• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Angstaanvallen

V Mijn zevenjarige krijgt op school last van angstaanvallen en het wordt steeds erger.

Zijn leraar noemde hem een ​​perfectionist omdat hij gefrustreerd raakt als hij iets nieuws ziet of voelt dat iets te moeilijk is. Hij is bang dat hij een fout antwoord krijgt of een woord niet kan lezen. Hij stort in en huilt in de klas, en zijn leraar zei dat ze het niet zou verdragen. De situatie is zo erg geworden dat hij de tranen niet kan stoppen, en ze dwingt hem zijn bureau naar een hoek van de kamer te verplaatsen. Ze heeft hem geen aanmoediging gegeven en ik ben bang dat als dit nog langer doorgaat, hij een tijdje littekens zal hebben.

Hij is een slimme jongen, en zij heeft dat erkend, maar heeft het probleem niet goed aangepakt. We hebben deze week onze derde gesprekken met zijn leraar en de begeleider. De counselor zei dat we twee opties hebben:blijven proberen om dit samen met de leraar en mijn zoon uit te werken, of hem aanraden te verhuizen. Op deze conferentie zal ook de directeur aanwezig zijn. Ik zou graag wat concreet bewijs willen hebben dat het huilen van mijn zoon erg slecht is behandeld en dat dit de reden is waarom de situatie zo uit de hand is gelopen. Dit is nooit een groot probleem geweest zoals het nu is.

A Veel dingen veranderen met de overgang van de eerste klas naar de tweede. Het leerplan is moeilijker, van kinderen wordt verwacht dat ze een groot deel van de dag zelfstandiger -- en aan hun bureau -- werken, en de verwachtingen van de leerkrachten ten aanzien van gedrag en klassikaal werk nemen toe.

U zegt dat dit nooit eerder een groot probleem is geweest. Was het een klein probleem? Is uw zoon altijd gevoelig geweest en bezorgd over het maken van fouten, of is het alleen dit jaar? Sommige leerkrachten gaan beter om met gevoelige kinderen dan andere.

Veel directeuren geloven niet in het verplaatsen van kinderen naar een ander klaslokaal om een ​​probleem op te lossen, en het kan zijn dat je de rest van het jaar met deze leraar moet overleggen. Het is geweldig dat je de schooldecaan hebt betrokken -- misschien kan hij of zij je zoon wat individuele tijd geven of hem in een kleine groep betrekken om hem te helpen omgaan met zijn zorgen over het maken van fouten. Het zou ook kunnen dat uw zoon naar de hulpverlener gaat als hij merkt dat hij van streek raakt.

De lerares heeft verklaard dat ze het huilen van je zoon niet kan verdragen. Vraag of ze bereid zou zijn om een ​​week lang te proberen zijn tranen te negeren als hij begint te huilen. Wanneer een huilend kind de aandacht op zichzelf heeft gericht, is het vaak erg moeilijk om zijn emoties weer onder controle te krijgen en te stoppen met huilen. Als ze hem kon negeren, zou hij misschien helemaal alleen de controle terugkrijgen.

Praat met de schooldecaan over de mogelijkheid dat uw zoon extra begeleiding nodig heeft buiten de school. De counselor of uw kinderarts kan u helpen door te verwijzen voor aanvullende hulp.