• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De kunst van het balanceren van leesremediëring en accommodatie

De kunst van het balanceren tussen hermediatie en accommodatie bij het lezen

Wat vaak wordt genegeerd in onze wens om lezen te leren, is de realiteit dat kinderen vaak in een positie verkeren, met name oudere studenten, waarin ze geen tijd hebben om beter te leren lezen. Ze moeten de informatie achter de boekomslagen zo snel mogelijk krijgen, zodat ze voor hun klas kunnen slagen. Ik weet dat mijn succes als student weinig te maken had met remediëring bij het lezen -- ik haalde het 'lezen' van de universiteit meer dan 5 boeken per week met een functioneel leespercentage in het twaalfde percentiel. Hoe heb ik dit gedaan? Simpel:ik leerde het idee om een ​​'betere' lezer te worden opzij te zetten, en besteedde mijn tijd en energie aan het leren hoe ik een slimmere, efficiëntere lezer kon worden. Ik heb geleerd om leesremediëring in evenwicht te brengen met aanpassingen en alternatieve leesbenaderingen.

Mijn doel is niet om een ​​methode te schetsen voor het aanleren van lezen, maar om u te helpen uw kind in staat te stellen "slimmer" te lezen en om geïndividualiseerde leesbenaderingen te ontwikkelen. Hieronder volgen de fundamentele principes die u zullen helpen de dunne lijn tussen leesremediëring en leesaanpassingen te bewandelen. Het vinden van de juiste balans tussen deze twee vaak concurrerende ideeën zal het verschil maken in het succes van uw kind.

Principe #1:De wet van afnemende opbrengsten

Een van de moeilijkste dingen om te doen als het gaat om het helpen van uw kind met lezen, is weten wanneer u moet stoppen met lezen en er omheen moeten werken met aanpassingen. Hier is geen eenduidig ​​antwoord op; de wet van de afnemende meeropbrengsten kan u helpen de balans te vinden. De wet van de afnemende meeropbrengst is iets dat we schenden als we de hele tijd lezen. Deze wet is een vrij eenvoudig economisch principe dat stelt dat wanneer u een actie onderneemt, u de kwaliteit van die actie beoordeelt en of u die actie opnieuw zult ondernemen, op basis van hoe groot uw winst is in verhouding tot hoeveel tijd u hebt geïnvesteerd. De beste acties zijn acties die een goed rendement opleveren voor een matige hoeveelheid tijd. Zodra uw opbrengsten beginnen te krimpen in verhouding tot de bestede tijd, hebt u de wet van de afnemende meeropbrengst geschonden en is het tijd om iets anders te doen. Je steekt bijvoorbeeld 3 uur per week in spelling. Aan het einde van de week stijgen de spellingscores van uw kind met 20 procent. Dat was een goede besteding van je tijd. Als u echter 20 uur per week aan spelling besteedt en de testscores van uw kind met 2 procent zijn gestegen, is dat in strijd met de wet van de afnemende meeropbrengst.

Mijn moeder begreep deze wet goed als het om lezen ging -- in de tweede klas werd ik elke dag een uur uit de klas gehaald. Ik zou proberen woorden in het zand te tekenen en de woorden met blokken te bouwen, ik zou interpretatieve dans doen om de woorden erin te krijgen, maar mijn lezen verbeterde niet significant gezien de tijd die we eraan besteedden. Dus mijn moeder besloot dat het beter was om me op te halen en mee uit eten te nemen! De moraal van het verhaal is, als je met je herstel geen rendement krijgt dat de geïnvesteerde tijd rechtvaardigt, of als je rendement ernstig vermindert, verander dan wat je doet, stop met herstellen en pas op met lezen.

Principe #2:omarm leesgereedheid

Elke ochtend toen ik in de tweede klas zat en moeite had om te leren lezen, las mijn moeder me een boek voor met de titel Leo the Late Bloomer . In dit boek kan Leo, een jonge leeuw, niet lezen zoals de rest van zijn vrienden. Maar uiteindelijk haalt hij het in en bloeit. Het verhaal van een laatbloeier is verre van fictie -- het is een algemeen aanvaard feit in academische kringen dat kinderen op verschillende leeftijden hun 'leesgereedheid' bereiken, net zoals ze op verschillende tijdstippen andere ontwikkelingsstadia doorlopen. Omarm dit, als je kind moeite heeft met lezen, zeg hem dan dat het goed is, dat je eraan werkt en dat je erop vertrouwt dat ze, net als Leo en Jon Mooney, in hun eigen tijd zullen bloeien.

Principe #3:laat uw kinderen kiezen wat ze lezen

Op mijn reizen door het land hoor ik de hele tijd dat sommige kinderen hun schoolboeken niet kunnen (of willen) lezen, maar dan uren thuis doorbrengen met het lezen van strips of de RDW-handleiding om zich voor te bereiden op hun rijexamen. Deze kinderen doen niet alsof of liegen over hun vermogen om te lezen wat ze leuk vinden of hun moeite met lezen wat ze niet leuk vinden; ze zijn gewoon beter in staat om te lezen wat ze willen lezen. Deze kinderen maken intuïtief gebruik van iets dat pragmatisch leren wordt genoemd - een eenvoudig idee dat stelt dat mensen eerder iets leren dat betekenis voor hen heeft. Je zult merken dat kinderen veel meer geneigd zijn om te lezen en betere lezers worden als je ze de boeken laat kiezen die ze lezen. "See Spot run" is voor niemand leuk.

Principe #4:verdrijf de leesmythen

Er is een mythe in onze samenleving dat lezen synoniem is met intelligentie -- op mijn school wisten we allemaal dat de 'blauwe vogel'-leesgroep (die het net zo goed de struisvogelgroep zou kunnen noemen) de 'domme groep' was. Het is erg belangrijk om na te denken over hoe dit uw kind kan hebben beïnvloed, vooral als u met een tiener of een middelbare scholier werkt. Veel kinderen, waaronder ikzelf, hebben een diepgewortelde angst om te lezen omdat we academisch werden gevolgd (die leesgroepen zijn sporen!) En gedefinieerd als minder dan omdat we moeite hadden met lezen. Veel studenten hebben de identiteit van de blauwe vogel in de derde klas geaccepteerd en hebben zowel lezen als school opgegeven. U moet hier actief met uw kind op ingaan. Je moet ze vertellen dat de manier waarop ze werden behandeld verkeerd was -- dat vaak de meest hoogbegaafde kinderen worstelen met lezen.

Bovendien, zelfs als je werkt met leerlingen die misschien goed kunnen lezen, moet je ze helpen de mythe in onze samenleving te begrijpen dat goede leerlingen al het lezen in de klas doen, van kaft tot kaft. De realiteit is dat de beste studenten op de universiteit niet doe al het lezen; ze leren skimmen en accommoderen de hoeveelheid lectuur die ze moeten doen. De beste manier om deze leesmythes de wereld uit te helpen, is door gewoon eerlijk te zijn tegen je kinderen. Vertel ze dat er geen normaal . is als het om lezen gaat.

Met deze vier principes moet u het volgende doen: