Uw baby- en hersenontwikkeling:6 belangrijke bevindingen om te begrijpen

De hersenontwikkeling van een baby is sterk afhankelijk van de connectie met de verzorgers. In een nieuw boek genaamd Opvoeden vanaf het begin:een gezonde basis leggen in de baby- en peuterjaren, bestsellerauteur en psycholoog Vanessa Lapointe, Ph.D . , helpt ouders bij enkele belangrijke bevindingen, zodat ouders beter begrijpen welke stappen ze in het vroege leven van een kind moeten nemen.

Een begrip van hoe het menselijk brein groeit is gebaseerd op de wetenschap, maar misschien wordt geen enkel ander menselijk ontwikkelingsproces volledig beïnvloed door het hart - en met het hart bedoel ik een omgeving vol liefde, mededogen en verbinding. Bij het groeien van een menselijk brein, komen hart en wetenschap samen met synergetische schittering, en het proces is complexer, gelaagder en meer betrokken dan een eenvoudig begrip van neurowetenschap.

Het kinderbrein groeit explosief. Wetenschappers weten ook dat neuroplasticiteit - het vermogen van de hersenen om gedurende het leven van een persoon te veranderen onder invloed van externe invloeden - onlosmakelijk verbonden is met hoe de hersenen groeien. Door neuroplasticiteit zuigen de hersenen van een kind de wereld op, wat betekent dat de richting van de hersengroei en -ontwikkeling van een kind geen voorbestemd, wetenschappelijk vastberaden pad is. In plaats daarvan zullen de hersenen van een kind enorm worden beïnvloed door wat er in de wereld om hen heen gebeurt.

Dit wetende geeft een ouder de diepgaande kracht om in de hersenen van hun baby te reiken en deze op de meest ongelooflijk positieve manier te beïnvloeden. Onthoud:je hoeft geen perfecte ouder te zijn. Je hoeft alleen maar goed genoeg te zijn. Dus ja, je zult struikelen. Je zult je geduld verliezen, of een moment voor jezelf nodig hebben, of gefrustreerd raken omdat je de hele dag alleen maar een kieskeurige baby hebt rondgedragen. En dat is oké. Je mag onvolmaakt zijn. Dan ga je verder, raap je de stukjes op, stof je af en ga je verder met het herstellen van de relatie, het kalmeren van overstuur en, ja, het laten groeien van het verbazingwekkende brein van je baby.

Bruce Perry, M.D., Ph.D., is een psychiater wiens levenswerk is gewijd aan het begrijpen wat de hersenen van kinderen nodig hebben om op de best mogelijke manier te groeien. Wat volgt is mijn kijk op Perry's zes waarheden over het menselijk brein. Deze waarheden werpen een belangrijk licht op hoe de hersengroei van een kind en het ouderschap dat ze ontvangen met elkaar verweven zijn, en hoe u het beste resultaat voor uw kleintje kunt garanderen:

1. Bouw van onder naar boven op.

Het menselijk brein is van onderaf hiërarchisch georganiseerd. Het brein beneden herbergt een groot deel van de neurale circuits voor emotionele respons en controle en is het deel van de hersenen dat in de eerste dagen, maanden en jaren van het leven van een kind zal exploderen met groei. Aangezien het huidige denken over de ontwikkeling van kinderen aangeeft dat de omgeving inderdaad de geest creëert, zijn deze vroege jaren het moment voor ouders (en alle andere grote mensen) om het goed te doen. Aangezien neurale verbindingen wortel schieten in de basis van de hersenen, is het absoluut noodzakelijk dat ouders een omgeving creëren vol liefdevolle verbindingen waarin de hersenen van hun kind kunnen marineren. De focus ligt op dit moment niet op leren, hen voorbereiden op school of hen inschrijven voor ontelbare buitenschoolse activiteiten om hen een voorsprong te geven. De focus ligt eerder op liefhebben en spelen en verkennen en groeien, allemaal met een basis van gehechtheid en ultiem vertrouwen in de briljante manier van de natuur.

2. Gebruik het of verlies het.

Verandering van het neurale systeem is 'gebruiksafhankelijk', wat betekent dat de hersenen een 'gebruik het of verlies het'-benadering hanteren. De neurale systemen die het vaakst worden geactiveerd, zijn degene die de hersenen van het kind zullen vasthouden als meer permanent verbonden met de neurale structuur van de hersenen. Neurale systemen die verantwoordelijk zijn voor zelfregulering zijn niet vrijgesteld van deze neiging om het te gebruiken of te verliezen naar die permanente bedrading. Als een kind consequent wordt beantwoord en met mededogen wordt gekalmeerd wanneer het van streek, gekwetst of ziek is, zullen de hersenen van dat kind vasthouden aan de neurale systemen die verantwoordelijk zijn voor zelfregulatie. Maar als een kind in een gestresste toestand leeft omdat er niet aan zijn emotionele behoeften wordt voldaan, zullen zijn hersenen vasthouden aan het circuit waardoor het kind meer wordt geoefend in stress. De sleutel voor ouders en andere grote mensen om te onthouden is dat consistentie in de reactie van vitaal belang is voor het opgroeiende kind. De focus moet altijd eerst liggen op het kalmeren en reguleren van het kind, met instructies en herinneringen die alleen moeten worden gevolgd als de hersenen tot rust zijn gekomen en gekalmeerd.

3. Doe het stap voor stap.

Zoals eerder vermeld, is de basis van de hersenen de eerste in de belangrijke ontwikkelingsreeks. Elk ander deel van de hersenen, de fysieke neurale circuits en de resulterende paden voor denken en probleemoplossing, bouwt voort op die basis. Opvoeden met consequent en kalm geleverde verbinding, liefde en mededogen zal resulteren in een kind met een solide basis voor emotionele regulatie, iemand die meer kans heeft om effectief te redeneren en problemen op te lossen. Onthoud dat dit een proces is dat tijd kost. En er kunnen stappen worden gemist als een kind niet de verbinding krijgt die hij of zij zoekt. Wanneer een stap wordt gemist in de ontwikkelingsvolgorde van de hersenen, moet dit gat worden opgevuld voordat de rest van de hersenen kan groeien en bloeien. Een kind kan niet overspringen naar een goed ontwikkelde volwassenheid als de hersenen een stap in de groeivolgorde missen. Als dit gebeurt, moeten ouders, therapeuten of psychologen de ontbrekende behoeften van het kind beoordelen en dan teruggaan en het kind helpen de gemiste neurale verbindingen te laten groeien.

4. Krijg een voorsprong.

De hersenen ontwikkelen zich het snelst vroeg in het leven. Zoals we hebben geleerd, vormt het ongeveer een miljoen nieuwe neurale verbindingen per seconde. Stel je voor hoe microscopisch klein een neuron is. Bedenk nu dat tijdens deze periode van ondoorgrondelijk explosieve hersengroei, het kinderbrein slechts 25% weegt van zijn uiteindelijke volwassen grootte. Tegen de tijd dat een kind zijn tweede verjaardag bereikt, zijn zijn hersenen gegroeid tot 75% van zijn uiteindelijke volwassen grootte. De snelheid van neurale groei bij een jong kind is verbluffend! Met deze snelle groei en wat experts weten over neuroplasticiteit, is het logisch dat de hersenen van kinderen in deze vroege periode van het leven het meest openstaan ​​voor invloeden van buitenaf. Het brein is niet statisch, maar verandert voortdurend van vorm door te reageren op de externe omgeving en die ervaringen vervolgens intern te coderen. Als je nadenkt over hoe je de wereld van je kind kunt inrichten, denk dan aan jouw rol om ervoor te zorgen dat deze eerste jaren kalm, consistent en absoluut vol verbondenheid zijn. Soms is het creëren van een dergelijke realiteit een felle ingreep en een oprechte afweging van prioriteiten. Ik moedig alle ouders aan om de tijd te nemen om uit te zoeken hoe u dit voor uw kind kunt doen.

5. Wijziging is mogelijk.

Neurale systemen kunnen veranderen, maar sommige zijn gemakkelijker te veranderen dan andere. Dus als een jong kind het contact, de nabijheid en de zorg misloopt die nodig zijn voor een optimale ontwikkeling van de regulerende kern van de hersenen, zal dit later proactief moeten worden aangepakt door middel van consistente, op gehechtheid gebaseerde zorgverlening.

Talloze peer-reviewed onderzoeken hebben het opmerkelijke potentieel voor de hersenen om te veranderen aangetoond. Megan Gunnar, Ph.D., en collega's toonden bijvoorbeeld aan dat een steekproef van getraumatiseerde kinderen die onlangs in pleeggezinnen waren geplaatst, aanvankelijk hoge niveaus van cortisol in hun systeem hadden. Cortisol is het stresshormoon dat wordt afgescheiden in tijden van alarm in een poging je lichaam te helpen reageren, zodat je jezelf kunt beschermen door te vechten, vluchten of bevriezen. Een kind met een voorgeschiedenis van mishandeling zal zich waarschijnlijk hebben aangepast door een brein te ontwikkelen dat goed kan reageren op stress. Dit soort reactie werkt goed in een omgeving waar een kind alert moet zijn voor het volgende moment van hoge nood of aanval. Het maakt datzelfde kind echter ook vatbaar voor stress en angst.

Wat onderzoekers zoals Gunnar en haar collega's hebben ontdekt, is dat cortisol eigenlijk giftig is voor de zich ontwikkelende hersenen. Maar met de enige tussenkomst van consistente, medelevende, op gehechtheid gebaseerde zorgverlening, verschoof die verhoogde respons om meer te lijken op de cortisolresponspatronen van kinderen zonder traumatische geschiedenis. Het kostte drie maanden om die verandering aan te brengen, een verandering die de hele levensloop van elk van die kinderen veranderde. In de regel geldt:hoe ouder het kind, of zelfs de volwassene, hoe langer en steiler de klim naar verandering, maar de deur is nooit helemaal dicht. Het verbazingwekkende van het menselijk brein is dat het goed wil zijn. Wetenschappers hebben iets ontdekt dat de 'zelfoprichtende neiging' wordt genoemd. Als de hersenen een halve kans krijgen, zullen ze streven naar herstel en optimale resultaten. En als we het hebben over de hersenen van een kind - een brein dat explodeert van groei en potentieel - is de kans dat uw responsieve zorg het verschil zal maken uitzonderlijk hoog. Houd dus van ze en verzorg ze - en kijk dan hoe het brein zijn werk doet.

6. Sociaal van opzet.

Het menselijk brein is ontworpen om sociaal te zijn. We zijn bedoeld om te groeien in een wereld van relaties, om absoluut doordrenkt te zijn van verbinding. In vroegere generaties leefden mensen in meer relatierijke gemeenschappen en structuren dan velen van ons tegenwoordig doen. We leefden in stammen, en daarna in dorpen en huizen van meerdere generaties - sommige families doen dat nog steeds! We hadden ingebouwde structuren en systemen voor ouders om voor te zorgen zoals zij voor hun kinderen zorgden. We sliepen, aten, werkten en speelden samen.

Wanneer kinderen worden ondergedompeld in een heterogene wereld vol mensen van verschillende leeftijden, krijgen ze de kans om opkomende ontwikkelingsstadia te observeren en ermee te experimenteren, zoals gemodelleerd door oudere en meer competente individuen in een veilige en zekere omgeving - en dit resulteert in meer mogelijkheden voor groei. Sociaal van aard, en toch ervaren maar weinig kinderen de rijkdom van relaties zoals Perry beschrijft. Je kunt die rijkdom aan je kinderen schenken door niet te spelen op de gezuiverde, homogene manieren van onze hedendaagse wereld. Denk aan groepen met meerdere leeftijden van allerlei soorten mensen:kinderen en volwassenen. Grote familiebijeenkomsten, het betrekken van uitgebreide familie en grootouders bij de kinderopvang, het vermijden van te veel groepsactiviteiten van kleine kinderen van dezelfde leeftijd, en elke andere kans die je krijgt om je kinderen te marineren in een meer stammend, dorpachtig bestaan ​​- doe het! Dit is wat sociale hersenen laat groeien voor onze sociale soort.

De verbindende draad...

Het thema van deze punten is dat relatie op een ondubbelzinnige manier belangrijk is voor elke opgroeiende baby en elk opgroeiend kind. Relatie is hoe je een brein laat groeien! Als er één boodschap is die ouders zouden moeten internaliseren over hoe ze hun kleine mensen kunnen laten groeien, dan is het deze:kinderen moeten - niet willen, maar moeten - worden vastgehouden in de veilige fysieke en figuurlijke omhelzing van hun meest speciale grote persoon of mensen. Ze hebben geen dure hoge stoelen en hightech kinderwagens en het coolste speelgoed nodig. Kinderen hebben hun ouders nodig om aanwezig te zijn en hen vanuit hun volwassen zelf te begeleiden met begrip, geduld en liefde. Als dat gebeurt, wordt het vermogen tot zelfregulering gevoed en gekoesterd.


Previous:

Next: