• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Due Process Hoorzittingen

Krachtig maar kostbaar

Duidelijke proceshoorzittingen

Let op:het systeem van een eerlijk proces van elke staat om te beslissen over geschillen over speciaal onderwijs is anders, hoewel er veel gemeenschappelijke elementen zijn. Dit commentaar behandelt algemene thema's in het speciaal onderwijsrecht en -proces. Alvorens stappen te ondernemen, moeten ouders weten welke specifieke wet en procedure van toepassing is op hun woonplaats.

Elke staat heeft een systeem voor onpartijdige hoorzittingsambtenaren om te beslissen of een geïndividualiseerd onderwijsplan (IEP) dat door ouders is afgewezen, voldoet aan de wettelijke vereisten onder IDEA en de eigen speciale onderwijswetten van de staat. Hoorzittingen in het speciaal onderwijs worden over het algemeen gehouden als processen in civiele rechtbanken, maar zijn minder formeel. Procedurele en bewijsregels die in rechtszalen van toepassing zijn, worden in deze procedures losser toegepast. Hoorzittingen worden geleid door audiciens die onafhankelijk zijn van zowel het schoolsysteem als de onderwijsinstantie van de staat die verantwoordelijk is voor het beheer van speciale onderwijsprogramma's in de staat.

Net als in een burgerlijk proces moet de partij (meestal de ouders) die de kwestie die wordt berecht aan de orde heeft gesteld, eerst verder gaan. Ze introduceren documenten en mondelinge getuigenissen om hun zaak te verdedigen. Elk van hun getuigen is onderworpen aan kruisverhoor door de andere partij en aan ondervraging op elk moment door de raadadviseur-auditeur. De antwoordende partij (meestal het schoolsysteem) introduceert vervolgens haar getuigen, die op hun beurt door de andere partij kunnen worden verhoord en ondervraagd door de raadadviseur-auditeur. Aan het einde van de zaak van de antwoordende partij kan de andere partij bewijs aanvoeren om nieuwe punten te weerleggen die door de antwoordende partij naar voren zijn gebracht.

Van de procedure wordt een proces-verbaal opgemaakt. Tot op heden zijn dergelijke opnames normaal gesproken gemaakt met een bandrecorder en slechts af en toe door een rechtbankverslaggever. Dankzij recente wijzigingen in IDEA kunnen ouders kiezen of de procedure mondeling of schriftelijk wordt vastgelegd. Het verslag van een rechtbankverslaggever van een hoorzitting is over het algemeen nauwkeuriger en gemakkelijker te gebruiken in hoger beroep dan een bandopname, dus als ouders de keuze krijgen op grond van de nieuwe bepaling, moeten ze normaal gesproken vragen dat er een schriftelijk verslag wordt gemaakt.

Argumenten kunnen zowel bij de opening van de presentatie van een partij als aan het einde van de zitting worden gemaakt. Meestal worden slotpleidooien een week of twee na de laatste dag van de hoorzitting schriftelijk gepresenteerd. De raadadviseur-auditeur schrijft vervolgens zijn of haar beslissing, waartegen beide partijen in beroep kunnen gaan bij de federale of staatsrechtbank.

In de loop der jaren sinds IDEA van kracht werd, zijn hoorzittingen voor een eerlijk proces steeds geavanceerder, complexer en duurder geworden. Ze zijn altijd stressvol geweest, omdat de passie van ouders om aan de behoeften van hun kinderen te voldoen, botst met de professionele trots van de opvoeders op hun programma's en de toewijding om de kosten van speciaal onderwijs binnen het budget te houden. Ze hebben ook gediend als strijdtoneel voor concurrerende onderwijsfilosofieën (zoals bijvoorbeeld tussen "inclusie" enerzijds en intensievere en gescheiden diensten anderzijds). Te vaak hebben persoonlijkheidsconflicten tussen ouders en schoolfunctionarissen voorrang op de behoeften van het kind. Op hun best bieden hoorzittingen ouders echter een gelijk speelveld om schoolsystemen uit te dagen die geen passende diensten willen verlenen vanwege de kosten of een misplaatste onderwijsfilosofie.

Voordat ze besluiten tot een hoorzitting over te gaan, moeten ouders zichzelf zoveel mogelijk informeren over de specifieke kwesties in hun zaak en de manier waarop zaken die vergelijkbaar zijn met die van hen zijn beslist. Ze moeten evalueren of ze de sterke, geloofwaardige getuigenis van deskundigen hebben die ze nodig hebben om hun zaak te ondersteunen, en ze moeten de tastbare en immateriële gevolgen overwegen van een hoorzitting, zelfs als ze winnen. Ouders van zeer jonge kinderen moeten bijvoorbeeld onthouden dat ze nog vele jaren voor de boeg hebben in het schoolsysteem en moeten overwegen of hun vermogen om in die jaren voor het belang van hun kind te werken, zal worden verbeterd of ondermijnd door het schoolsysteem naar een hoger niveau te tillen. een hoorzitting. Is de specifieke kwestie in geschil de moeite waard? Een bevredigend resultaat bereikt door middel van onderhandelingen verdient zeker de voorkeur. Aan de andere kant hebben veel gezinnen die hun bereidheid hebben getoond om het hoorproces te gebruiken, geconstateerd dat hun mening in de toekomst met meer respect wordt behandeld.

Hoewel ouders zichzelf kunnen vertegenwoordigen in deze procedures, is het meestal verstandiger om een ​​advocaat of advocaat in te schakelen die ervaring heeft met geschillen in het speciaal onderwijs. Als ouders de overhand hebben, hebben ze op grond van IDEA het recht om alle of een deel van de honoraria en onkosten van hun advocaat van het schoolsysteem terug te vorderen. (Houd er rekening mee dat recente wijzigingen in IDEA de terugvordering van vergoedingen in bepaalde gevallen zullen beperken. Houd er ook rekening mee dat de huidige jurisprudentie het toekennen van vergoedingen voor niet-advocaatadvocaten onder IDEA verbiedt.)

Het proces starten Als ouders niet tevreden zijn met het onderwijsplan dat hun schoolsysteem biedt, kunnen ze het IEP geheel of gedeeltelijk afwijzen. (Ze kunnen ook onafhankelijke evaluaties aanvragen.) Als ze slechts delen van het IEP afwijzen, moet het schoolsysteem de onbetwiste delen onmiddellijk implementeren.

Ouders moeten beslissen waar en hoe hun kind onderwijs krijgt terwijl ze het plan van het schoolsysteem aanvechten. Als ze de middelen hebben, kunnen ouders hun kind in een alternatief programma plaatsen. Als ze er later in slagen een bestelling of overeenkomst voor die plaatsing te winnen, kunnen ouders hen de kosten van die plaatsing door het schoolsysteem laten terugbetalen, naast het verhalen van advocaatkosten en kosten als de winnende partij. (Merk op dat een belangrijke recente wijziging van IDEA dit recht wijzigt. Het vereist dat ouders hun voornemen om hun kind op een alternatieve school te plaatsen, ofwel tijdens een TEAM-vergadering of schriftelijk tien dagen voordat ze die plaatsing maken, kenbaar maken. Ze moeten ook aangeven waarom ze denken dat het programma van de openbare school ontoereikend is en geven aan dat ze van plan zijn om financiering van de openbare school te zoeken. Deze nieuwe bepaling is slecht opgesteld en zal waarschijnlijk het onderwerp zijn van veel rechtszaken om de reikwijdte en betekenis ervan te verduidelijken.)

Vaker echter, ofwel omdat ouders er de voorkeur aan geven dat hun kind op de openbare school blijft (zelfs in een gebrekkig programma) of niet de middelen hebben om hun kind naar een alternatieve plaatsing te verplaatsen, moet het kind blijven waar het is terwijl het de partijen proberen hun geschil op te lossen. Hoewel een student het recht heeft om in zijn/haar laatst overeengekomen plaatsing te blijven in afwachting van de uitkomst van de procedure over het afgewezen IEP, heeft het in veel gevallen geen zin om de student in die plaatsing te houden. Als het nieuwe IEP van het schoolsysteem aanzienlijk meer of andere diensten aan de student zou bieden, moeten de ouders in de meeste gevallen ermee instemmen om de nieuwe diensten in afwachting van de hoorzitting uit te proberen. Ouders kunnen bij een hoorzitting in het nadeel zijn als de leerling het nieuwe programma niet op zijn minst heeft geprobeerd; het schoolsysteem zal eenvoudig beweren dat het nieuwe programma zou hebben gewerkt als de leerling het had geprobeerd, en ouders zullen het moeilijk hebben om het tegendeel te bewijzen, tenzij hun experts het onbeproefde programma hebben waargenomen en duidelijk kunnen aantonen dat het volkomen ongepast zou zijn.

Hoe zit het met bemiddeling

Als gevolg van een recente wijziging van IDEA is elke staat verplicht een bemiddelingsproces beschikbaar te hebben om te proberen geschillen op te lossen zonder een hoorzitting te ondergaan. Bemiddeling is al in veel staten beschikbaar.

Bij mediation ontmoeten partijen een getrainde mediator, die geen belang heeft bij de uitkomst van het geschil. De bemiddelaar zal de partijen helpen hun standpunten te verwoorden en met beide partijen samen te werken - vaak in aparte kamers - om te proberen een middenweg te vinden voor een compromis. Ter bevordering van een vrije discussie mogen tijdens de mediation gedane verklaringen en aanbiedingen niet als bewijs worden gebruikt tijdens een zitting. Als het proces succesvol is, wordt een overeenkomst geschreven en ondertekend en meestal opgenomen in een gewijzigd IEP. Onder de nieuwe IDEA-bepaling kunnen ouders ervoor kiezen om niet aan mediation deel te nemen en direct naar de hoorzitting te gaan, maar ze moeten in ieder geval informatie krijgen over mediation en de mogelijke voordelen ervan.

Onze ervaring is dat mediation een zeer effectieve manier kan zijn om problemen op te lossen als de partijen al dicht genoeg bij elkaar staan ​​om het de moeite waard te maken. Dus waar de ouders slechts een paar extra diensten zoeken binnen het openbare schoolprogramma, is bemiddeling vaak het proberen waard. Wanneer ze echter een externe plaatsing zoeken, heeft bemiddeling minder kans van slagen, tenzij ze een zeer sterke zaak hebben en de belangrijkste belemmering voor een oplossing onoplettendheid van de beheerder van het speciaal onderwijs is.

Als het goed wordt gedaan, kan bemiddeling een gezonde manier zijn om een ​​compromis te vinden, waarbij elke partij zijn waardigheid behoudt, betere diensten voor het kind wordt bereikt en de partijen hun energie kunnen steken in het laten werken van een programma in plaats van te procederen. Als het niet lukt, kan bemiddeling de oplossing van het geschil vertragen en in sommige gevallen de harde gevoelens tussen school en familie alleen maar versterken. Om vertraging te voorkomen, is het vaak zinvol om een ​​hoorzitting te plannen en voor te bereiden, zelfs als u naar bemiddeling gaat.

Een alternatief voor mediation is in sommige gevallen het plannen van een pre-hoorzitting met de raadadviseur-auditeur. Dergelijke bijeenkomsten worden in de eerste plaats gebruikt om de raadadviseur-auditeur een samenvatting te geven van de standpunten van de partijen, eventuele geschillen voorafgaand aan de hoorzitting over het ontdekken van documenten en dergelijke te behandelen, en om moties voorafgaand aan de hoorzitting te behandelen. Sommige raadadviseurs-auditeurs zijn er goed in om dergelijke conferenties te gebruiken als een kans om een ​​schikking te bevorderen. Omdat zij uiteindelijk beslissen over de zaak, kunnen raadadviseurs-auditeurs soms overtuigender zijn dan een bemiddelaar bij het aansporen van een partij tot een compromis. Evenzo zullen raadadviseurs-auditeurs soms vermijden om dergelijke discussies überhaupt aan te gaan, om te voorkomen dat ze worden gezien als een vooroordeel over de zaak.

Welke normen passen auditeurs toe op IEP's? In de meeste staten wordt de kwaliteit van educatieve programma's en diensten die worden aangeboden in IEP's bepaald door de minimale normen die zijn uiteengezet in IDEA. Het Amerikaanse Hooggerechtshof in Board of Education v. Rowley, 458 U.S. 176 (1982), zei dat de federale wet op het speciaal onderwijs alleen vereist dat een speciaal onderwijsprogramma redelijkerwijs wordt berekend om een ​​kind met een handicap een "educatief voordeel" te bieden. Dat voordeel moet worden geboden in de minst beperkende omgeving - de omgeving die het dichtst bij het reguliere reguliere klaslokaal ligt - waar de student echte educatieve vooruitgang kan boeken.

In sommige staten maakt de minimale federale norm plaats voor een hogere norm die is vastgelegd in de speciale onderwijswetten van de betreffende staat. In Massachusetts heeft bijvoorbeeld een student met speciale onderwijsbehoeften recht op een programma dat hem of haar de mogelijkheid biedt om zoveel mogelijk vooruitgang te boeken in overeenstemming met zijn of haar potentieel. Hoorzittingen in Massachusetts zijn vaak gericht op het oplossen van de constante spanning tussen het recht van een student op maximaal haalbare ontwikkeling en zijn/haar recht om onderwijs te krijgen in de minst beperkende passende onderwijsomgeving. (De gemeenschap voor speciaal onderwijs moet waakzaam zijn bij het verdedigen van de hogere standaard in dergelijke staten, omdat sommige groepen de gemeentelijke begrotingsproblemen de schuld lijken te geven van de kosten van het verstrekken van extra diensten aan studenten met speciale onderwijsbehoeften.)

Voorbereiden en presenteren

1. Eenvoud is het beste. Probeer de vele complexe en gedetailleerde kwesties die ter discussie staan ​​te herleiden tot een paar eenvoudige thema's. Een zaak is overtuigender als de raadadviseur-auditeur kan zien dat de belangrijkste kwestie die hij/zij moet beslissen, in een paar eenvoudige zinnen kan worden samengevat.
2. De taak van de raadadviseur-auditeur is in de meeste gevallen alleen om te beslissen over de huidige en toekomstige plaatsing. Bewijs over eerdere mislukkingen in het schoolprogramma kan relevant zijn voor deze en andere belangrijke kwesties in de zaak, maar verwacht niet te winnen vanwege gebeurtenissen in het verleden. Je moet aantonen dat het nieuw aangeboden programma niet toereikend zal zijn.
3. Houd je aan de hoofdpunten. Een manier om het simpel te houden en een meer overtuigende zaak te maken, is door de "wegwerp"-argumenten en bewijzen te verwijderen. hoormedewerkers zien altijd - en zijn, gezien hun drukke schema's, vaak alleen maar geïrriteerd door - de zwakkere argumenten. Je wordt serieuzer genomen als je laat zien dat je genoeg weet om alleen te vragen naar de hoofdzaken van de zaak.
4. Bereid documenten als bewijsstukken op in een duidelijk begrijpelijke volgorde. Gewoonlijk is een chronologische presentatie effectiever dan te proberen exposities in categorieën in te delen. De eerste genummerde inzending zou het IEP moeten zijn dat ter discussie staat, maar daarna moet alles chronologisch zijn, met de meest recente documenten bovenaan.
5. Laat irrelevant en/of grensoverschrijdend bewijs achterwege. Hoorzittingsambtenaren hoeven niet elk document te zien dat ooit is gemaakt rond de behoeften van een kind. Laat vooral de oude, verouderde documenten en overtollig bewijsmateriaal weg (twee getuigen die tegelijkertijd een klaslokaal hebben bekeken, hoeven bijvoorbeeld niet elkaars getuigenis te herhalen).
6. Gebruik sterke en geloofwaardige experts als uw getuigen. Zoals we in een eerder artikel over onafhankelijke beoordelaars hebben besproken, moet u ervoor zorgen dat u iemand vindt met een solide reputatie die u indien nodig zal opvolgen.
7. Plan alle noodzakelijke stappen voor het verzamelen van bewijs ruim voordat de hoorzitting begint. Dit omvat het verkrijgen van het volledige studentenrecord; het programma van het schoolsysteem en eventuele alternatieve programma's hebben die tijdens de hoorzitting die door uw deskundige(n) wordt geobserveerd, in overweging kunnen worden genomen; ervoor zorgen dat alle relevante testen up-to-date zijn; en het verkrijgen van alle andere gegevens die kunnen helpen.
8. Gebruik (maar maak geen misbruik) van de beschikbare opsporingsprocedures. Doorgaans stellen de regels en procedures voor hoorzittingen voor een eerlijk proces partijen in staat om voorafgaand aan de hoorzitting documenten en schriftelijke antwoorden op een beperkt aantal vragen ("verhoren") te verkrijgen. Het is vaak erg handig om kopieën (met namen doorgestreept) op te vragen van de IEP's van andere studenten met wie het schoolsysteem van plan is het kind in kwestie te groeperen. Het helpt ook om materialen te zien die het programma, het curriculum, gedragsplannen en andere documenten beschrijven die het aanbod van de school kunnen verduidelijken. Het is ook nuttig om cv's en andere informatie te verkrijgen over de leerkrachten en andere dienstverleners die worden voorgesteld om met het kind te werken. Onthoud dat alles wat ouders van het schoolsysteem vragen, hoogstwaarschijnlijk ook van hen zal worden gevraagd, vooral als ze een externe plaatsing zoeken. (Het is belangrijk ervoor te zorgen dat de externe plaatsing meewerkt aan het verstrekken van informatie, ook al zijn zij geen "partij" in de procedure. De audiciens zullen zeker nalaten om informatie te verstrekken tegen de ouders.)
9. Evalueer wie naast de getuige-deskundigen moet getuigen. Onthoud dat de getuigenis van de ouder over het algemeen relevant is als observatie van het gedrag en de schijnbare vooruitgang van het kind, wat er is gebeurd op TEAM-vergaderingen en in andere communicatie met schoolpersoneel, wat de ouder precies zoekt, enzovoort. De verklaring van de ouder zal echter over het algemeen niet worden aanvaard als opinie-bewijs met betrekking tot de speciale onderwijsbehoeften van het kind. De ouder is meestal niet gekwalificeerd als getuige-deskundige. Bedenk ook of de leerling zelf moet of kan getuigen. Gehoorfunctionarissen willen vaak horen, vooral van een oudere leerling, of hij/zij cognitief intact is.
10. Houd de raadadviseur-auditeur goed in de gaten. Vaak zal hij/zij door middel van haar vragen of uitspraken signalen geven van wat hij/zij kritisch vindt in de casus en/of zijn/haar voorkeuren. Soms zijn de signalen sterk genoeg om een ​​partij te beïnvloeden om hun bereidheid om de zaak door middel van een compromis te schikken te heroverwegen.
11. De meeste geschillen in het speciaal onderwijs kunnen en moeten worden beslecht. Er bestaat niet zoiets als een gegarandeerde overwinning in het hoorproces. Noch ouders, noch schoolsystemen zullen per se blij zijn met de resultaten van een onderhandelde schikking - in feite is een kenmerk van een succesvolle schikking dat elke partij de tafel verlaat met een minder dan triomfantelijk gevoel, hoewel elke partij met hun waardigheid intact vertrekt. Beschouw alle onderdelen van de zaak als potentiële troeven in schikkingsonderhandelingen en ontwikkel een duidelijke, geprioriteerde lijst met problemen. Wees bereid om iets belangrijks op te geven om het hoofddoel te bereiken. (Als je een externe plaatsing zoekt, kun je dan voor vervoer zorgen in ruil voor collegegeld? Kun je de plaatsing in de kosten delen?) Onderhandel indien mogelijk via een advocaat of advocaat, zodat je tijd hebt om over voorstellen na te denken en niet reageert te snel in een persoonlijke discussie.

Boven alles

Deze overwegingen zijn allemaal bedoeld om ouders te helpen bij het overwegen van het procesproces dat beschikbaar komt wanneer ze een IEP afwijzen. Afgezien van al deze gedachten, moeten ouders zich echter niet alleen laten leiden door de strategische en tactische zorgen van rechtszaken in hun beslissingen voor hun kind. Als het om zijn of haar gezondheid, veiligheid en welzijn gaat, moeten de gevolgen van rechtszaken op de achtergrond raken. Maar als een ouder overweegt stappen te ondernemen die hun positie voor een raadadviseur-auditeur zouden kunnen ondermijnen, is het verstandig om eerst met een ervaren advocaat of advocaat over de strategie na te denken, zowel om er zeker van te zijn dat de ouder zijn/haar rechtspositie volledig heeft beoordeeld en om de eventuele negatieve gevolgen van de actie te minimaliseren.