• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De 7 meest voorkomende opvoedingsstijlen — met moderne make-overs

Net als de popcultuur, jeans en kapsels, is het ouderschap altijd in ontwikkeling. Wat we vroeger als geschikte, effectieve discipline en bindingstechnieken beschouwden, is veranderd. Neem bijvoorbeeld spanking. De New York Times meldt dat lijfstraffen al 50 jaar aan het afnemen zijn. Vorig jaar bracht de American Academy of Pediatrics (AAP) een definitieve beleidsverklaring uit, waarin ze ouders opdroeg niet te slaan omdat lijfstraffen in verband zijn gebracht met "een verhoogd risico op negatieve gedrags-, cognitieve, psychosociale en emotionele uitkomsten voor kinderen".

"Het opvoedingsparadigma is in de loop van de tijd veranderd", zegt Bonnie Compton, kinder- en adolescententherapeut, opvoedingscoach en auteur van Mothering With Courage. “De slinger is heinde en verre doorgeslagen, van ‘doe het omdat ik het zeg … ik ben de ouder’ naar toegeeflijk ouderschap – en van ouders die kinderen verantwoordelijk houden voor hun gedrag tot helikopteropvoeding. Het ouderschap is geëvolueerd en ouders zijn bewuster dan vorige generaties.”

Compton wijst op twee overkoepelende trends die in opkomst zijn:"Wat vaak wordt verworpen, is het belang van een band met kinderen, evenals de waarde van het beschouwen van wangedrag als een leermogelijkheid, in plaats van iets te repareren of te controleren.”

Hier zijn zeven veelgebruikte opvoedingsmethoden die door experts zijn goedgekeurd en een moderne make-over hebben gekregen.

1. Old-school strategie:time-out

Het concept om een ​​kind in een time-out te zetten wegens wangedrag dateert uit 1969, toen Amerikaanse psychologen ouders voorstelden het te proberen als een alternatief voor pak slaag of door een leraar met een liniaal geslagen te worden. In het Journal of Experimental Child Psychology suggereerden experts dat als kinderen zich zouden bezighouden met "onaanvaardbaar" gedrag, de straf sociaal isolement zou moeten zijn - ook wel time-out genoemd. Sindsdien wordt de discipline-tactiek gebruikt.

Ouders en experts hebben ontdekt dat er zeker nadelen zijn aan de aloude methode. Om te beginnen leren kinderen niet veel van de ervaring. Het punt van time-out kan zijn om een ​​kind aan te moedigen om na te denken over hun wangedrag, maar ze zullen eerder stilstaan ​​bij gevoelens van woede. Tegelijkertijd zijn de hersenen van kinderen niet zo ontwikkeld dat ze zich daadwerkelijk kunnen bezighouden met het soort time-out voor zelfreflectie dat bedoeld is om te bevorderen.

Kinderarts Nadia Sabri wijst er in een artikel in de Washington Post over dit onderwerp op:"Kinderen hebben niet de geavanceerde cognitieve vaardigheden om abstract te denken. Emotionele modulatie en regulatie vindt plaats bij de ontwikkeling van de prefrontale cortex, het deel van de hersenen dat zich pas in de adolescentie volledig ontwikkelt.”

Moderne make-over:tijd in

Het alternatief voor time-out is de time-in-strategie, die is beschreven door Sue Lively, een basisschoolleraar en ouder die schrijft over positief ouderschap. Ouders moeten zelf een paar keer ademhalen en het kind vervolgens naar een neutrale locatie verplaatsen, zoals de bank of een eettafel. De ouder moet nadenken over de onderliggende reden waarom het kind zich gedraagt ​​en dat vervolgens erkennen, evenals de emoties van het kind.

Compton raadt ouders aan om zoiets te zeggen:"Je lijkt echt boos over ..." of "Je zag er erg gefrustreerd uit", wat een kind zal helpen zijn gevoelens te identificeren en te labelen. Vraag dan "Wat is hier het ECHTE probleem?" Het doel van time-in is dat een kind zijn emoties kan uiten, zijn emoties kan verwerken en er vervolgens voorbij kan gaan. Ten slotte bespreek je waarom het wangedrag onaanvaardbaar is en wat het kind kan doen om het zo nodig goed te maken.

Caitlin Devan, een moeder van twee kinderen uit Lake Wylie, South Carolina, heeft ontdekt dat de methode goed werkt voor haar 4- en 2-jarige dochters. "Ik zou mijn 4-jarige iets zien doen dat totaal ongepast was, en ik zou haar uit de situatie verwijderen. Ik zou zeggen:'Wat voel je nu?' of 'Je ziet er nu echt boos uit.' Het is alsof je ze een andere vocabulaire leert. Ze moeten het voelen, hun gevoel valideren en leren wat het is met het juiste label, en dan zullen ze hun woorden gaan gebruiken. Mijn dochter weet dat ze deze grote emoties verbaal tegen mij kan uiten in plaats van ze fysiek naar anderen toe te uiten.”

2. Old-school strategie:geloven dat je verantwoordelijk bent voor je kind

Decennia lang kregen ouders te horen dat ze verantwoordelijk zijn voor hun kind. Maar dit heeft een situatie gecreëerd waarin moeders en vaders vanuit een angstige plaats tot ouder worden opgezet. Tenslotte vraagt ​​Compton:als u verantwoordelijk bent voor uw kind, betekent dat dan dat u verantwoordelijk bent voor hun gedrag, cijfers, hun huwelijk naarmate ze ouder worden?

"Als je als moeder het gevoel hebt dat je verantwoordelijk bent voor hun cijfers, wat als ze niet studeren voor een toets?" zegt Compton. "Het zal je eigen angst vergroten, en je zult proberen je kind onder controle te houden en ervoor te zorgen dat ze studeren." Dit is een verlies voor ouders en kinderen.

Moderne make-over:geloven dat je verantwoordelijk bent voor je kind

Deze subtiele verschuiving, die voortkomt uit Scream-Free Parenting door opvoedingsdeskundige en gediplomeerd huwelijks- en gezinstherapeut (LMFT) Hal Runkle, spoort ouders aan om na te denken over verantwoordelijkheid "voor", in plaats van "voor hun kind.

“Je bent verantwoordelijk voor het bieden van een warm liefdevol huis, voedsel, onderdak, je bent verantwoordelijk jegens hen om je eigen emoties te beheersen, om een ​​gezond huwelijk of partnerschap te hebben [als je gehecht bent], ' merkt Compton op. "Als je door die lens begint te kijken, kun je echt een beetje ademen."

Bovendien zal het herformuleren van verantwoordelijkheid op deze positieve manier van opvoeden een positieve invloed hebben op kinderen door hen te motiveren om zelfstandig te leren, gezondere keuzes te maken en verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen.

3. Old-school strategie:omkopen voor goed gedrag

Hoewel de meeste ouders het erover eens zijn dat het onverstandig is om je kleintje om te kopen om zich te gedragen, is het een methode die veel ouders uit wanhoop of als laatste redmiddel gebruiken. De waarheid is dat het belonen van goed werk iets is dat ouders zouden moeten doen, zegt Compton. Als uw kind opgroeit, krijgt het immers een salaris voor zijn werk. Maar het gevaar bestaat dat de methode te veel wordt gebruikt, en geen enkele ouder wil een 'gimme-monster' maken.

Moderne make-over:bewust belonen

In plaats van te belonen voor elke kleine voetbaltraining die wordt bijgewoond of voor elk huishoudelijk karwei dat wordt gedaan, "gebruik je spaarzaam beloningen als je probeert een kind te helpen zijn gedrag te veranderen", adviseert Compton. Voorbeelden hiervan zijn het werken aan een belangrijk doel, zoals kalmeren, een cijfer verhogen in een bepaalde klas of 's nachts in hun eigen bed blijven.

Devan legt uit dat haar oudste dochter werd beloond met stickers en kleine snoepjes voor zindelijkheidstraining. "We zeiden:laten we een stickerkaart maken", zegt ze. “We gaven haar elke keer dat ze met succes op het potje ging een sticker. Als ze een rij vol had, kreeg ze een snoepje - een chocoladeschilfer of een gummybeer.'

Compton houdt van kleinere, minder materiële beloningen zoals stickers, extra leuke tijd met mama en papa, of een simpel maar krachtig compliment. "We willen allemaal erkend worden", legt Compton uit.

4. Old-school strategie:kinderen opdragen zich te verontschuldigen voor wangedrag

Het lijkt een goed idee:als je kleintje zijn of haar broer of zus heeft geslagen of het speelgoed van een vriend heeft gepakt, wijs je op het misdrijf en zeg je dat het hem spijt. Maar experts vinden dat deze aloude disciplinetactiek niet per se de beste keuze is.

"Elke keer dat ouders hun kind dwingen om zich te verontschuldigen, wordt het een machtsstrijd", merkt Compton op. Als een kind wil zeggen dat het hem spijt, is dat één ding, maar hem daartoe dwingen is iets anders. Het probleem is dat als ze te jong zijn, ze nog geen emoties zoals mededogen en empathie hebben ontwikkeld die een verontschuldiging oprecht maken.

Moderne make-over:maak er een leermoment van

In plaats van excuses af te dwingen en te proberen het gedrag van uw kind te beheersen, kunt u overwegen het moment te gebruiken als een kans om te leren. Compton stelt voor om een ​​gesprek te voeren als:'Ik begrijp dat je gefrustreerd raakt door je broer. Ik ben benieuwd wat je anders zou kunnen doen?” Ze zeggen misschien dat ze het niet weten, maar je kunt ze blijven betrekken en ze aanmoedigen om productiever te reageren als ze gefrustreerd of boos worden.

“Gebruik het als leermoment om ze de volgende keer te helpen bij het kiezen van verantwoordelijk gedrag”, zegt Compton. "Dus je controleert ze niet, je leert ze en begeleidt ze bij hun beslissingen."

Devan heeft ontdekt dat dit werkt voor haar 4-jarige, en legt uit:"Als ik meteen zeg:'Zeg tegen je vriend dat het je spijt,' heeft ze daar niets aan. Ze herhaalt gewoon mijn woorden. Als ik haar zeg om na te denken over haar daden, na te denken over hoe het haar heeft beïnvloed, hoe het haar zus of vriendin heeft beïnvloed, wat ze nu moet doen, dan zal ze ervoor kiezen om zelf haar excuses aan te bieden, en het komt uit een meer echte plek.”

5. Old-school strategie:een agenda hebben

Veel ouders willen hun kinderen inschrijven voor speelafspraakjes, activiteiten, sport, muzieklessen, bijles en alles daartussenin, wat hun succes en geluk zal vergroten. Maar het forceren van een agenda kan averechts werken, waarschuwt Compton. Overplanning zorgt voor extreem gestresste ouders - en dan pikken kinderen de stress op, zegt ze.

"Als je agenda zwaarder weegt dan je connectie, is er een onbalans en begin je gedragsproblemen te zien", merkt Compton op.

Moderne make-over:ruimte maken voor verbindingstijd

Hoewel er altijd taken zijn om van de lijst af te vinken, zouden ouders er goed aan doen meer belang te hechten aan ongeordende gezinstijd. "Ga gewoon met ze om", zegt ze. “Je hoeft niets te onderwijzen, te prediken of te beheersen. Je bent gewoon speels." Deze organische bandtijd helpt kinderen niet alleen om zich erkend en gezien te voelen, maar het dient er ook vaak voor om ouders eraan te herinneren dat hun kinderen zich misdragen dat hun kinderen niet hun gedrag zijn.

Misha Birmele, een vader van een kind uit Pasadena, Californië, legt uit hoe de verbindingstijd met zijn dochter eruit ziet:"We spelen bordspellen zoals Candy Land, tekenen, spelen met poppen. Ik doe graag steenbaden. Terwijl ze in het bad speelt, mag ik haar kennis laten maken met rock 'n roll. Hopelijk sijpelt er iets in dat niet 'Baby Shark' is!'”

"Die 'zachte tijd' helpt je door de moeilijke tijden wanneer ze zich gedragen", zegt Compton. Ze treden immers weer op. Maar met meer verbindingstijd zullen ze dat misschien met minder frequentie doen. Compton merkt op:"Onderzoek heeft aangetoond dat kinderen die zich meer verbonden voelen met hun ouders, meer bereid zijn hun begeleiding op te volgen."

6. Old-school strategie:gewoon oud geschreeuw

Je kalmte verliezen en je stem verheffen is niet bepaald een opvoedingsmethode die elke moeder of vader van plan is te gebruiken, maar het kan gebeuren wanneer een kind zich misdraagt ​​of een ongeluk krijgt.

"Boos worden als je kind boos is, uit de hand lopen als je kind het niet meer in de hand heeft, helpt de situatie niet", merkt Compton op. Tegelijkertijd ontdekte een onderzoek uit 2014 in The Journal of Child Development dat schreeuwen resultaten oplevert die vergelijkbaar zijn met fysieke straffen bij kinderen:verhoogde niveaus van angst, stress en depressie, samen met een toename van gedragsproblemen.

Omdat kinderen je energie oppikken - Compton noemt ze 'kleine energetische sponzen' - kun je het beste doen wat je kunt om jezelf af te koelen voordat je de misstap van een kind aanpakt.

Moderne make-over:"Rust is je superkracht"

Compton houdt van en heeft een methode bedacht die ze 'calm is your superpower' noemt. "Degene die het rustigst in de kamer blijft, is vaak veel effectiever dan anderen die reageren of proberen hun punt over te brengen", zegt ze. "Als je als ouder kalm blijft, modelleer je voor je kinderen hoe ze hun eigen emoties kunnen reguleren. En je bouwt je eigen emotionele spieren op.”

Het is opmerkelijk dat het gebruik van de "rust is je superkracht"-methode absoluut niet betekent dat je helemaal op je tong bijt, benadrukt Compton. In plaats daarvan betekent het dat je een paar keer diep ademhaalt, jezelf kalmeert en vervolgens probeert te reageren op je kind in plaats van te reageren.

Birmele heeft succes gevonden met deze aanpak. "Het moeilijkste aan ouderschap is dat het geduld en zelfwerk vereist", zegt hij. "Ik zette de toon als de grootste persoon in de kamer, en ik weet dat mijn 5-jarige signalen van mij opneemt. Als ik woedend ben, wordt zij woedend. Als ik kalmeer, zal ze onbewust proberen met me te matchen. Dus als ik haar gedrag moet corrigeren, moet ik echt eerst mezelf kalmeren voordat ik echt kan gaan zitten en de moeilijke taak kan doen om uit te leggen waarom ik haar nodig heb om te stoppen met doen wat ze doet. Ik vraag het op een manier die zo kalm en eenvoudig is dat ze het me kan herhalen. Als ze het niet kan herhalen, heeft ze het niet begrepen.'

7. Old-school strategie:Shaming

In het verleden gebruikten ouders schaamte als een manier om het slechte gedrag van hun kind te corrigeren, en zelfs in het afgelopen decennium zijn voorbeelden van ouders die zich bezighouden met openbare en/of online schaamte over hun kinderen viraal gegaan . Zelfs als ze geen beschamende video's naar YouTube uploaden, zegt Compton dat ouders deze methode mogelijk onbewust gebruiken door op wangedrag te reageren met uitspraken als:"Wat is er met jou aan de hand?" "Wat is je probleem?" of "Zie je niet dat ik aan de telefoon/werk/bezet ben?"

De American Academy of Pediatrics (AAP) classificeert schaamte als psychologische mishandeling, of een "een herhaald patroon van schadelijke interacties tussen ouder(s) en kind dat typerend wordt voor de relatie." Elk van deze patronen kan ertoe leiden dat een kind zich "waardeloos, onbemind, bedreigd voelt of alsof zijn of haar enige waarde is om in de behoeften van iemand anders te voorzien". Bovendien zegt Compton dat deze berichten over negatieve schaamte bij kinderen kunnen blijven tot ver in de volwassenheid. "We zien veel gewonde volwassenen die geen gezonde berichten hebben ontvangen", merkt ze op.

Moderne make-over:mindful messaging

Shaming vermijden kan zo simpel zijn als je echt bewust zijn van je woorden en je berichten die je kinderen stuurt, zegt Compton.

Een voorbeeld:stel dat een kind zijn broer of zus herhaaldelijk slaat. "Zeg iets in de trant van:" Je lijkt moeite te hebben om je handen van je broer af te houden ", " stelt Compton voor. "Ga in op de gevolgen van dat doen." Dan, wanneer koelere hoofden de overhand hebben gehad, kunt u een gesprek voeren en bespreken hoe het kind op een gezondere manier zou hebben gereageerd. Stel vragen als:"Wat had je anders kunnen doen?" "Wat ga je de volgende keer doen?" en "Hoe kan ik helpen?"