Niewidzialny świat umysłu przedszkolaka

Niewidzialny świat umysłu przedszkolaka

Jako małe dziecko, to, czego nauczyło się i myślało Twoje dziecko, często znajdowało się na otwartej przestrzeni. W wieku przedszkolnym prawie wszystko to dzieje się dosłownie w jego głowie. Twoje dziecko będzie myśleć, tworzyć, wyobrażać sobie, bawić się w udawanie — a Ty nie poznasz nawet połowy.

Ale nadal możesz zobaczyć rozwój umysłowy swojego dziecka poprzez idee, które urzeczywistnia. Ekscytującym osiągnięciem w czwartej klasie jest rozkwitająca zdolność Twojego przedszkolaka do urzeczywistniania tego, co sobie wyobraża. Być może oczami wyobraźni widzi kolor niebieski; następnie wkłada pędzel do niebieskiej farby i nakłada go na papier. Voila! Niebieski. Albo może wymyślić skomplikowaną grę w udawanie. Następnie samodzielnie zbiera wszystkie rekwizyty, których potrzebuje, aby to rozegrać. Rzeczywiście, Twoje dziecko może wiedzieć, czego chce tak dokładnie, że nie zaakceptuje żadnych substytutów i może być sfrustrowane, jeśli nie może znaleźć dokładnie takiego szalika lub kija, którego szuka.

To, co wyobraża sobie twój przedszkolak, może stać się dla niego równie realne, jak wszystko, co może postrzegać zmysłami. Na przykład może zacząć tworzyć wyimaginowanych przyjaciół. Jeśli to zrobi, może nalegać, abyś również rozpoznał tego „przyjaciela”. Może poprosić cię o ustawienie miejsca przy stole dla jego przyjaciela lub upewnienie się, że jego przyjaciel również widzi książkę, którą czytasz. Spróbuj (w granicach rozsądku) upierać się dziecka, że ​​to, co wyobrażone, jest prawdziwe. Posiadanie wymyślonych przyjaciół rzadko wskazuje na jakiekolwiek ukryte zaburzenia psychiczne. W rzeczywistości jest to świetny sposób, aby Twoje dziecko mogło ćwiczyć swoją kreatywność i wyobraźnię.

Pomimo wymyślania skomplikowanych światów wyobraźni, Twój przedszkolak będzie mógł lepiej odróżnić fantazję od rzeczywistości. Podnoszenie umiejętności językowych odgrywa ważną rolę w wyjaśnianiu tego rozróżnienia. Twój trzylatek może teraz przynajmniej od czasu do czasu rozpoznać prawdę (chociaż nie zawsze może ją szanować).