• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Tijdens de Nanny Recognition Week, dit is wat ouders het meest waarderen

Elke dag als oppas met kinderen werken is hectisch. Tussen luiers verschonen, spelen in de zandbak en de kleintjes volgens een bepaald schema laten eten en slapen, is er gewoon niet genoeg tijd om alles voor elkaar te krijgen, laat staan ​​na te denken over waarom je van je werk houdt of je koestert in de glorie van dat alles. je bereikt elke dag.

Nou, daarom vieren we met trots de Nationale Nanny Recognition Week (22-28 september 2019). Nannies, laat dit de week zijn waarin je alles in je opneemt.

Zoals veel ouders ons vertelden, zijn hun kindermeisjes een verlengstuk van het gezin, en toen het tijd was om te praten over wat ze het meest waarderen aan deze speciale mensen in hun leven, aarzelden ze niet. Lees verder, want verschillende ouders erkennen alles wat hun kindermeisjes doen om hun kinderen zich veilig, warm en geliefd te laten voelen.

Voor een nieuwe moeder, geleerde lessen

Candice Braithwaite, uit New York City, herinnert zich dat ze het meest van haar oppas leerde toen haar twee zoons jong waren.

"Ik ben erg introvert en mijn oppas praatte non-stop met mijn baby's", herinnert ze zich. “Het deed me beseffen dat ik meer moest vertellen om hun taalontwikkeling te helpen. Ook al was het niet vanzelfsprekend voor mij, ze was een goed model voor mij. Beide jongens waren geen geweldige praters, maar ze begrepen veel.”

De kleine dingen hebben de grootste impact

De oppas die Anna Mullenski hielp toen ze kort na de geboorte van een tweeling weer aan het werk ging, is nog steeds een goede vriend van de familie. Ze woonde eerder dit jaar zelfs een bruiloft van de tweeling bij. Wat Mullenski het meest aan haar waardeerde? De kleine dingen.

"Ze zette mijn tweeling altijd op de eerste plaats", zegt de moeder van Raleigh, North Carolina. “Ze verwende ze terwijl ze heel goed voor ze zorgde. Ze verwarmde zelfs hun handdoeken in de magnetron, zodat ze warm zouden zijn na hun bad!”

Huisdieren maken ook deel uit van het gezin

Crystal Brown's oppas werd al snel een deel van het gezin nadat ze aan haar nieuwe baan begon, koken, schoonmaken en haar zonen rondrijden. Maar het is niet alleen haar zorg voor haar zonen die Lewis opvalt.

"Eén ding dat ik erg op prijs stelde, was toen ze op een dag belde om me te laten weten dat onze bejaarde en zieke hond moeite had met lopen en gedesoriënteerd leek", zegt de moeder uit San Antonio, Texas. "Het gaf me de tijd om naar huis te gaan en nog een laatste keer tijd met hem door te brengen."

Beter dan Theraflu

Toen de griep Sarah Netter trof, kwam het als een ton stenen die uit een wolkenkrabber vielen. De alleenstaande moeder herinnert zich dat haar oppas naar het huis kwam om haar zoon wakker te maken, hem het ontbijt te geven en de hele dag voor hem te zorgen, en vervolgens vertrok als hij een dutje ging doen.

Zodra ze hem hoorde opstaan ​​via de babyfoon, belde Netter haar oppas - die in de buurt woonde - en de vrouw rende terug om de rest van de dag bij hem door te brengen totdat hij naar beneden ging om slapen.

"Drie dagen lang lag ik op de badkamervloer. Ik denk niet dat ik hem heb gezien, behalve om vanaf de deur naar hem te zwaaien', zegt Netter, die in New Orleans, Louisiana woont. "Ze is het enige dat me door die buikgriep heen heeft geholpen."

Een goede metgezel

Seattle, Washington, moeder Jody Allard had twee tweelingen toen ze een oppas inhuurde om te helpen terwijl ze aan het werk was. Het was de eerste keer dat ze een fulltime oppas gebruikte en ze twijfelde eerst of ze iemand in huis had. Maar het gevoel duurde niet lang.

"Bijna onmiddellijk werd onze oppas een redder in nood", zegt Allard. “Ze deed de was voor de kinderen, kookte voor hen het avondeten op de avonden dat ik avondlessen had, deed boodschappen en was over het algemeen absoluut onmisbaar. En aangezien ik destijds een paar dagen per week vanuit huis werkte, zodat ik thuis kon zijn om de baby's te voeden, was ze een metgezel die ik al snel op een meer persoonlijk niveau ging waarderen. Ze was een zeer gewaardeerde partner in onze familie en ik had die hectische eerste jaren niet zonder haar kunnen doorstaan.'