• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Leraar wordt brutaal eerlijk over waarom ze stopt en het is niet om redenen die je zou denken

Het is geen geheim dat leraren het moeilijk hebben, maar de redenen daarvoor zijn waarschijnlijk niet wat de meeste ouders verwachten. Als mensen praten over de problemen in het onderwijs, noemen ze meestal het lage loon van leraren en het hopeloze gedrag van 'kinderen van tegenwoordig'. Welnu, voormalig kleuterleidster Jessica Gentry zegt dat dit niet de enige problemen zijn, en onlangs ging ze naar Facebook om duidelijk te maken wat haar er echt toe dreef om haar baan op te zeggen:opdringerige ouders en het onderwijssysteem zelf.

"Laat me je vertellen waarom degenen die passie voor lesgeven uitstralen, het beroep verlaten alsof hun haar in brand staat", schrijft de opgewonden voormalige leraar uit Harrisburg, Virginia in haar post. "Het oude excuus 'de kinderen zijn veranderd'. Nee. Geen gekke manier. Kinderen zijn kinderen. OUDERSCHAP is veranderd. DE MAATSCHAPPIJ is veranderd. De kinderen zijn daar gewoon de onschuldige slachtoffers van.”

Gentry zegt dat ouders te veel uren werken, verslaafd zijn aan elektronica en vaak gedwongen worden hun kinderen in onstabiele opvoedings- en kinderopvangsituaties achter te laten vanwege hun drukke leven. Hoewel veel daarvan buiten de controle van de ouders ligt, verandert het hoe kinderen zich gedragen.

"Kinderen gedragen zich ongewenst in de omgeving waarin ze zich het veiligst voelen", legt Gentry uit. "... Voor die 'goed opgevoede' kinderen - ze gooien normale driftbuien naar huis omdat het veilig is. De kinderen die tafels omdraaien op school? Ze hebben geen veilige plek in huis. Onze klaslokalen zijn de eerste plaats waar ze ooit 'nee' hebben gehoord, grenzen hebben gekregen, liefde getoond door respect."

Naast alle veranderingen waarmee ze thuis worden geconfronteerd, zegt Gentry dat scholen strengere leerplannen en meer elektronica pushen. “Te midden van dit alles … is onze reactie [dat] we ‘21e-eeuwse’ scholen moeten zijn. Van 1 op 1 student naar techniek”, schrijft ze. "Oh. Oke. Dus vergeet de basisprincipes van het opbouwen van relaties en hands-on leren. Kinderen kunnen sociale signalen al niet lezen en zich niet gepast gedragen in sociale omgevingen … laten we meer apparaten naar ze gooien omdat het er goed uitziet op onze website.”

Ze heeft geen ongelijk over de opkomst van technologie in de klas. Uit een onderzoek van vorig jaar bleek dat 50% van de leraren in de VS nu een één-op-één verhouding tussen leerling en apparaat meldt, wat betekent dat de leerlingen tablets of een ander mobiel apparaat gebruiken voor ten minste een deel van hun leerproces. Hoe dit gebruik van technologie kinderen beïnvloedt, valt nog te bezien. In een beleidsverklaring zegt de National Association for the Education of Young Children (NAEYC) dat studies tegenstrijdig bewijs hebben aangetoond over de invloed van het gebruik van schermen op sociale vaardigheden en leren. Daarom is het hun officiële standpunt dat technologie oké is in de klas. , op voorwaarde dat het wordt gebruikt "in het kader van een ontwikkelingsgerichte praktijk, ter ondersteuning van leerdoelen die voor individuele kinderen zijn vastgesteld."

Echter, Gentry zegt dat dit niet is wat er gebeurt. In plaats daarvan verliezen kinderen waardevolle leertijd. “Omdat onze technologische aanpak niet lijkt te werken, moeten leraren meer training nodig hebben. Haal dus twee planningsperioden per week weg. En maak die tijd volkomen waardeloos als het gaat om TOEVOEGEN aan de kwaliteit van de instructie”, onthult ze. “Net dit jaar is er een nieuwe wiskundetoets ingevoerd voor K-docenten. We moesten op een schooldag een training bijwonen (tijd gemist met studenten) en toen kostte het ons DRIE WEKEN om het te beheren ... Zo. A. Afval.”

Misschien het moeilijkste op Gentry's bord, voegt ze eraan toe, was het opbouwen van sterke relaties met ouders. "In plaats van ouders verantwoordelijk te houden... en ze echte partners te maken, hebben we een klantenservice-mentaliteit aangenomen", schrijft ze. "... Ik werd uitgescholden door ouders die excursies wilden bijwonen, maar de DRIE notities misten die naar huis gingen ... Ik heb ouders meerdere keren op Conference Days laten opstaan ​​​​en me belden om over me te kletsen toen ik weigerde een after- schooloptie.”

Dit alles, gecombineerd met stagnerende lonen die vaak geen rekening houden met de lange uren die leraren tijdens het schooljaar werken of het feit dat 94% van de leraren gedwongen wordt om hun eigen geld uit te geven aan klaslokaalbenodigdheden, creëert een omgeving die Gentry zegt "mijn fysieke en mentale gezondheid elke keer in gevaar brengen. enkel. Dag.”

In Virginia, waar Gentry werkte, waren in 2016 meer dan 1.000 lerarenposities in de staat onvervuld, en vergelijkbare lerarentekorten doen zich landelijk voor, volgens de New York Post. Elk jaar verlaat ongeveer 8% van de leraren het beroep, daarbij verwijzend naar zorgen als groeiende klaslokalen, afnemende budgetten, gebrek aan administratieve ondersteuning, lage besluitvormingsinput en algehele ontevredenheid.

Gentry's post is perfect voor een aantal leraren die zich zorgen maken over de staat van het Amerikaanse onderwijssysteem. Het is op het moment van schrijven meer dan 209.000 keer gedeeld en heeft duizenden positieve, ondersteunende opmerkingen. De vraag is nu of politici, schoolfunctionarissen en ouders deze problemen kunnen aanpakken voordat meer leraren zoals Gentry het vak voorgoed verlaten.