• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Życie rodzinne z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Życie rodzinne z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Im szybciej zdasz sobie sprawę, że twoje życie rodzinne nie będzie przypominało życia Waltonów, tym lepiej będzie. Nabierz otuchy, wiedząc, że twoje życie rodzinne prawdopodobnie nigdy nie przypominałoby tego idealnego ideału, a gdyby tak było, znudziłaby cię czaszka. Pomyśl o rodzinie Addamsów io tym, o ile fajniej się bawili, niezależnie od codziennych katastrof domowych.

Od tego momentu życie Twojej rodziny nigdy nie będzie nudne. Może być monotonnie, ale nie będzie nudno. Zacznij kupować hurtowo gumowe rękawiczki, płyny czyszczące, środki dezynfekujące i odplamiacze do dywanów, ponieważ będziesz ich często używać. Zastanawiam się, czy dane dotyczące sprzedaży środków czyszczących rosną w tym samym tempie, co diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD). Ale mam dygresję.

Więcej: 15 wspaniałych książek dla dzieci o autyzmie

Nie jest łatwo znaleźć równowagę między życiem rodzinnym a wszystkim, co jest nieodłącznym elementem posiadania dziecka z ASD. Prawdą jest, że prawdopodobnie nie będziesz mieć takiego życia rodzinnego, jakie sobie wyobrażałeś. Ale wiele osób, które nie mają dziecka z ASD, też tego nie robi. Ludzie rozwodzą się, tracą partnera lub dziecko. Rozpaczają, ale potem ruszają dalej i odbudowują inny rodzaj życia rodzinnego. A rodziny z dzieckiem z ASD również muszą to zrobić. Opłakuj się utratą swoich oczekiwań na życie rodzinne, które sobie wyobraziłeś, a następnie zacznij budować to, które będziesz mieć. Jesteś to winien reszcie rodziny. To będzie ciężka praca, ale możesz to zrobić.

Na początek oto kilka podstawowych wskazówek, o których należy pamiętać:

Nie izoluj siebie i swojego dziecka. Przede wszystkim rodzice muszą zadbać o to, aby rodzina nie została odizolowana. Jest to niezwykle ważne dla wszystkich członków Twojej rodziny. Teraz bardziej niż kiedykolwiek musisz być otoczony przez krewnych i przyjaciół, podobnie jak wszyscy w Twojej rodzinie. Izolacja pojawia się, ponieważ jesteś zbyt zmęczony, aby wyjść, nie możesz zająć się swoim dzieckiem publicznie lub jesteś zakłopotany jego zachowaniem. Ludzie wkrótce przestają Cię zapraszać, albo dlatego, że wcześniej odrzuciłeś ich zaproszenia, albo z powodu zachowania Twojego dziecka, albo dlatego, że masz obsesję na punkcie ASD i to wszystko, o czym możesz porozmawiać. Przestajesz zapraszać ludzi, ponieważ jesteś zbyt wyczerpany, by odgrywać rolę hostessy i wstydzisz się zachowania swojego dziecka. Nie bądź jednym z tych ludzi, którzy mówią:„Pamiętam, jak miałem życie towarzyskie. Słuchaj, mam nawet zdjęcia, które to potwierdzają”.

Przestań dbać o to, co myślą inni. Nie daj się zastraszyć spojrzeniom i uwagom, kiedy wychodzisz publicznie i nie uważaj, że musisz usprawiedliwiać swoje działania przed członkami rodziny i przyjaciółmi. Jeśli jesteś zbyt zawstydzony, aby zabrać swoje dziecko publicznie, musisz przeanalizować, dlaczego tak się czujesz. Jeśli dzieje się tak z powodu zachowań Twojego dziecka, które są bardzo destrukcyjne lub niebezpieczne, musisz popracować nad tymi zachowaniami. Jeśli to dlatego, że czujesz się niekomfortowo, że Twoje dziecko wydaje się „dziwne”, sugeruję, abyś to przezwyciężył. Twoje dziecko tu zostanie i potrzebuje twojego wsparcia. A opinii publicznej należy przypomnieć, że nikt z nas nie jest doskonały.

Zapanuj nad najgorszymi zachowaniami swojego dziecka. To nigdy nie jest łatwe, a czasami może być niezwykle trudne. Jednak to dziecko jest teraz twoją odpowiedzialnością. Musisz mu pomóc. Najpierw musisz spróbować zrozumieć, co powoduje zachowanie. Jeśli możesz wyeliminować przyczynę, to świetnie. Jeśli nie, musisz spróbować opanować destrukcyjne zachowania. To nie jest sprawiedliwe wobec reszty rodziny, ani nie sprawi, że staniesz się przyjaciółmi w społeczności. Istnieją techniki pozytywnego zachowania, które można wykorzystać, aby zmniejszyć i ostatecznie wyeliminować najgorsze zachowania, a wraz z praktyką rodzic może nauczyć się z nich korzystać. Twój pediatra lub lokalny oddział ASA powinien być w stanie zapewnić Ci profesjonalistę, który może Ci pomóc. Jeśli nie, możesz skorzystać z różnych książek, które w prosty sposób wyjaśnią, co robić.

Zachowaj poczucie humoru i poświęć trochę czasu na śmiech. Otocz się budującymi mediami. Bez względu na to, jak złe są rzeczy, możesz i przetrwasz dzisiaj. Odtwarzaj dobrą, optymistyczną muzykę, a nie melodie, które sprawiają, że czujesz się jeszcze bardziej przygnębiony. Jeśli masz dziesięć minut na czytanie lub oglądanie telewizji, upewnij się, że jest to coś zabawnego. Nie marnuj go na czytanie lub oglądanie wiadomości. Zwykle wiadomości są przygnębiające i nie możesz nic z tym zrobić. Zachowaj zabawne filmy w domu, a także lekką lekturę. Humor pomaga, nawet jeśli jest to wisielczy humor. Możesz nie być w stanie kontrolować sytuacji, w której się znajdujesz lub rozwiązać swoich problemów, ale utrzymywanie dobrego nastroju pomoże ci mieć bardziej pozytywne nastawienie.

Zrób, co możesz, aby zachować zdrowie. Zadbaj o swoje zdrowie fizyczne. Staraj się prawidłowo odżywiać, nadrabiać zaległości w czasie snu i regularnie ćwiczyć. Nawet dwudziestominutowy spacer trzy razy w tygodniu sprawi, że Twoje ciało będzie zdrowsze i poczujesz się lepiej. Twoje zdrowie fizyczne wpływa na zdrowie psychiczne, co z kolei wpływa na całą rodzinę.

Pamiętaj, że jesteś tylko człowiekiem. Możesz próbować zachowywać się jak nadczłowiek i dokonywać niemożliwego. To jest w porządku, jeśli czujesz się na siłach. Uważaj jednak na wypalenie. Powróć do działania po ludzku i nie czuj się winny, że robisz tylko to, co możesz. Pomyśl o wszystkim, co osiągnąłeś, a nie o tym, co chciałbyś zrobić.