• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Co to jest poronienie?

Co to jest poronienie?

Poronienie (zwane również utratą wczesnej ciąży) to śmierć dziecka przed 20. tygodniem (lub mniej więcej cztery i pół miesiąca) ciąży. Poronienie może być druzgocące i zwykle kogoś zaskakuje, chociaż w rzeczywistości jest to dość powszechne. W rzeczywistości szacuje się, że ze znanych ciąż od 10% do 15% kończy się poronieniem, najczęściej przed 13. tygodniem ciąży.

Objawy

Nie wszystkie poronienia przebiegają w ten sam sposób. To, czy masz jakiekolwiek objawy, zależy na ogół od tego, ile tygodni jesteś w ciąży i od czasu postawienia diagnozy. Ogólnie rzecz biorąc, im dłuższa ciąża, tym więcej objawów będziesz odczuwać. Możliwe jest również, że możesz nie mieć żadnych objawów.

Typowe objawy poronienia mogą obejmować:

• Ból i/lub skurcze brzucha
• Ból pleców
• Wydzielina płynów i/lub tkanek z pochwy
• Utrata objawów ciąży, takich jak nudności i tkliwość piersi
• Krwawienie z pochwy (może to być plamienie lub obfite krwawienie)

Jak wspomniano powyżej, większość poronień ma miejsce w pierwszym trymestrze ciąży, przed 13. tygodniem ciąży. Na szczęście ryzyko poronienia znacznie spada wraz z dalszą ciążą.

Diagnoza

Jeśli podejrzewasz, że masz poronienie, skontaktuj się z lekarzem. Ważne jest, aby powiedzieć im o każdym krwawieniu z pochwy, które ma miejsce, gdy jesteś w ciąży. Możesz mieć lekkie zabarwienie lub plamienie ciemnoczerwonej, różowej lub jasnoczerwonej krwi. Jeśli twoje krwawienie jest bardzo obfite i połączone z silnymi skurczami menstruacyjnymi, bardziej prawdopodobne jest poronienie niż wtedy, gdy jest lekkie i bezbolesne.

Twój lekarz prawdopodobnie przeprowadzi badanie i/lub kilka testów (często USG), aby upewnić się, że wszystko jest w porządku z twoją ciążą lub aby potwierdzić utratę ciąży.

Jeśli jednak jesteś w mniej niż piątym miesiącu ciąży i masz krwawienie z pochwy, nie panikuj. Nie każde krwawienie we wczesnej ciąży oznacza poronienie. Oprócz możliwej utraty ciąży lekarz wykluczy inne przyczyny krwawienia z pochwy, takie jak:

Krwawienie z implantacji

Możesz mieć pewne krwawienie we wczesnej ciąży z normalnego procesu przyczepiania się zarodka do ściany macicy. Nazywa się to krwawieniem z implantacji. Zwykle jest to lekkie krwawienie i może być związane z łagodnymi skurczami.

Krwotok podkosmówkowy

Czasami krwawienie z implantacji może gromadzić się pod łożyskiem i powodować gromadzenie się lub skrzepy krwi. Można to zaobserwować na USG i nazywa się to krwotokiem podkosmówkowym.

Ten rodzaj krwawienia może być nieco cięższy niż krwawienie z implantacji i możesz mieć skurcze. Możesz nadal krwawić przez kilka tygodni. Zwykle krew zostanie ponownie wchłonięta przez organizm, a krwawienie ustanie.

Krwawienie po stosunku

Czy ostatnio uprawiałeś seks, a teraz krwawisz? Jeśli tak, prawdopodobnie właśnie krwawisz z szyjki macicy. Kiedy jesteś w ciąży, powierzchnia szyjki macicy zmienia się w odpowiedzi na zmieniające się poziomy hormonów. To sprawia, że ​​szyjka macicy częściej krwawi, gdy jest dotykana podczas seksu. Ten rodzaj krwawienia nazywa się krwawieniem po stosunku.

Krwawienie spowodowane aktywnością seksualną jest zazwyczaj jaskrawoczerwone i może być dość obfite. Zwykle nie wiąże się to ze skurczami macicy.

Zakażenie dróg moczowych

Czasami lekkie krwawienie, które zauważasz dopiero podczas wycierania się po oddaniu moczu, może być oznaką infekcji dróg moczowych (ZUM). ZUM są bardzo powszechne we wczesnej ciąży i często nie dają typowych objawów częstego i bolesnego oddawania moczu.

Przyczyny

Jeśli masz poronienie, możesz się zastanawiać, czy zrobiłaś coś, co spowodowało utratę ciąży. Jest to bardzo mało prawdopodobne, szczególnie jeśli poronienie nastąpiło przed 13 tygodniem, ponieważ większość wczesnych poronień ma miejsce, ponieważ zarodek nie jest zdolny do przeżycia (jest w stanie przetrwać do terminu). W rzeczywistości około 50% wszystkich strat we wczesnej ciąży jest spowodowanych nieprawidłowościami chromosomowymi.

Jednak wiele poronień zdarza się również z nieznanych przyczyn. Wiadomo, że niektóre wybory dotyczące stylu życia, takie jak palenie papierosów i zażywanie narkotyków, mogą zwiększać ryzyko poronienia. Inne mniej powszechne przyczyny poronienia to:

• Ekstremalny stres
• Infekcja
• Zaburzenia autoimmunologiczne matki
• Trombofilia u matki
• Problemy strukturalne macicy lub szyjki macicy

Czynniki ryzyka

Chociaż istnieje wiele czynników, które zwiększają prawdopodobieństwo poronienia, badania pokazują, że poronienia często zdarzają się bez obecności znanych czynników ryzyka – i często nie wiadomo dokładnie, dlaczego jedna osoba poroni, a inna nie. Jednak pewne jest to, że ryzyko poronienia wzrasta wraz z wiekiem.

Według American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) ryzyko poronienia związane z wiekiem jest następujące:

• 9% do 17% w wieku 20-30 lat 
• 20% w wieku 35 lat
• 40% w wieku 40 lat
• 80% w wieku 45 lat

Oprócz wieku matki inne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko utraty ciąży, obejmują:

• Historia dwóch lub więcej poprzednich poronień
• Niedowaga
• Narażenie na toksyczne chemikalia, takie jak rozcieńczalniki do farb
• Problemy hormonalne, takie jak zespół policystycznych jajników (zwany również PCOS)
• Zachowania związane ze stylem życia, w tym palenie, picie i używanie narkotyków.
• Otyłość
• Wcześniej istniejące schorzenia, takie jak cukrzyca, toczeń i wysokie ciśnienie krwi

Nawracające poronienia

Chociaż poronienia w pierwszym trymestrze są powszechne, posiadanie więcej niż jednego poronienia z rzędu nie jest. Mówiąc najprościej, prawdopodobieństwo pomyślnej ciąży po poronieniu jest znacznie większe niż drugiego (lub trzeciego lub więcej) poronienia. I odwrotnie, im więcej miałaś poronień, tym bardziej prawdopodobne jest, że będziesz miała kolejne, ale stawki są nadal niskie.

Nawracające poronienia są zazwyczaj definiowane jako trzy lub więcej kolejnych poronień w pierwszym trymestrze ciąży. Badania sugerują, że dzieje się tak u 2% do 5% kobiet w ciąży, a wskaźniki wzrastają wraz z wiekiem matki i liczbą poronień. Ale nawet jeśli miałaś więcej niż trzy poronienia z rzędu, jest jeszcze bardziej prawdopodobne, że następna ciąża będzie się kończyć.

Około 75% kobiet dotkniętych nawracającymi poronieniami z powodzeniem przeniesie ciążę do terminu porodu.

Leczenie

Jeśli zostanie zdiagnozowane poronienie, będziesz potrzebować leczenia, aby upewnić się, że wszystkie produkty poczęcia zostały usunięte z macicy. W zależności od tego, jak daleko jesteś w ciąży i jak bardzo krwawisz, możesz mieć wybór, jak radzić sobie z poronieniem.

Jeśli bardzo mocno krwawisz i nie przeszłaś jeszcze całej tkanki ciążowej, prawdopodobnie będziesz potrzebować awaryjnego rozszerzenia i łyżeczkowania (D&C), aby oczyścić macicę i zatrzymać krwawienie. Jeśli jesteś stabilny, gdy zostaniesz zdiagnozowany, twój lekarz prawdopodobnie omówi z tobą następujące opcje leczenia.

Oczekiwane zarządzanie

Postępowanie wyczekujące oznacza rezygnację z jakiejkolwiek interwencji i zgodę na to, aby Twoje ciało przeszło przez tkankę, gdy będzie gotowe. To podejście jest zazwyczaj najskuteczniejsze, jeśli jesteś w ciąży poniżej ósmego tygodnia i nie jest zalecane, jeśli masz więcej niż 13 tygodni.

Zarządzanie medyczne

Postępowanie medyczne oznacza przyjmowanie leku zwanego mizoprostolem, który spowoduje przejście macicy przez tkankę. Lek zaczyna działać w ciągu kilku godzin, powodując krwawienie z pochwy i skurcze, przypominające ciężki okres. Krwawienie z pochwy może utrzymywać się przez kilka tygodni.

Postępowanie chirurgiczne

Postępowanie chirurgiczne polega na usunięciu tkanki za pomocą procedury D&C. Jeśli poronienie nastąpi wystarczająco wcześnie, lekarz może zaproponować aspirację tkanki w macicy w gabinecie. Znowu spodziewaj się silnego krwawienia z pochwy i skurczów, podczas gdy twoje ciało zrzuca wyściółkę macicy i zarodek.

Zapobieganie powikłaniom związanym z grupą krwi

Oprócz usuwania tkanki płodowej zarządzanie poronieniem obejmuje sprawdzanie grupy krwi. Jeśli jesteś Rh-ujemna, Twój lekarz porozmawia z Tobą o specjalnym zastrzyku zwanym RhoGAM, który może zapobiec powikłaniom ciąży zwanym chorobą hemolityczną noworodka, które mogą mieć wpływ na przyszłe ciąże.

Poronienie w drugim trymestrze

Leczenie utraty ciąży po pierwszym trymestrze jest podobne do wcześniejszego poronienia. Jednak im dalej w ciąży dochodzi do poronienia, tym bardziej prawdopodobne jest, że będziesz potrzebować operacji, ponieważ jest więcej tkanki płodowej, którą należy bezpiecznie usunąć z macicy.

W zależności od zaawansowania ciąży i ogólnego stanu klinicznego, lekarz może zasugerować jedną opcję leczenia, a nie inne. Dodatkowo możesz potrzebować dalszej opieki, aby upewnić się, że cała tkanka przeszła.

Powrót miesiączki

Zazwyczaj powrót do normalnego okresu po utracie ciąży zajmuje około czterech tygodni, ale może to potrwać nawet od sześciu do ośmiu tygodni. To opóźnienie jest spowodowane tym, że hormon ciążowy (ludzka gonadotropina kosmówkowa lub hCG) musi powrócić do poziomu sprzed ciąży, zanim owulacja wystąpi ponownie. Twój okres nadejdzie mniej więcej dwa tygodnie po owulacji.

Radzenie sobie

Pozwól sobie na smutek. Nie można tego przecenić. Poronienie jest bardzo przygnębiające i ważne jest, abyś dał sobie czas na odzyskanie sił emocjonalnych po stracie.

Utrata ciąży jest jak każda inna utrata bliskiej osoby. Będziesz mieć takie same reakcje emocjonalne, chociaż możesz przejść przez etapy żałoby nieco szybciej. Przetwarzanie emocji i poszukiwanie wsparcia psychologicznego może pomóc w zapobieganiu znacznemu epizodowi depresyjnemu.

Po utracie ciąży może się okazać, że podczas następnej ciąży będziesz bardziej niespokojny. Możesz nawet mieć ambiwalentny stosunek do ciąży. Jeśli po poronieniu trudno Ci przywiązać się emocjonalnie do ciąży, pomocne może być omówienie tego z lekarzem i/lub doradcą.

Próbuję ponownie

Jednym z pierwszych pytań, jakie możesz mieć po poronieniu, jest:„Kiedy mogę spróbować ponownie?” To bardzo częste pytanie. Niektórzy lekarze powiedzą ci, że zanim będziesz mógł spróbować ponownie, musisz poczekać, aż wykonasz trzy regularne cykle. W przypadku większości zdrowych kobiet prawdopodobnie nie trzeba czekać tak długo.

Chociaż nie ma jasnych danych na temat optymalnego czasu na próbę zajścia w ciążę po poronieniu, niektóre nowsze dowody sugerują, że nie ma powodu, aby zwlekać – i że możesz być bardziej płodna w ciągu trzech miesięcy po poronieniu. Biorąc to pod uwagę, większość lekarzy zgadza się, że należy odczekać co najmniej kilka tygodni przed odbyciem stosunku pochwowego po poronieniu, aby zmniejszyć ryzyko infekcji.

Słowo od Verywella 

Poronienie jest bolesne. Pozwól sobie na smutek. Warto pamiętać, że prawdopodobieństwo pomyślnego wyniku następnej ciąży jest znacznie większe niż w przypadku kolejnego poronienia. Omówienie możliwości leczenia z lekarzem i uzyskanie wsparcia emocjonalnego w przypadku straty może pomóc w powrocie do zdrowia fizycznego i emocjonalnego.