• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Usypianie dziecka we własnym łóżku

P Moja córka właśnie skończyła trzy lata i nadal śpi w naszym (mamy i taty) łóżku. Jak wciągniemy ją w jej własną? Kiedy miała około 10 miesięcy, opiekunka umieściła ją w łóżeczku, gdy tylko wyszliśmy. Na szczęście wróciliśmy, bo o czymś zapomnieliśmy i okazało się, że opiekunka wyszła. Gdy zbliżyliśmy się do schodów, usłyszeliśmy, jak rozbrzmiewa jej kołysanka. Natychmiast pobiegłem na górę. Drzwi jej sypialni były zamknięte, a kiedy wszedłem, siedziała na środku łóżeczka i gapiła się. Gdy tylko mnie zobaczyła, zaczęła płakać i sięgać po mnie. Oczywiście nie chciała wrócić do tego łóżeczka i była za młoda na duże łóżko, więc położyliśmy ją z nami w łóżku. Wtedy myśleliśmy, że to słuszne — teraz ona najlepiej śpi w domu. Dziesięć miesięcy to młody wiek, ale ona wciąż pamięta tę kołysankę jako wredną piosenkę, jak to ujęła. WSPARCIE!!! A Jak rozumiem twoją historię, zostawiłeś swoją 10-miesięczną córkę z opiekunką, wróciłeś do domu wkrótce po wyjściu, ponieważ zapomniałeś o czymś i znalazłeś swoją córkę siedzącą w łóżeczku z puszczaną taśmą kołysanki i siedzieć nigdzie w zasięgu wzroku.

Po pierwsze, nie wydaje mi się, żeby twoja córka była pozostawiona w łóżeczku wystarczająco długo bez opieki, żeby doznać urazu. Oczywiście każda muzyka odtwarzana z nieprzyjemną głośnością zwykle nie będzie postrzegana jako muzyka, którą chcesz ponownie usłyszeć. Chociaż spojrzała na ciebie, a następnie rozpłakała się, sięgając po ciebie – nie oznacza to poważnego urazu emocjonalnego związanego z jej łóżeczkiem. Jestem pewien, że zareagowała na dyskomfort związany z głośnym hałasem, ale bardziej na zmartwiony wyraz twojej twarzy i ton słów, których używałeś, gdy odpowiadałeś werbalnie. Niemowlęta zwykle odzwierciedlają emocje, które widzą na twarzach swoich rodziców, zwłaszcza w nowych okolicznościach.

Tak czy inaczej, teraz chciałbyś wrócić do swojego łóżka i próbujesz przenieść ją do jej własnego łóżka. Książki dr Richarda Ferbera na temat problemów ze snem dzieci szczegółowo omawiają ten i inne tematy związane ze snem. W tej chwili zacząłbym umieszczać ją w jej własnym łóżku w innym pokoju i robić z tego dużo, co oznaczało, że okazywałem dużo podekscytowania jej dużym łóżkiem dla dziewczynki, ładnie je dekorowałem, umieszczałem wiele jej „komfortowych” zabawek w nim itp.

Wtedy zaczynałam jej odpoczynek przed snem, kojące rytuały (opowiadanie historii, czytanie jej) w jej nowej sypialni. Poświęć dobre 30 minut na ten rytuał przejścia. Powiedz jej, że będziesz w sąsiednim pokoju, zostaw uchylone drzwi, jeśli woli, lampkę nocną i wyjdź. Jeśli początkowo sama nie może zasnąć lub obudzi się i wejdzie do twojego łóżka, zostań z nią, aż zaśnie. Jeśli obudzi się z płaczem lub wejdzie do twojego pokoju, przynieś ją z powrotem do jej pokoju. Pociesz ją i zapewnij o cudownym śnie i szczęśliwych snach, jakie będzie miała. Pozostań z nią ponownie, aż zaśnie. Będziesz wiedział, jak odzwyczaić ją od swojej obecności, aż poczuje się konsekwentnie bezpieczna.

Do tej pory dorastała, czując się bardzo bezpiecznie w swoim rodzinnym łóżku. Nie widzę powodu, dla którego ta dobrze dostosowana dziewczynka nie miałaby przejść przez to trudne, ale konieczne przejście śpiewająco. Po tym, jak pozornie dokonała przejścia, mogą pojawić się komplikacje. Są to normalne i nie oznaczają całkowitego powrotu do punktu wyjścia. Ciesz się rodziną i słodkimi snami dla wszystkich.