• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

5 wskazówek do wypróbowania, jeśli Twoje dziecko płacze w ramionach innych

Uwielbiasz być tam dla swojego dziecka, ale po prostu nie jest to możliwe w każdej sekundzie każdego dnia. W końcu być może będziesz musiał iść do pracy lub wziąć udział w zajęciach jogi – a może po prostu chcesz iść do sklepu spożywczego samodzielnie raz na jakiś czas.

Oznacza to, że będziesz musiał przygotować się na pozostawienie dziecka pod troskliwą opieką partnera, dziadka lub profesjonalnego opiekuna. Co się jednak stanie, jeśli Twojemu dziecku jest niekomfortowo lub, co gorsza, całkowicie traci płacz w ramionach kogoś innego?

Oto pięć wskazówek, które pomogą, jeśli Twoje dziecko płacze za każdym razem, gdy je oddasz.

1. Zachowaj spokój

Cierpienie Twojego dziecka jest trudne dla wszystkich — dla Ciebie, Twojego dziecka i Twojego partnera lub opiekuna. Najważniejszą rzeczą jest, aby wszyscy zachowali spokój. Janet Lansbury, autorka książki „Elevating Child Care:A Guide to Respectful Parenting” i certyfikowana instruktorka klasy poradnictwa dla rodziców/niemowląt, mówi, że opiekunowie w takiej sytuacji powinni pamiętać, że zachowanie spokoju jest kluczowe, ponieważ dzieci są bardzo świadome.

„[Niemowlęta] są zdenerwowane naszym niepokojem”, mówi Lansbury, „i to może sprawić, że będą płakać jeszcze bardziej”.

2. Omów to

Twoje dziecko nie może komunikować się z tobą werbalnie, ale to nie znaczy, że nie powinieneś z nim rozmawiać. Lansbury sugeruje, aby spokojnie porozmawiać z maluchem przez ten niespokojny moment.

Posługuje się przykładem mamy, która musi skorzystać z toalety:jej partner lub opiekun może trzymać dziecko, gdy mama jest zajęta, rozpoznać dyskomfort dziecka i spokojnie z nim porozmawiać. Mów na przykład:„Wiem, że ciężko jest poczekać” i „Poczekamy razem”, aż mama wróci. Ta kojąca rozmowa uspokaja Twoje dziecko i pomaga mu przystosować się do opieki ze strony kogoś innego.

3. Poszukaj możliwości nawiązania więzi

Wykorzystanie chwili płaczu dziecka jako okazji do nawiązania więzi może zabrzmieć trochę dziwnie, ale w takich przypadkach rodzice mogą naprawdę przyspieszyć. Lansbury radzi opiekunom, aby pozwolili dziecku swobodnie wyrażać swoje uczucia. Zapewnij wsparcie przez cały okres płaczu, przyznając, że dziecko jest zdenerwowane i zapewniając miłą opiekę przez pieluszki, śpiewając lub wykonując inne czynności dostosowane do wieku.

Dzięki temu, że dzieci czują się bezpiecznie i wspierane, nawet gdy płaczą, może rozwinąć się więź zaufania, która może pomóc złagodzić płacz następnym razem, gdy tata będzie musiał przekazać dziecko starszemu rodzeństwu lub opiekunce .

Według Amy Webb, która posiada doktorat z zakresu rozwoju dziecka i nauk o rodzinie, może to być nawet ćwiczenie budujące więź dla rodzica, który odchodzi. Twój maluch nauczy się, że jego rodzic zawsze do niego wraca, co pomaga budować zaufanie i skrócić czas płaczu dziecka, kiedy odchodzisz.

4. Ignoruj ​​szybkie poprawki

Gdy słyszysz płacz dziecka, twoim bezpośrednim celem jest uspokojenie go. Nie należy jednak polegać na metodach „szybkich napraw”, takich jak przekarmianie go lub odwracanie uwagi zabawką. Dzięki tym krótkoterminowym metodom napad złości zacznie się ponownie, gdy skończy się rozpraszanie uwagi.

Zamiast zniechęcać się do płaczu, zapewnij dziecko, że wkrótce wrócisz — a następnie dotrzymaj obietnicy.

5. Spokojnie, to normalne

Jeśli dziecko płacze z innymi (lub z kimkolwiek poza mamą), może to być spowodowane przywiązaniem, mówi Webb. Wyjaśnia, że ​​dzieci często postrzegają swojego głównego opiekuna jako swego rodzaju „domową bazę” i czują się komfortowo odkrywając świat tylko wtedy, gdy w pobliżu są mama lub tata.

W wieku około 9 miesięcy pojawia się tu również lęk separacyjny — dzieci uczą się, że przedmioty i ludzie nadal istnieją, nawet jeśli ich nie widzą. „Zaczynają zdawać sobie sprawę, że chociaż mama jest poza pokojem, nadal istnieje” — mówi Webb — „i chcą jej”.

Niektóre dzieci mogą rozwinąć poczucie trwałości obiektu już w wieku 4-5 miesięcy, według Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej, więc wtedy może zacząć pojawiać się pewien niepokój separacyjny.

Pamiętaj, że jest to normalny kamień milowy w życiu Twojego dziecka i pozwala maluchowi przetwarzać swoje uczucia. Czasami może to być trudne, ale spróbuj wziąć głęboki oddech, wiedząc, że ten etap nie będzie trwał wiecznie.