozmowę do przodu i dają społeczności coś namacalnego do śledzenia.

Broadnax mówi, że po zidentyfikowaniu obszarów, w których istnieją rozbieżności, nadszedł czas, aby „wykorzystać te informacje i wszelkie znalezione jasne punkty, aby wprowadzić zmiany”. Zbadanie obowiązujących zasad, które utrwalają negatywne wyniki dla niedocenianych uczniów i nawiązanie współpracy z organizacjami dla studentów zajmujących się kolorem w celu wspólnego projektowania, to świetne miejsca na początek, mówi. „Wymaga dodawania i wzmacniania strategii z kapitałem w centrum. Może to oznaczać poważne zmiany i zmiany”.

W rzeczywistości prośba Payne o twarde dane spowodowała, że ​​rada miejska Urbana przegłosowała ponowne rozważenie, ile pieniędzy okręgu szkolnego przeznacza się na opłacenie urzędników ds. zasobów szkolnych — ruch, który ma nadzieję, spowoduje poprawę zdrowia psychicznego zamiast tego zasoby dla studentów.

5. Normalizuj celebrowanie nietradycyjnych sukcesów

Bill Lennan, współtwórca programu nauczania społeczno-emocjonalnego HAERT, co oznacza szkolenie na temat szczęścia, świadomości (samo) i odporności emocjonalnej, ma licealistę i studenta. To, czego nauczył się dzięki rodzicielstwu i jako pedagog, to to, że „kontekst jest krytyczny” dla uczniów. Nie wszyscy uczniowie znajdują znaczenie lub nawet odnoszą się do szkolnego programu nauczania.

Wspomina, jak jeden z jego kolegów z college'u uczęszczał na wyrównawcze kursy czytania. Zajęcia wyrównawcze z czytania pomagają nadrobić zaległości studentom, często uczącym się języka angielskiego, którzy w liceum zmagali się z umiejętnościami językowymi i rozumieniem. Jego kolega z klasy nigdy nie lubił czytać w liceum. „Nagle znalazł kontekst i wartość do czytania” – mówi. „Nigdy nie widział tego w klasie ani w liceum. Na studiach był bardzo zmotywowany do nauki”.

Tradycyjnie szkoły podstawowe i średnie przywiązują dużą wagę do ustandaryzowanych wyników testów, ocen i innych tradycyjnych wskaźników osiągnięć akademickich. Pomysł polega na tym, że każdemu przedstawiany jest ten sam program nauczania oparty na poziomach ocen określonych przez wiek i oceniany zgodnie ze standardami ustalonymi dla tych klas. To uniwersalny miernik osiągnięć, który, jak twierdzi Lennan, nie pozwala na prawdziwie sprawiedliwe klasy.

„Mój licealista uczy się inżynierii mechanicznej z powodu swojej miłości do skuterów, rowerów górskich i samochodów”, mówi. Lennan mówi, że dzięki spersonalizowanej nauce i zachęcaniu uczniów do znajdowania tego, co lubią, zamiast pracować nad zdobyciem liczby lub osiągnięciem wyniku, szkoły mogą zacząć zapewniać wszystkim uczniom szansę na odniesienie sukcesu.

Płatność w szkołach wymaga udziału społeczności. Im więcej osób jest gotowych przekazać zasoby, które mają, aby zapewnić najbardziej zmarginalizowanym uczniom takie same możliwości jak ich rówieśnicy, tym lepiej. Rozwiązania opracowane przez rodziców i małe grupy nie mogą się równać z potrzebnymi zmianami systemowymi, które powinny pochodzić z polityk stanowych i federalnych, które inwestują finansowo we wszystkie rodziny, ale mimo to są potężne.