Baby,
Er is geen gemakkelijke uitweg
Ik echt, wilde heel graag een “natuurlijke” bevalling. En daarmee bedoel ik een vaginale bevalling met veel medicijnen in een steriele en onpersoonlijke ziekenhuisomgeving, met niet minder dan vier medische professionals aan mijn bed en een stofzuiger, extra pincet, en een SWAT-team stand-by.
Ik realiseerde me dat ik mijn wens ergens rond de 8e maand van mijn zwangerschap niet zou krijgen, toen bleek dat de bobbel die uit mijn zij stak niet was, zoals ik had gehoopt, een gigantische misplaatste struma, maar was in plaats daarvan het hoofd van mijn baby. Nolan, het blijkt, stond in de dwarsligging, wat betekent dat hij horizontaal in mijn buik lag. Dit is vrij zeldzaam, en dus voelde ik me er behoorlijk rot over. ik was alles, Ja, geen probleem, mijn baby is niet geïnteresseerd in de normaal posities. Hij is zijn eigen man. Hij zegt eigenlijk "hoe zit het met stuitligging baby's, is dat alles wat je hebt?!”
De positie van Nolan zou zijn geweest: echt geweldig als hij meedeed aan het hoogspringen. Blijkt dat het minder geweldig was voor de bevalling vanwege het feit dat mijn vaginale opening niet zo breed is als de staat Kansas. Niets tegen mijn vaginale opening, die van jou is ook niet zo breed. Als dat zo is hoor ik het graag van je.
In het reine komen met een c-sectie.
Ik had vrienden die tegen me zeiden:toen duidelijk was dat de Nolan-trein het station niet via de gewenste uitgang zou verlaten, "Het is ok, Liz, het hebben van een keizersnede maakt je niet minder moeder.' Hé. Die gedachte kwam niet eens bij me op! ik wilde geven werkelijke geboorte omdat ik competitief ben en graag doe alsof ik stoer ben! Niet omdat ik dacht dat ik er een betere moeder van zou worden. Ik hou gewoon van overijverige uitdagingen waar ik later over kan opscheppen. Mijn boosheid over het niet kunnen 'concurreren' in de arbeids- en bevallingseenheid was echt, maar het was een beetje zoals de keer dat ik ging parachutespringen - ik had geen interesse om daadwerkelijk uit een vliegtuig te springen, Ik wilde alleen maar kunnen zeggen dat ik het achteraf heb gedaan.
Ook, ik had getraind . Ik had de prenatale lessen gevolgd.
ik had betaald echt geld voor hen. En ik had mijn ademhalingstechnieken geoefend! Technieken die niet verschenen, zouden veel meer pijn verlichten dan die van een bijensteek, maar nog steeds. Ik had geoefend met wiegen op een gigantische bal om mijn baby eruit te lokken met mijn ritmische stuitertjes en periodieke heupbewegingen. Ik had zelfs een bak olijfolie gekocht, klaar om het op mijn lagere regionen te smeren! (Voor degenen onder u die zich niet hebben voorbereid op de geboorte, dit handige trucje wordt een perineale massage genoemd. Het helpt het risico op scheuren tijdens de bevalling te verminderen, en als extraatje kun je de overtollige olijfolie gebruiken voor veel lekkere Italiaanse gerechten).
Al deze intensieve training was voor niets.
Een keizersnede was onze enige haalbare optie, en dus c-sectie was het. Ja, Ik zou de geboorte van mijn eerste kind niet ervaren zoals ik had gehoopt, maar we hebben het geluk op een plek te wonen waar veilige alternatieven bestaan. Ook, en dit is geen kleinigheid, een keizersnede betekende een automatisch verblijf van vijf dagen in het ziekenhuis. Zoals we allemaal weten, zijn ziekenhuizen net hotels, maar met katheters en luiers voor volwassenen die direct beschikbaar zijn. Zo beter! En ik ben ook dol op ziekenhuiseten! Het ziekenhuis waar ik Nolan heb afgeleverd, maakt een uitstekende Coq Au Vin. Dingen waren op zoek.
Uiteindelijk brak de grote dag aan en begon alles soepel.
Brian werd gevraagd om buiten te wachten terwijl ik 'voorbereid' was. Hij was opgewonden en angstig, gekleed in scrubs, hoed, en slofjes, als een extraatje van Grey's Anatomy. Ik was bezig met het toedienen van mijn ruggengraatblok, en voelde al snel de onderste helft van mijn lichaam aangenaam verdoofd worden. Het plan was dat ik wakker zou zijn tijdens de operatie, maar volledig gevoelloos vanaf de taille. Ik herinnerde me een goede vriendin die zei dat ze haar keizersnede 'een zeer beschaafde manier vond om een baby te krijgen'. Dit is beschaafd, Ik dacht.
Tegen de tijd dat Brian in de operatiekamer werd binnengelaten, was de operatie al in volle gang. Hij was nog maar net gaan zitten toen de verloskundige riep:"Ik zie het kontje van de baby!" Dit was schokkend snel voor Brian, die meer van een aanloop naar het hoofdevenement had verwacht. Het was alsof je naar een film ging zonder komende attracties. Het stoot een kijker af.
En met dat, Nolan was uit, via de sneltrein. Het was een beetje verbazingwekkend en een beetje vies.
En toen werd de shit echt.
Net toen Nolan zijn grote debuut maakte – op het hoogtepunt van emotie bij dit hele walgelijke wonder – begon ik… dingen voelen. Leuk vinden, heel veel spullen. Mijn ruggengraatblok was niet zozeer "blokkerend" meer. We zullen, verdomd. Wat is het nut van een ruggengraatblok zonder het blok? Heel, zeer weinig, dat is wat. Dit veranderde snel in iets beslist onbeschaafds. Onthouden, de baby eruit krijgen is slechts het eerste deel. Nadat u uw huurder heeft uitgezet, moet u het appartement nog steeds afsluiten, zie je. Doe de deuren achter je op slot en zo.
“ Ik voel dit!”
Ik probeerde de paniek in mijn stem te onderdrukken. Misschien klonk ik te paniekerig, omdat de anesthesist verrassend nonchalant was.
"Zoals trekken en trekken?" hij vroeg.
"Nee, alsof ik deze operatie ECHT kan VOELEN!” Ik voelde me 5 minuten geleden trekken. Ik voelde nu een CHIRURGIE GEBEUREN. Als ik niet duidelijk ben, die twee gevoelens zijn verschillend.
"Oh, je doet? Hmm….Het lijkt erop dat je de medicatie te snel hebt gemetaboliseerd!” Zijn toon was luchtig. "De volgende keer dat u een operatie ondergaat, moet u ervoor zorgen dat u hen vertelt dat uw lichaam medicijnen te snel lijkt te metaboliseren."
eh, Ja, dat is genoteerd . De volgende keer Ik heb een grote buikoperatie, ik zal het zijn vertel het ze zeker . Jammer dat ik NU geopereerd ben.
Gerelateerd:Waarom de F!@# heeft niemand me verteld dat een keizersnede zo was?!
Brian zag de paniek in mijn ogen.
Oh, had ik al gezegd dat ik vastgebonden was aan de tafel? Ik werd vastgebonden aan de tafel. Ik was een beetje vergeten dat ik aan de tafel was vastgebonden tot het deel van het verhaal waar het ruggenmergblok niet meer werkte en ik in paniek raakte en mezelf probeerde te bevrijden. Gelukkig was ik vastgebonden, eigenlijk.
Brian zat in zijn eigen soort binding. Buiten het medeweten van mij, hij had net te horen gekregen dat hij de operatiekamer moest verlaten om met Nolan naar een andere kamer te gaan, waar ik veronderstel dat ze ervoor zorgen dat hij al zijn belangrijkste stukjes heeft. Nolan, niet Brian. Brians stukjes waren al verwerkt.
Ik wil niet nog meer paniek veroorzaken, maar duidelijk ziend dat ik mijn shit aan het verliezen was, Brian kwam voorzichtig naar me toe, de manier waarop je een schichtige maar snel woedende bever zou kunnen benaderen.
"OK, Ik ga nu...' Zijn stem was zacht.
Hij probeerde kalm te lijken, zodat ik gekalmeerd kan worden. Wat niet mogelijk is wanneer u actief wordt geopereerd met zeer, heel weinig medicatie.
eh, Oke. Dat is cool. Ik blijf gewoon hier en vecht alleen tegen mijn ontvoerders. Mijn ogen smeekten hem, maar hij werd snel weggeleid.
Na ongeveer vijf minuten werd Brian weggestuurd uit Nolans kamer, te. Arme kerel. Uiteindelijk zwierf hij door de gangen, volledige scrubs, zonder zijn vrouw of baby. Hij hoopte, I denk, bij zijn minst een van ons in deze meest kritieke tijd. Maar toen hoopte ik voel mijn operatie niet , dus dat maakte twee van ons die niet kregen wat we wilden.
En zo is het ongeveer gegaan.
Ja, Ik had de kans om stoer te zijn 'misgelopen' door met mijn baby te werken, maar ik had het geluk dat ik de kans kreeg om hard te zijn door een buikoperatie te ondergaan met medicijnen die halverwege de operatie op waren. Zilveren voeringen!
Dit is mijn eerste foto met Nolan. Ik kan me dit moment niet eens in de verte herinneren. En ik had gelezen dat ik "de eerste keer dat ik mijn baby in mijn armen hield nooit zou vergeten". Ik kon het me 5 minuten later niet meer herinneren. Op basis van deze foto was het prachtig. En harig. En zwaar medicinaal met postoperatieve kalmeringsmiddelen.
Welke zou je liever hebben, keizersnede of vaginale bevalling? Hoe was je bevalling en bevalling? Laat maar horen. Wees beschrijvend. Ik wil je baby als kroning voorstellen.
-
Ik denk aan een geluid Spelen met de klanken van woorden zal uw kind helpen om naar klanken en woorden te luisteren en het belang van taal te begrijpen. Wat heb je nodig: Namen van objecten Wat te doen: 1. Zeg tegen je kind:Ik denk aan het gel -
De school is bezig, en dat geldt ook voor virussen. De American Academy of Pediatrics suggereert zelfs dat kinderen op scholen en kinderdagverblijven gemiddeld maar liefst 12 verkoudheden per jaar kunnen oplopen. Verkoudheid is echter niet de enige v -
Het vinden van de beste voedingsbehas voor je ietwat vreemde postpartumlichaam is op zijn best een uitdaging. Je hebt niet alleen een andere maat beha nodig dan je voor en tijdens de zwangerschap droeg, er is ook een korte lijst met vereisten waaraan
