• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De moeilijke aspecten van proberen zwanger te worden die ik niet zou teruggeven

“Ik hoop dat het als een bevalling is, " Ik zei, door tranen, naar mijn therapeut. “Ik hoop dat als ik eenmaal zwanger ben, er komt een hormoon vrij waardoor ik vergeet hoe moeilijk dit is. Ik wil dit alles gewoon vergeten."

mijn therapeut, engel van de logica die ze is, herinnerde me eraan dat, goed, niemand vergeet de bevalling. (Het bovengenoemde behulpzame hormoon kan je een beetje meer bereid maken om het allemaal opnieuw te doen, hoewel.) Er is echter geen hormoon dat het proces van zwanger worden wegvaagt, zoals iedereen die hard heeft gewerkt om zwanger te worden maar al te goed weet.

Wekelijkse cycli van medicijnen die mijn geest benevelden en mijn haar constant vettig maakten, hoe vaak ik het ook heb gewassen. Injecties waardoor mijn lichaam gekneusd en pijnlijk werd. Die martelende cycli van wachten - voor mijn menstruatie, voor ovulatie, voor een zwangerschapstest, weer voor mijn menstruatie - dat alles in je leven bedekt met deze anticiperende stilte die zo zwaar is dat je alleen maar de minuten kunt tellen en jezelf ervan kunt overtuigen dat je je vingernagels kunt horen groeien. En vooral als dat wachten op een nieuwe teleurstelling uitloopt? Het proces zuigt.

En ik heb besloten dat ik het nooit wil vergeten.

De andere kant van de frustratie, woede, futiliteitsmunt is bedekt met lagen van groei en zelfbewustzijn die ik niet wil verliezen.

Een paar van deze nieuwe onbedoelde bijwerkingen die ik koester:

1. Ik heb minder fucks te geven.

Ik leerde over de grenzen van mijn capaciteit voor bullshit en tijdverspillers, en ik weet (meestal) hoe ik mijn energie moet waarderen, waar ik het wil besteden, en waarvoor ik het moet bewaren. En daar heb ik geen spijt van.

2. Ik kan dingen sneller laten gaan als ze niet voor mij zijn

Dit is een strijd die ik mijn hele leven heb gestreden. Ik ben beter in snel van richting veranderen en me aanpassen aan nieuwe plannen.

3. Mijn ondersteuningssysteem is getest en bewezen

Ik heb veel liefde en kracht gevonden door te steunen op het handjevol familieleden en vrienden die de afgelopen jaren op de eerste rij zaten voor deze strijd. Mijn relaties met hen zijn verdiept, en ik leerde over de moed en schoonheid die kunnen komen door om hulp te vragen.

4. Ik heb geleerd hoe ik een pleitbezorger voor mezelf kan zijn.

Bij het omgaan met een medisch probleem zoals onvruchtbaarheid, de grenzen en onverwachte hindernissen kunnen talrijk zijn. Soms moeten die uitdagingen kritisch worden bevraagd.

Vroeger, Ik heb vaak in mezelf het vermogen gevonden om onbeschaamd namens anderen te pleiten, maar had moeite om het voor mezelf te doen. Die aarzeling verdween snel als het ging om het coördineren van de details van vaak pijnlijke (en, soms, traumatische) procedures, en navigeren door de grijze gebieden van de ziektekostenverzekering, om maar twee van de verschillende twistpunten te noemen waardoor ik gedwongen werd voet bij stuk te houden. Gesteund in meer dan één hoek, Ik verdedigde mijn lichaam, mijn financiën, mijn instincten, mijn emoties, en mijn mentale gezondheid. En het voelde pijnlijk en heerlijk - alsof je een spier gebruikt die je in een heel, heel lang.

5. Mijn huwelijk is getest en kwam verrassend goed uit.

Ik bedoel niet dat het me verbaast dat mijn vrouw en ik nog steeds in een gezonde, goede relatie, maar ik ben vol verwondering dat dit waardeloze proces ons daadwerkelijk sterker heeft gemaakt. We kunnen beter naar elkaar luisteren - vooral als het gaat om de moeilijke dingen, omdat we zoveel ervan zo snel hebben moeten verwerken. We zijn beter in verdelen en heersen, spelen op elkaars inherente sterke en zwakke punten op een manier die ons beiden ten goede komt, in plaats van te proberen iets aan de ander te veranderen. We zijn beter in vechten - we hebben de belangrijke meningsverschillen en argumenten meteen hardop. We zijn beter in het ondersteunen van elkaar emotioneel. We zijn beter in compromissen sluiten. En ik denk dat dit hele gedoe ons betere ouders heeft gemaakt.

Ik kan me nu al voorstellen dat deze zuurverdiende lessen goed van pas komen in mijn nieuwe rol als moeder. Soms zou ik willen dat het proces eenvoudiger was geweest, natuurlijk, maar ik zal nooit stoppen dankbaar te zijn dat het niet zo was.

Onze volgende aanbevelingen:controle opgeven tijdens de zwangerschap