• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Hoe je een wild kind opvoedt en de 6 redenen waarom je dat wilt

Er zit een zekere magie in een kinderavontuur:het komt voort uit de haast die gepaard gaat met beweging, het wonder dat in de natuur leeft en de enorme mogelijkheden die creatief spel biedt. Maar tussen de sluipende roep van schermtijd en de druk om meer te doen, meer te plannen en meer te bereiken, bestaat het risico deze jonge vrijheid te verliezen. Veel experts vrezen ook dat het verlies een prijs zal hebben.

"Dit is niet alleen praten over de 'goede oude tijd', maar er is daadwerkelijk onderzoek dat aantoont dat het nuttig is om je kind op te voeden met deze prioriteiten in gedachten", zegt gediplomeerd fysioloog Nicole Beurkens, Ph.D., CNS. "Kinderen hebben de natuur nodig, ze hebben ongestructureerde tijd nodig en ze hebben spel nodig. Het lijkt misschien alsof dit gewoon 'leuk' is, maar we weten uit onderzoek dat dit is hoe ze groeien."

1. De natuur heeft echte, fysiologische voordelen voor mensen van alle leeftijden.

"Ik denk dat het gewoon belangrijk is dat mensen in het algemeen buiten zijn", zegt Aliza Pressman, Ph.D., medeoprichter en directeur van klinische programmering voor het Mount Sinai Parenting Center. "Niet alleen voor een gevoel van avontuur, maar om aanwezig te zijn, mentaal te vertragen en de wereld om je heen te begrijpen."

Auteur en opvoedingscoach Caroline Maguire, PCC, M.Ed., is het ermee eens:"We weten dat uit onderzoek blijkt dat buiten zijn ons humeur verbetert, stress vermindert, het gevoel van eigenwaarde verhoogt en nog veel meer. Kinderen zouden de voordelen hiervan vroeg moeten leren aan."

2. Fysieke activiteit is van cruciaal belang bij de ontwikkeling van de hersenen.

"Er is significant onderzoek dat aantoont hoe belangrijk fysieke activiteit is voor de ontwikkeling van de hersenen en de geestelijke gezondheid", zegt Beurkens. "En vooral bij jongere kinderen groeien en ontwikkelen hun hersenen door beweging. En zelfs oudere kinderen, wanneer ze naar school gaan, toont het onderzoek aan dat kinderen die actief zijn, academisch beter presteren."

In wezen ontwikkelen de sensorische verwerkingssystemen van de hersenen zich terwijl je de wereld om je heen ontmoet, en dat kan niet gebeuren als je niet genoeg beweging hebt. Het is beangstigend, zegt Beurkens, dat we zelfs kinderen zien die naar school gaan en veel van de groeimotorische fundamenten en hersenverbindingen missen die nodig zijn voor zaken als handschrift of langdurig stil kunnen zitten. "Dat is geworteld in het niet hebben van deze vroege jaren van beweging - in staat zijn om naar buiten te gaan en in bomen te klimmen, te slingeren, ondersteboven te hangen", zegt ze. "Deze dingen leveren kritische input aan de hersenen waardoor ze een basis kunnen ontwikkelen voor leren op een hoger niveau."

3. Kinderen moeten leren prioriteit te geven aan downtime.

We hebben allemaal - volwassenen en kinderen - ongestructureerde tijd nodig om te ontspannen en op te laden. Het helpt ons om beter te presteren als we weer naar school of werk gaan. En wanneer de dagen van kinderen te strak zijn en vol met speelafspraken en buitenschoolse activiteiten, internaliseren ze het feit dat vrije tijd niet belangrijk is en dat je er geen ruimte voor hoeft te maken.

En bij volwassenen weten we dat burn-out echt is en optreedt wanneer we niet genoeg pauzes nemen om te hergroeperen. Nou, kinderen moeten deze les ook leren. En u, als bewuste ouder, probeert uw kinderen misschien te benadrukken dat de balans tussen werk en privé belangrijk is voor uw algehele gezondheid, maar tenzij u ze vroeg laat zien hoe ze regelmatige ongestructureerde tijd kunnen hebben, zou u ze gemengde signalen kunnen afgeven. "Je kunt je kinderen alles vertellen wat je wilt dat het heel belangrijk is om tijd voor zichzelf te nemen", zegt Pressman. "Maar als je jezelf en je kind niet de kans geeft om kalm te zijn en ongestructureerde tijd te hebben, laat je ze gewoon zien dat het eigenlijk geen prioriteit zou moeten zijn en dat je het op al het andere zou moeten zetten."

En zoals Beurkens opmerkt, ziet ze dit probleem opborrelen bij de kinderen met wie ze regelmatig werkt. "Ik heb tieners die dingen zeggen als 'ik wil niet opgroeien, want voor zover ik kan zien, is het gewoon werk, werk, werk en geen balans'", zegt ze. "We leren ze dit door altijd meer activiteiten, meer druk, meer dingen te doen."

4. Avonturen laten hen creatief denken en probleemoplossend leren.

"Dit helpt kinderen hogere denkvaardigheden te ontwikkelen en de wereld om hen heen te begrijpen", zegt Beurkens. "Dit is hoe kinderen veerkrachtig worden:probeer iets en als het niet werkt, probeer het dan op een andere manier totdat je erachter komt."

Ouders hebben misschien de beste bedoelingen als ze tussenbeide komen om kinderen te helpen, maar je kinderen laten worstelen is wat hen tot probleemoplossers maakt. Het is vooral belangrijk om dit te doen terwijl uw kinderen jong zijn, terwijl de inzet laag is. Uitzoeken hoe ze bijvoorbeeld met hun vrienden kunnen werken om een ​​fort in je achtertuin te bouwen, heeft weinig consequenties, maar het zal ze laten oefenen met het werken in groepen, wat later in hun leven waardevol zal zijn.

Een van de beste manieren om probleemoplossende vaardigheden te ontwikkelen, is ook fouten maken. De manier waarop we leren iets goed te doen, is door het eerst een paar keer verkeerd te doen. "Omgaan met uitdagingen is essentieel om te leren als je opgroeit, en het is moeilijk om te leren als je ouder bent", zegt Beurkens. "Kinderen die niet de kans krijgen om fouten te maken en met die fouten om te gaan, weten niet hoe ze ze later in hun leven moeten confronteren. Ze beginnen worstelingen te internaliseren als tragische, persoonlijke tekortkomingen, niet als iets dat je gewoon moet oplossen en leren van."

5. Spelen toont hen grenzen en zelfregulering.

Grenzen en vrijheid lijken misschien tegengestelde lessen, maar het zijn eigenlijk twee kanten van dezelfde medaille. Als je constant parameters instelt van wat voor soort spel als goed wordt beschouwd, laat je ze niet hun eigen limieten leren.

Kinderen horen op en van dingen te springen, rond te rennen en te ravotten. Natuurlijk, misschien betekent dit dat ze over een paar dingen kunnen struikelen of schrapen, maar dan begrijpen ze later hoe ze hun lichaam kunnen beheersen, zodat ze zichzelf niet stoten en stoten. "Natuurlijk is dit allemaal binnen de perken; ik suggereer niet dat je je kind dom, onveilig gedrag laat vertonen", zegt Pressman. Maar, merkt ze op, als het zoiets is als gemakkelijk opvoeden, moet je je kind zijn fysieke grenzen laten verkennen.

Ze zijn veel beter af als ze door doordachte risico's leren wat veilig is. "Kinderen die alles voor hen gedicteerd hebben, kunnen zelf geen keuze maken over wat veilig voor hen is; ze leren die lessen nooit, dus ze weten niet wanneer ze moeten stoppen", zegt ze. "De kinderen die weten hoe ze zichzelf moeten reguleren, weten wanneer ze moeten stoppen voordat ze iemand pijn doen."

6. Onafhankelijkheid maakt ze zelfverzekerd.

"Een kind dat eropuit gaat en iets voor zichzelf doet, is een kind dat opgroeit met de kennis van:Hé, ik kan dingen aan en voor mezelf zorgen ", zegt Beurkens.

En dit vertrouwen, leraar en auteur Esther Wojcicki, heeft ons ooit verteld, komt door het verdienen en hebben van uw vertrouwen. Denk maar eens aan je eigen gedrag als iemand hetzelfde bij jou doet:"Heb je ooit iemand in je leven gehad waar je naar opkeek, van hield, respecteerde en vertrouwde?" ze zegt. "En dan tonen ze je ineens vertrouwen? Het verandert je kijk op jezelf - ineens kun je in jezelf geloven."

Het komt ook, zegt Pressman, uit het stuk zelf. "Je kunt het vertrouwen niet bevorderen zonder kinderen risico's te laten nemen", zegt Pressman. "Ze kunnen zoveel meer leren over een competente volwassene te zijn door de hindernisbaan van buiten zijn en wild te spelen."