• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

ADHD en hoogbegaafdheid:wat weten we echt?

ADHD en hoogbegaafdheid:wat weten we echt?

Wat is ADHD en hoe wordt het gediagnosticeerd?

Wat weten we over aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis (ADHD) en hoogbegaafde kinderen? ADHD, vooral bij hoogbegaafden, staat in de schijnwerpers van aandacht, bezorgdheid en passie. Drie experts in het veld voerden een uitgebreide studie uit en delen hun bevindingen met ons.

Wat is ADHD?
De kernsymptomen van ADHD zijn impulsiviteit, onoplettendheid en hyperactiviteit. Schattingen lopen uiteen, maar het gemiddelde voorkomen van ADHD bij schoolgaande kinderen is twee procent.

In 1999 erkende de Wet op het onderwijs aan personen met een handicap (IDEA) voor het eerst ADHD en ADD als stoornissen die moeten worden geclassificeerd als andere gezondheidsproblemen.

Wat veroorzaakt ADHD -- genetica of het milieu?
Genetische factoren zijn erg belangrijk bij ADHD, zoals blijkt uit studies van het gezin, adoptie en tweelingen. Maar ook omgevingsfactoren kunnen het ADHD-syndroom veroorzaken:factoren zoals vroeggeboorte, hoofdletsel, foetaal alcoholsyndroom, loodtoxiciteit, prenataal roken door de moeder, zeldzame endocriene afwijkingen en prenatale blootstelling aan drugs zoals cocaïne.

Hoe wordt ADHD gediagnosticeerd?
Volgens de DSM-IV zijn er vier subtypes van ADHD:
Overwegend hyperactief/impulsief
Overwegend onoplettend
Gecombineerd
Niet anders gespecificeerd

Er zijn negen symptomen van zowel onoplettendheid als hyperactiviteit. Zes van de negen symptomen moeten aanwezig zijn om de diagnose te stellen. Ook moeten de symptomen in meer dan één omgeving voorkomen (bijvoorbeeld op school en thuis), moeten ze ten minste zes maanden aanhouden en moeten ze uw kind voldoende schaden zodat het geen leeftijdsgeschikt gedrag vertoont.

Onoplettendheid:
Je kind vaak --
1. Maakt slordige fouten en let niet op details
2. Heeft moeite om lang op te letten
3. Doet dat niet lijkt te luisteren naar iemand die rechtstreeks tot haar spreekt
4. Lukt het niet om werk of projecten af ​​te maken en volgt deze niet op
5. Heeft moeite met het organiseren van taken en activiteiten
6. Vermijdt of heeft een hekel aan projecten of games die concentratie vereisen
7. Verliest noodzakelijke hulpmiddelen (potloden, speelgoed, enz.) voor projecten of activiteiten
8. Wordt gemakkelijk afgeleid door dingen die om haar heen gebeuren
9. Vergeet dagelijks activiteiten

Hyperactiviteit-impulsiviteit:
Uw kind vaak --
1. Friemelt of kronkelt
2. Verlaat zijn stoel of andere plaatsen waar hij moet blijven
3. Rennen of klimmen of voelt zich rusteloos op ongepaste wijze situaties
4. Vindt het moeilijk om rustig te spelen of te werken
5. Lijkt gedreven of is altijd onderweg
6. Kan niet stoppen met praten
7. Vervaagt antwoorden voor vragen zijn voltooid
8. Vindt het moeilijk om op zijn beurt te wachten
9. Onderbreekt anderen of dringt zich op

Wie moet mijn kind diagnosticeren?
Idealiter zou een team -- inclusief een gekwalificeerde clinicus zoals een kinderarts, huisarts, psychiater, neuroloog of psycholoog -- de diagnose ADHD moeten stellen, omdat alleen een specialist het verschil kan zien tussen ADHD en andere lichamelijke en psychologische problemen die ADHD nabootsen.

Informatie over deze andere aandoeningen is zelden beschikbaar voor schoolpersoneel, hoe oplettend, ervaren of goed opgeleid ook.

Voor de meeste kinderen worden de symptomen duidelijk wanneer ze regelmatig kunnen worden geobserveerd en gedurende een lange periode kunnen worden vergeleken met andere kinderen. Daarom is de klasleraar vaak de beste persoon om deze vergelijkingen te maken (mits voorzien van de juiste beoordelingen, checklist en informatie). Dit gezegd hebbende, onthoud dat alleen specialisten andere medische, psychologische of psychiatrische aandoeningen kunnen uitsluiten van de mogelijkheid van ADHD.

Wanneer het kind ook hoogbegaafd is, moet ook een specialist hoogbegaafdheid worden ingeschakeld om informatie te geven over het gedrag van het kind in vergelijking met andere kinderen met vergelijkbare capaciteiten.

Begaafd en ADHD

Worden hoogbegaafde kinderen bestempeld als ADHD in plaats van als hoogbegaafd?
Het is eigenlijk mogelijk dat de twee voorwaarden naast elkaar bestaan. Onlangs hebben sommige onderzoekers hun bezorgdheid geuit over het feit dat hoogbegaafde kinderen verkeerd worden bestempeld als ADHD en dat deze verkeerde etikettering uit de hand loopt. Hoewel er gevallen van verkeerde diagnose zijn, bevestigen geen empirische gegevens in de medische, educatieve of psychologische literatuur de omvang van deze zorg.

Zorgvuldige pogingen om overdiagnose te voorkomen moeten worden afgewogen tegen de behoefte van een kind aan evaluatie en behandeling. Nogmaals, hoogbegaafdheid en ADHD kunnen bij hetzelfde kind naast elkaar bestaan.

Kan een hoogbegaafd kind dat urenlang met een taak bezig is, nog ADHD hebben?
Sommige ouders en professionals gaan ervan uit dat een kind dat zich lang kan concentreren, geen ADHD kan hebben. Dit is incorrect. Het is begrijpelijk dat een waarnemer de mogelijkheid van ADHD afwijst, want het lijkt erop dat het kind zo opgaat in een taak dat alles om haar heen in de vergetelheid raakt.

Hoewel deze staat van verrukte aandacht het teken kan zijn van een creatieve geest, kan het ook 'hyperfocus' zijn, een vergelijkbare aandoening die mensen met ADHD vaak ervaren. Je kunt kinderen met en zonder ADHD niet vertellen hoe ze zich bezighouden met interessante activiteiten, zoals video's, computerspelletjes of lezen voor hun plezier. De sleutel is inspanning. Hoe uw kind presteert tijdens projecten die inspanning vergen, maar niet per se zeer interessant zijn, kan het verschil maken.

Dus een kind met ADHD kan zich lange tijd concentreren?
ADHD wordt niet gekenmerkt door het onvermogen van een kind om op te letten, maar wordt eerder gekenmerkt door zijn onvermogen om zijn aandacht te beheersen. Een kind met ADHD heeft grote moeite om aandacht te schenken aan taken die niet meteen lonend zijn, die inspanning vergen.

Hoewel 'hyperfocus' een positief teken kan zijn van toewijding aan een taak en een teken van motivatie, wordt het een probleem wanneer een hoogbegaafd kind wordt gevraagd om van de ene taak naar de andere te gaan. Met andere woorden, hoewel deze intense concentratie positief kan zijn voor het denken van het kind, kan het ook problemen in haar gedrag veroorzaken.

Hoe laten hoogbegaafde kinderen ADHD zien?
ADHD is misschien minder duidelijk bij een hoogbegaafd kind dan bij een kind dat meer worstelt. Vanwege hun hoogbegaafdheid is het takenpakket dat als "moeiteloos" wordt ervaren, breder voor hoogbegaafde kinderen. En dus kan het missen van de symptomen van ADHD nog vaker voorkomen bij hoogbegaafde kinderen dan een verkeerde diagnose stellen met ADHD. Sommige kinderen kunnen hun ADHD compenseren - en noch zij, noch hun ouders of leraren zijn zich hiervan bewust. Anderen zijn ernstiger gehandicapt.

De overmatige afhankelijkheid van een hoogbegaafd kind van haar sterke punten verdoezelt onbedoeld haar handicap. Hoewel het benadrukken van sterke punten de gaven en talenten van een kind kan benadrukken, neemt het de realiteit van de aandoening niet weg. Het kan zelfs leiden tot een nog erger dilemma:ze kan twijfelen aan haar capaciteiten vanwege haar strijd om ze te behouden. Als een kind haar moeilijkheden als een handicap mag erkennen, kan ze de juiste copingvaardigheden leren.

De meest relevante overweging bij het evalueren van ADHD is de mate van beperking die een kind ervaart als gevolg van zijn gedrag. Een kind wiens gedrag ervoor zorgt dat hij academisch, sociaal of in de ontwikkeling van een zelfgevoel wordt aangetast, moet vanuit een klinisch/medisch perspectief worden onderzocht om potentieel behandelbare aandoeningen uit te sluiten, zelfs als zijn gedrag als creativiteit of hoogbegaafdheid wordt herkend.

Moet ik mijn hoogbegaafde kind medicijnen geven?
Ieder kind met een beperking heeft niet per se medicatie nodig. Niet-medische interventies kunnen op school en thuis worden gebruikt, en moeten worden geprobeerd vóór meer ingrijpende interventies.

Tien aanbevelingen

Waar gaan we heen vanaf hier?
ADHD is geen defect dat moet worden 'genezen'. In feite kan ADHD niet alleen de realisatie van gaven en talenten remmen, maar ook versterken.

Opvoeders van hoogbegaafde kinderen met ADHD staan ​​voor de moeilijke taak om leerlingen kansen te bieden om hun sterke punten in te zetten en tegelijkertijd hun tekortkomingen te verbeteren. Hoewel hetzelfde kan worden gezegd van elk goed educatief programma, is dit een grotere uitdaging voor hoogbegaafde kinderen met ADHD vanwege de opvallende lacunes in vaardigheden, gedrag en prestaties die het kan veroorzaken.

Opvoeders, ouders en kinderen kunnen deze uitdagingen alleen aan door consequente aandacht, onmetelijke creativiteit en blijvend geduld.

Tien aanbevelingen
1. Wees je ervan bewust dat ADHD en hoogbegaafdheid naast elkaar kunnen bestaan.
2. Verken vele perspectieven in je zoektocht naar informatie over ADHD.
3. Onthoud dat de belangrijkste maatstaf voor het diagnosticeren van ADHD de mate is stoornis die het kind in twee of meer situaties ervaart.
4. Gebruik een multidisciplinair team om tot een diagnose te komen en een uitgebreid behandelplan te ontwikkelen.
5. Maak uzelf vertrouwd met een verscheidenheid aan educatieve en gedragsmatige strategieën om te bepalen welke combinaties effectief kunnen zijn voor uw kind.
6. Wees voorzichtig met 'quick-fix'-beloften - of deze nu gedragsmatig, educatief of medisch zijn.
7. Houd er rekening mee dat de grootste moeilijkheid voor een kind met ADHD ligt in het communiceren van wat het heeft geleerd.
8. Bepaal of het verschuiven van de aandacht een kwetsbaar punt is voor uw kind, wanneer haar wordt gevraagd om van taak te veranderen .
9. Modelleer en ondersteun het proces van 'jezelf kennen'. Onthoud dat iedereen sterke en zwakke punten heeft. U kunt uw kind erop wijzen hoe u zelf uw beste vaardigheden gebruikt en zwakkere punten compenseren. U kunt dan uw kind helpen hetzelfde te doen.
10. Pleiten voor en ondersteunen van onderzoek naar ADHD binnen de hoogbegaafde populatie. Neem contact op met de NRC/GT-website als je eeneiige tweeling kent (5-16 jaar) waarvan er maar één ADHD of ADD heeft.

Waar kan ik meer informatie vinden?
Lees meer over ADHD en de onderwijswet voor personen met een handicap op www.chadd.org/legislative/govt.htm. Lees meer over speciaal onderwijs en de wet, en meer over ADHD in het ADHD-informatiecentrum van FamilyEducation.com.

Bron:"Aandachtstekortstoornissen en hoogbegaafde studenten:wat weten we echt?" door Felice Kaufmann, M. Layne Kalbfleisch en F. Xavier Castellanos.