• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

11 razy opiekunki poważnie wystraszyły się w pracy

Każda opiekunka ma jedną lub dwie historie, na które jedzą włosy — katastrofalne pieluchy, awanturnicze rodzeństwo, długotrwałe napady złości. Ale niepokojąca liczba opiekunek do dzieci miała również bardzo przerażające spotkania w pracy, które wstrząsają nimi przez wiele lat.

Małe dzieci mają szczególny sposób odnajdywania się w upiornych sytuacjach — od słuchania rzeczy, które „wpadają” w nocy, po oglądanie martwych ludzi, takich jak chłopiec w „Szóstym Zmyśle”. A potem opiekunka musi pocieszyć ich lęki i powiedzieć im, że wszystko będzie dobrze. Nie zawsze jest to najłatwiejsza praca na świecie — zwłaszcza, gdy to opiekunka pierwsza czuje, jak chłód spływa po jej kręgosłupie.

Oto kilka historii od prawdziwych opiekunek do dzieci, które sprawiły, że były trochę – lub w niektórych przypadkach bardzo – wystraszone.

Słyszałeś coś? Widziałeś to?

1. „Opiekowałam się tymi dwiema małymi dziewczynkami i niejednokrotnie mówili, że widzieli coś w drugim pokoju, ale tam nic nie było. Miały 3 i 6 lat, więc wydaje mi się, że nie byli wystarczająco dorośli, by mnie oszukać, ale naprawdę uparli się, żeby zobaczyć osobę w drugim pokoju. — Sadie Bauer, 17 lat

2. „Rodzina, dla której opiekuję się, mieszka w starszym domu z lat 60-tych. Po tym, jak dzieci poszły spać, odpoczywałem na kanapie oglądając „Grę o tron”. Miałem założone słuchawki i brzmiało to, jakby ktoś wołał moje imię. Zdjąłem je i sprawdziłem dzieci, ale oboje spali. Zdarzyło się to kilka razy i w końcu przestałem sprawdzać”. — Chrysanthe Vidal, 19 lat

3. „Opiekowałam się tymi dwiema dziewczynami, a kiedy je odłożyłam, ciągle wołały mnie po imieniu i mówiły mi, kiedy tam dotarłam, że coś jest nie tak . Wszedłem i jedna dziewczyna zapytała mnie, czy widziałem kota w jej oknie; mówiła, że ​​pysk kota wciąż tam był, ale nic tam nie widziałem. — Chloe Cook, 18 lat

4. „Opiekowałam się bliźniaczkami zeszłego lata. Położyłem je spać na górze i poszedłem oglądać telewizję w salonie po drugiej stronie korytarza. Gdy wyszedłem, patrząc w ciemność, usłyszałem głęboki głos wrzeszczący na dole. Zeszłam na dół, myśląc, że może rodzice przyszli wcześniej do domu, ale nikogo tam nie było. Nadal nie wiem, co to było. Zdecydowanie brzmiało to tak, jakby dochodziło z wnętrza domu. — Dylan Anderson, 18 lat

OK, to było dość przerażające…

5. „Ostatnio opiekowałem się braćmi i oboje zasnęli. Muzyka zaczęła grać w ich pokoju około pierwszej w nocy z ich mini gramofonu. Ale kiedy spojrzałem, nie było nawet zapisu na temat odtwarzacza. Przespali to wszystko. — Cecelia Sigalove, 18 lat

6. „Kiedy mój młodszy brat miał około 6 lat, moja mama wyszła na urodzinową kolację. Kiedy wróciłam, żeby go sprawdzić, stał na środku pokoju i rozmawiał z otwartą szafą. Zapytałem, co robi, a on powiedział, że rozmawia ze swoim przyjacielem”. — Mackenzie Crall, 17 lat

7. „Opiekowałam się moim kuzynem, który miał wtedy 3 lata, kiedy nagle zaczął śpiewać „The Itsy Bitsy Spider” — ale z kilkoma zmianami w tekście . Brzmiało to mniej więcej tak:„Ten jego mały pająk wspiął się na trąbę wodną i odepchnął mamę! Potem wyszło słońce i zjadło ciało mamy”. — Sofia Abramsky-Sze, 16 lat

Poważnie upiorne, zabierz mnie stąd!

8. „Opiekowałam się tym 3-latkiem i za każdym razem, gdy go niańczyłam, prosił mnie, żebym sprawdził w szafie, „skąd biorą się krzyki”, co było na końcu korytarza, na tyłach domu i ZAWSZE był zamknięty. Dosłownie przestałam go opiekować, ponieważ nie mogłam tego znieść. Opiekowałem się nim jakieś pięć razy, a potem wyszedłem. — Anonimowy, 19 lat

9. „W 2013 roku opiekowałam się bliźniakami, podgrzałam zupę na obiad i włożyłam je do identycznych misek i podałam. Niecałą minutę później jedna z zup bliźniaków była zimna, a druga wciąż gorąca. To było dziwne." — Cecelia Sigalove, 18 lat

10. „Opiekowałam się sąsiadką i tuż przed położeniem ich do łóżka najmłodszy, który miał około 3 lat, zapytał mnie, czy upewniłem się, że drzwi są zablokowany. Zapewniłem ją, że tak, ale wydawała się naprawdę przestraszona i wydawało się trochę dziwne, że 3-latek będzie się tym martwił. Zapytałem ją więc, dlaczego się boi, a ona odpowiedziała:„ponieważ w ten sposób dostają się do środka straszni ludzie z moich snów”. — Emma Basco, 17 lat

11. „Kiedy byliśmy dziećmi, mój młodszy brat nigdy nie chciał być w jego pokoju w nocy. Byłoby dobrze w ciągu dnia i dobrze, gdyby reszta domu nawet raz się ściemniła. Ale przez rok prawie dzieliliśmy sypialnię, ponieważ był zbyt przerażony, by spać sam. Kiedy go o to pytałam, odpowiadał, że jest tam mały chłopiec, który czasami z nim rozmawia i podtrzymuje go. Powiedział, że chłopiec lubił swoje zabawki i zawsze chciał się z nim bawić. Kiedy byliśmy w liceum, nasi rodzice powiedzieli nam, że jego pokój był kiedyś pokojem chłopca, który zmarł w wannie. Nigdy nam nie powiedzieli, bo nie chcieli nas wystraszyć. ” — Zoe Miller, 18 lat